Верш Мара Скарыны
Марыў калісьці славуты Скарына,
“Ціснучы” кнігі на мове бацькоў:
Простаму люду ў роднай краіне
Зробіць даступнай ён мудрасць вякоў.
Толькі радзіму сваю ў ліхалецці
Мара яго абляцець не магла:
Білася роспачна птушкай у клетцы,
Вочы ж бядоты сляпіла імгла.
Думалі, згіне, як статак, нямое
Племя пакорнае ў вечным ярме.
Колькі іх мужных, што матчынай мове
Шлях пракладалі і змёрлі ў турме!..
Ды разгулялася плынь веснавая –
Змыла пакутнай няволі сляды,
і ўстрапянулася мара жывая,
і абляцела ўвесь край малады!
Сталі даступнымі простаму люду
Мудрасці скарбы са свету ўсяго –
Каб ні ярма, ні імглы, ні аблуды
Болей не зведала доля яго!
Ещё вершы:
- НА МОВЕ АРФЫ ГАВАРЫЦЬ На мове арфы гаварыць Не кожны, мабыць, можа. Але калi душа балiць, На мове арфы гаварыць – Дапамагае Божа. На […]...
- Успаміны Францыска Скарыны О, Піцер, мой прытулак! Тут жыў, тварыў і кнігі выдаваў. Ты мой карабль, падарунак Цябе без меры я кахаў. Я […]...
- Зброя жанчын – прыгажосьць Зброя жанчын – прыгажосьць, І яна мае гэтую зброю. Будзе праз усё жыцьцё Несьці свой скарб бяскаштоўны. Яе вочы блакітныя […]...
- Планета Скарыны Глядзіць Айчына добрымі вачамі, Спрадвечна ў бок той горнецца душой, Дзе сын яе славуты палачанін Прытулачак апошні свой знайшоў. Чаго […]...
- Мара закаханага сэрца Не кранай струн чуллівых маёй ты душы, Калі ў сэрцы не маеш кахання, І пачуццяў ранімых не варушы, Калі цягі […]...
- Мара з ма Памылкі ўсё? Што я раблю? Я спадзяюся, ёсць памылкі. І выпраўляць іх не хачу. Яны нагода і падтрымка. Калі іх […]...
- Мара Думкi цяжкiя крэмзаюць сэрца. …Каля хатачкi дождж расквiтае, а ля печы так добра сядзець мне, Хай душа з галавой спачываюць… […]...
- Мая мара Беларусь – мая краіна, Дзе шмат лясоу, азер і рэк, Працуе дзе, на тваей ніве, Зычлівы, добры чалавек. Мару я […]...
- Буслы Скарыны Усміхнуўся малады друкар. Кніга, нібы бусел, на руках Разгарнула крылы, каб ляцець. Віктар Шніп “Буслы Скарыны”- вобраз адпаведны, Адразу хочацца […]...
- МАНАЛОГ СКАРЫНЫ Каб толькі дзён апошніх не ўрачы, Я, далібог, ніколі б не падумаў, Што лёс мяне закіне ў Чэскі-Крумлаў, Як чэзлую […]...
- БАЛАДНЫ МАНАЛОГ ФРАНЦЫСКА СКАРЫНЫ (каля 1490-каля 1551) Я спытаў у людзей: “Як жывеце, браткі?” “Слава Богу, яшчэ мы жывём…”-адказалі мне ўсе. І ў пустыя […]...
- Сышоў апошні снег з палеў Сышоў апошні снег з палеў, Птушыны спеў гучыць навокал, Зямля ўстрапянулася ад зімніх сноў І цёплы вецер дзме ў вока. […]...
- Размаўляй са мной Размаўляй са мной на сваёй роднай мове, Абдымай мяне шчырымі словамі. Выпусці думкі на волю, Злейся душою з далёкімі зорамі. […]...
- Сцяжынка нябачных слядоў Сцяжынка нябачных слядоў Ланцугом непрыкметна ляжыць, Паветрам прыжатых пластоў Далягляда бязмежнасць блішчыць. Сенажаць дапаўняе прастор Разнатраўем пахучых раслін, Гукавы зліваецца […]...
- Ушчэнт Ушчэнт. Мае думкі разбіліся цалкам ушчэнт. Пазёрства. Прытворства. Няма на зямлі адпачынку. Пабыць бы сабой не стагодде, а толькі хвілінку! […]...
- Плынь гвалту накрывае нас Плынь гвалту накрывае нас… Падай руку, а я – табе… I мы ўцякаем Ад чэргаў да зьбяднелых кас, Ад трафарэтных, […]...
- У незнаёмай бескаханай эры У незнаёмай бескаханай эры, дзе пустацветна ўсхмеляцца сады, – пусці ўспамін расчараваны ў дзверы не дай зацалаваць мае сляды. Няхай […]...
- Удваіх Адна і адзін – Бязважкасць і плынь. Вецер – з вярбой, А я – з табой. Жаданай, адданай, скупой. А […]...
- Свет мой – Беларусь мая! Мой свет, у якім заўжды жыву, Не супадае з іншым светам Яго, таемна, назаву Пакутнай думкаю паэта. Мой свет гучыць […]...
- Так цвяроза яшчэ ніколі Так цвяроза яшчэ ніколі не глядзела на свой я лёс. Гэтых думак, што у няволі, Не забыць, не хапае слёз. […]...
- З глыбинь жыватворных * * * Дакрануўся раніцы рукою, – Засьпявала птушкаю яна, Зазірнула ў вочы мне зарою І расой ля ног маіх […]...
- СПАЛЕНЫ МОСТ Напэўна нiколi цяпер не сустрэну Тое каханне, што гэтак чакаў. У гэтым павiнны жыцця перамены I плынь несуразных аднолькавых спраў. […]...
- У АЛЬМАНАХ 1. Лятае прывiдны арол. Арэшнiк веццем шапацiць. Карчмар габлюе нейкi кол. Скрыпач высокае трымцiць. А там, ля вупражы i зброi, […]...
- Вяртанне на радзіму ВЯРТАННЕ НА РАДЗІМУ Памяці Максіма Танка Хлопчык тут на белы свет прыйшоў. І ў яго з’явілася тут мара. З поўнаю […]...
- Ода Беларусі Як рукі ў малітве. Я оду складаю І роднаму полю І роднаму гаю. Тут памяць крынічыць Святая, жывая. – Мінуўшчына […]...
- Над возерам Возера дрэмле… Вербы зялёныя стан пахілілі на сонную гладзь, ў постаці ціхай, пад ночы апонаю, сны старажытнасці сняць. Ўдовы-бярозы сваімі […]...
- Балюе веснавая квецень Балюе веснавая квецень, а мне самотна на душы. Нішто не вечнае на свеце. Ніхто не абміне імшы. Сярод гульбы і […]...
- Прамяніся ярчэй і ярчэй Прамяніся ярчэй і ярчэй Ды звіні ўсё званчэй і званчэй, Наша простае, шчырае слова – Беларуская мова. Нізавошта не скажаш […]...
- БАЛАДА ЛУКАША КАЛЮГІ (27.09.1909–5.10.1937) Маладыя гады… Залатыя гады… Але час не святы. Арыштанства, суды. І ты вораг народа, і гэты народ Прад табою […]...
- На мяжы iснага i уяунага На мяжы існага і ўяўнага аблятае мая мара У памерлых пялёстках згасне вясёлка Жук-далакоп збярэ рассыпаныя фарбы? праменні? пыл? Светлячок […]...
- Зварот да Сашы Саша, зыходзь! Хопіць з Народам змагацца. Саша, зыходзь! Табе ўжо не утрымацца. Саша павер. Жыць без цябе стане лепей. Саша […]...
- Вёскі, якія не ўсталі Ціха абуджаюцца Росныя палі, Веснавая раніца Крочыць па зямлі… Промнямі агністымі Саграе зямлю, Зерні залацістыя Кідае ў раллю. А як […]...
- Жыццё–рачная плынь Жыццё–рачная плынь Жыццё нясе нас, як рачная плынь, Віруе-круціць, бы ў вадавароце, А недзе засталася неба сінь І сонечныя зайчыкі […]...
- БАЛАДА ВАСІЛЯ ЦЯПІНСКАГА (1530-я-1599 або 1600) Евангелле на мове роднай у руках Трымаеш, як цагліну, што ў падмурак ляжа Айчыны Храма, што не […]...
- Скіслае малако з атлантам Як дасканала ўсё зрабіць, Каб была выканана мэта? Як? Калі межам не ўявіць Дзеля чаго ім гэта трэба? Ім разарвацца […]...
- Хвалілася бура Хвалілася бура: “Брат вецер!.. Я – самая моцная ў свеце: асілкі-дубы вырву з коранем… І ты – захачу – мне […]...
- Я не скамянелая, я жывая Я не скамянелая, я жывая, Я ў далонях сэрца твае трымаю, І яно мне ў бедах дапамагае. Болей, чым жыццё […]...
- За тое, што я лішні круг За тое, што я лішні круг Правёў з яе сяброўкаю, Не падала мне ў танцы рук, Дамоў пайшла старонкаю. Старонкаю, […]...
- Роздум Стаю на скрыжаваньні, Ня ведаю куды пайсьці. Ды так далёка, Каб ніхто ня змог знайсьці. Туды, дзе хмары засьцілаюць неба, […]...
- Дык чаму ж мы занядбалі Дык чаму ж мы занядбалі Нашу мову родную, Па-расейску заспявалі пра долю нягодную. У дзяцінстве размаўлялі мы на мове роднай, […]...