Верш Каліна

Я Табе пакінула сэрца
у снягох між лясоў дрымучых,
дзе ў палёх немагчыма сагрэцца:
дзьме там вецер: халодны, пякучы…

У тым полі самотна каліна
гне галлё аж да самага долу.
Вецер ломіць яе непрыхільна:
праз жаданне, праз мары, праз волю.

Мо суцішыцца недзе бліз ночы –
яна ўздымецца ледзьве жывая:
бы спрасоння дзявочыя вочы,
сваё вецце да зор уздымае.

Ціхо моліцца, ветру нячутна,
аб цяпле і аб жнівеньскім сонцы,
і аб полі: ўзараным, пахучым;
і аб лісці: зялёным і сочным.

Толькі неба маўчыць самотна,
адно вецер сцюдзёны ўздымае.
Бела-срэбраным покрывам сцюжа
ту каліну снягамі хавае.

Тое поле лясы абкружылі,
ахінулі, схавалі ад вока,
быццам скарб які там баранілі
ад нядобрага, злога, дурнога…

Я сваё там пакінула сэрца –
там, пад пільнымі вочкамі сцюжы,
Дзе снягі і німа як сагрэцца,
і дзе злыя вятрыскі бушуюць.

Ах! Каліна, мая ты каліна!
Хай прыціснуў вятрыска да долу,
але прыдзе, надыдзе часіна,
і уздымеш ты вецце да зораў!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Каліна горкая Цвіце каліна на падворку, А хаты ўжо даўно няма. Сумуе вёска на ўзгорку, Бо хат жылых усяго адна. Пусцеюць вёскі […]...

Каліна зімы Полымем зыркім душу апаліла. Полымем белым ўзняло з небыцця. …Ой жа зімой закіпае каліна, Гронка яе – як надзея жыцця. […]...

Восень. Туман Восень. Туман. Дожджык халодны імжыць – Як сярэбраны сон ці падман. Раса на галінках дрыжыць. Абдымаецца вецце шчыльней, Каб сагрэцца […]...

Я аддаў свае сэрца даўно Я аддаў свае сэрца даўно не табе, скруціўшы яго у камок цеплыні. Прабач, для цябе пустая душа не верыш-зірні… Я […]...

Пракладаю па восені сцежку Пракладаю па восені сцежку – лісце шэпча: паслухай, слухай… І шуршанне самоту цешыць, б’ецца ў сэрца ўспамінамі глуха. Спелы яблык […]...

Алене (прызнанне хлопца) Алена-красуня, Алена, Стаю ля цябе на каленах. У вочы твае пазiраю I бачу: таксама кахаеш. А помнiш ты нашу сустрэчу? […]...

РЫЖЫ ЛiС У вячэрнiм парку голым Падаў лiст асеннi долу. i пакуль кружыўся, падаў – Ты быа сустрэчам рада. Рыжы лiст цераз […]...

РЫЖЫ ЛІС У вячэрнім парку голым Падаў ліст асенні долу. І пакуль кружыўся, падаў – Ты быа сустрэчам рада. Рыжы ліст цераз […]...

Над ракою ў спакою Над ракою ў спакою Зацвітала каліна; У сяле за ракою Вырастала дзяўчына. Да зялёнай каліны Прылятала зазюля; Да дзяўчыны-маліны Удаваўся […]...

Пакаянне Сэрцам на калені стану і заплачу, Дрэннага нямала у сабе я бачу. Я схілюся долу, Божа дай мне сілу, Каб […]...

Васпане Вецер Васпане Вецер. Вецер-вятрыска, ты шляху не знаеш, Лагодаў і лютасьцей межы свае, Часам ніякі, рахманы, ласкавы, Часам, лют-воўкам у комін […]...

Калі здраджваеш сваё сэрца Калі здраджваеш сваё сэрца, Дык чакай у жыцці бяды. Ты не зможаш без сэрца сагрэцца, Без яго ты не будзеш […]...

Я пакінула сэрца на гэтай зямлі Я пакінула сэрца на гэтай зямлі, Што з дзяцінства Радзімай мне стала. Там, дзе ціха мне маці спявала”люлі”, Дзе пяшчотна […]...

У восеньскай журбе У восеньскай журбе зямля глытае слёзы Ізноў мінае дзень, каротшы кожны раз… Зноў залотое вецце скідваюць бярозы. І шэрае нямоты […]...

Каліна Шукшына Суцішыцца, нахмурыцца, нахлыне Той пракаветна блаславёны міг У гордае шукшынскае каліне, Што па-зямномуднела на дваіх. А ціш не паспяшаецца с […]...

Зімовы дзень Зімовы дзень. Скупою меркай Жыццё адлічвае хвіліны. Глядзіцца ў цьмянае люстэрка Замерзлай лужы – куст шыпшыны. А свет такі надзіва […]...

Памятаеш, як добра нам было? Памятаеш, як добра нам было? Шчасце нам здавалася бясконцым, Мы думалі, што створаны адзін для аднаго, Але, на жаль, у […]...

Народ Як птушка ў небе, вецер у полі, Я незалежны і адзін, Адчуўшы подых, светач волі, Час згінуў безліччу гадзін… За […]...

Лістапад закружыў галаву Лістапад закружыў галаву, Сыпле золата восень пад ногі. Журавы па аблоках плывуць, Нібы мары мае і трывогі. Па сумётах кляновых […]...

Матуліна любоў Дзіця! Чаго табе няймецца? Чаму мяне хвалюеш зноў? Ты зразумей: заўжды ад сэрца Ідзе матуліна любоў. І калі, нават, трошкі […]...

Сіла зямлі Калі зойдзецца сэрца ад болю I прыстану зусім на хаду, Пры дарозе ці ў ветраным полі У даспелыя травы ўпаду […]...

Здрада Мне снілася, што разам з ім уходзіш, І нечакана сёння ты пайшла. Пакінула ключы пры ўваходзе, А разам з імі […]...

Вераснёвая ноч Вераснёвая ноч, бель туману густога, Зарападавы звон у трывожнай цішы, Усё без лішніх прыўкрас, невыдумна і строга, Як у добрай […]...

Не шуміце ў полі Не шуміце ў полі, Шумныя яліны! Ой, ды не шуміце Ў полі на марозе, Бо я сам не знаю, Ці […]...

Ізноў Ізноў. Сэрца зноўку знак адчула: Ты мяне ізноў завеш, Успаміны ўскалыхнула, Чымсьці адгукнуцца перш. Думкі цешаць памяць сэрца – І […]...

Люба мне, калі ў прыціхлым садзе Люба мне, калі ў прыціхлым садзе ў кронах дрэў не згас яшчэ агонь. Ліст пажоўклы прыляціць і сядзе матыльком на […]...

Ці варта жыць без сэрца? Ці варта жыць без сэрца? Ці варта без кахання жыць? Жыццё ж ўжо не б’ецца – Пустота толькі і свярбіць. […]...

Сняжынкі Ляжу на белым мяккім снезе, Праз чорныя галіны пазіраю, Туды, дзе птушкі любяць неба, Маўчу ды, сумна разважаю… Гляджу ды […]...

Было так радасна і хораша! Было так радасна і хораша! Ты, як агонь, ахапляла горача. Было так дзіўна і цікава! Ты, як вада, мяне абцякала. […]...

Жыта Бясконцай вечнасці хвіліна. Запомніце яе і зберажыце: I ты, мая асенняя каліна, I позні васілёк у спелым жыце. Як першае […]...

Паперкi i цукеркi Гучанне музыкі, цудоўнай музыкі. Заплюшчы вочы, мы ўваходзім у павароты на поўнай хуткасці, на цёмнай вуліцы, адчуўшы страх, адразу зразумееш […]...

Пасля завеі Пушыста, светла, ціха На выспах, на балотах. Завея, як ласіха, Качалася ў сумётах. Сярод лясін каравых Мароз трашчыць нядрэмны, I […]...

Сяргею Есеніну Калі правы свае “качала” Пасрэднасць і замоднасць, Крычала кнігаўка адчаю Твайго самотна. Душа спагады не прасіла. Хоць і было астрожна […]...

Я табе дарую Подых навальніцы чую я вясною… Ведаеш, мой мілы, хочу быць з табою. Сэрца ў далонях я сваё зжымаю, Без цябе […]...

Кожны раз, калі цяжка і боль Кожны раз, калі цяжка і боль Абцугамі сэрца сціскае, Калі вытрымаць няма сілы больш, У думках вёску сваю ўспамінаю. Як […]...

Паэма да святога іаана Кармянскага. 4. Малітва Госпадзе, дай маліцца за родных у гэтым свеце. Зёлцы – долу хіліцца, Дрэву – заломваць вецце. Подыхам Твайго Духу, Словам […]...

На вуліцы шэра і слотна На вуліцы шэра і слотна. Людзей не відаць і машын, Блукаеш па парку самотна, Падоўгу блукаеш адзін. Нічога на свеце […]...

Бясхмарнае неба бязвоблачнай далі Бясхмарнае неба бязвоблачнай далі, Тут птушкі ўранку сонца віталі, Тут жнівеньскі вецер гукаў навальніцу, Каб елкі паскідалі шапкі з ігліцы. […]...

Самотна без цябе мне на Зямлі Быў дзень духмяны, вечар п’яны, ноч затым… Было каханне, закусіла цуглі, На голаўзлом панесла праз гады, І лёд за ёй […]...

Берлін-Мінск Праязджаем варшаву. лета. вечар. ператварылася ў вецер сэрца. і дзьме. Дзесяць хвілін на вакзале. вечар. лета. круціцца як плянэта сэрца […]...