Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Ручча саснiў я джарало

Ручча саснiў я джарало.
Высока сонейка стаяла,
I слонкi быстрае крыло
У зыркiх промнях трапятала.

I шэпт арэшын i травы
У сне мне чуўся iмем-словам.
Гладышкi голас гарлавы
У ручая быў тымчасова.

I гэты гук выразна мне
Душу сцiнаў салодкiм болем.
Я думаў – многа год мiне
I гук не скончыцца нiколi.

I пахла сонцам i вадой.
Бясконца так, навечна будзе!
Паветра парны сырадой
Струменем цёплым лiўся ў грудзi.

I гэты блаславiў я дзень,
I над крынiцай я нагнуўся,
Калi ў асмужанай вадзе
Твой светлы вобраз калыхнуўся.

Струмень я пiў, я слодыч пiў,
Нiбы чыё наканаване,
Я так тады цябе любiў,
Бы прадчуваючы растанне!

Нiбы скараўся я журбе,
Нiбы скараўся ўжо расплаце…
Хоць i не ведаў, што цябе
Ужо даўно наяве страцiў.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Ручча саснiў я джарало - Міхась Стральцоў