Верш Чую я як Радзiма кахае
Зоры ў небе начным зiхацяць
I гаворку вядуць мiж сабою.
Дзе ў высi бяздоннай ляцяць
Мае думкi ўсьлед за табою.
Вецяр моўчкi кране валасы,
Свежым подыхам дзьмухне ў твар.
Не запамятаваць мне красы,
Якiм Бог надзялiў твой абшар.
Сьпевы птушак абудзяць душу,
Месяц высьвяцiць шлях на вадзе.
Цераз лес я сьцяжынку знайду,
Што да Немана хутка вядзе.
Там убачу, як у вадзе
Месяц з зорамi лёгка лунае.
Толькi там i болей нiдзе!
Чую я, як Радзiма кахае…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Пахне спелай антонаўкай восеньскі сад Пахне спелай антонаўкай восеньскі сад… Пастаю, адыду і вярнуся назад. Ціха, яблык, не падай, Не будзі маю радасць, Да відна […]...
- У ЦЁМНУЮ НОЧ Звініць, заціхае маленькі іскрысты званочак, На коніку едзе кудысьці старэнькі паночак. Ноч абдымае абшар, небагляд хрусталёвы, і шлях цераз лес […]...
- Той, хто кахае “Той, хто кахае,- Чалавек сапраўдны”,- Услед за паэтам Паўтараю я. Адзіная, святая праўда, Пакуль жыве і круціцца Зямля. Каханне нараджае […]...
- Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
- Успамін Адно толькі імгненьне Бывае ў жыцьці, Чароўнаю казкай Былі сустрэчы з ім. Зоры на небе мігцелі Асвятляючы шлях, Зямля з […]...
- Радзiма Адзін выбірае брунетак. Другі пераважна бландынак. Трэці ўжо не падлетак і любіць разумных дзяўчынак. Толькі я ў сваім родзе адзіны, […]...
- Захлынуцца ля ног Вы не парыце лыткі У гарачай вадзе, Вашай памяці “пытки” Паплывуць на плыце. А я б змог Цераз кіпень Перакрочыць […]...
- Прабачай, мая радзiма Прабачай, мая радзiма Прабачай, што еду я Ты прытулак мой адзiны Зорка ясная мая Ты зязюляй неўмiручай Ў маiм сэрцы […]...
- Мая Радзiма дарагая Мая Радзiма дарагая Ў якi ты бок глядзiш усё Памiж табою i Кiтаем Не менш як дзесяць тысяч вёрст Што […]...
- Пашанцавала мне з табой, Радзiма Калі парадны строй праходзіць міма, Там крочыць нехта іншы, а не я. Не я абараняў цябе, Радзіма, Табе не дапамог […]...
- Цяжка птушцы папяровай Лётаць у чужой краіне, Намалюю ёй абновы Горкай кветачкай палыну. Перакіну цераз неба Папяровых тузін птушак, Засьпяваюць, можа, лепш там, […]...
- Асенні вечар На лістоце – кроплі, на траве – расінкі, падаюць з нябёсаў дробныя дажджынкі. То ж асенні вечар – надыходзіць рана, […]...
- Працавіты Пабудаваць жыццё – як атрымаць свабоду. Я буду майстраваць падмурак лепшых дзён. У працы я знайду спакой і асалоду, Знайду […]...
- Ты прыйшоў на захад сэрца Я на ўсход тваёй дарогі. У тваіх далонях – вецер, У маіх – палын-трывога. А на захад – мілавіца, А […]...
- НЕ ПРАЕХАЦЬ, НЕ ПРАЙСЦі Прыпыні на дзень, зіма, Не хавай у кішэню сцежкі. Добра ведаеш сама- Многа снегу на ўзлесках. Не праехаць, не прайсці, […]...
- АГНlСТАСЦЬ Хутка, хутка Тут, ля хаты, Вокан i двара Лiсце – жоутыя дукаты – Ператрэ зара… L тады Вогнепаклоннiк Разамкне далонь. […]...
- Каханне вампіраў У нас была тады любоу’ Пілі з табою разам кроу. і перад кожным паляваннем У труне займаліся каханнем. Сьвяцілі зоры, […]...
- Воля Каштоўнасць, дадзеная Богам, Але яе ўсе мараць атрымаць І нават шэры месяц уволю У цемры хоча зоркі ўтыкаць. І птушкі, […]...
- Не верце, што падаюць зоры Не верце, што падаюць зоры, Што жніўнай парой уначы Высокія – падаюць зоры, Ім нельга нічым памагчы. Не верце, што […]...
- Край Там у светлых барах Некранутай ад веку раскошы– На прасторы зямной, Для мяне не іначай як рай, Ёсць куточак малы, […]...
- Зорачныя пацеркі між гальля Зорачныя пацеркі між гальля Праз рызьзё лістоты зьзяюць. Я ў сутоньні быццам немаўля Ўпотай у абшар пытаюсь: “Як я неспадзеўкі […]...
- Я прыйшоў да вас Я прыйшоў да вас, каб сказаць, Што за горадам ноч, як дзень: Каля рэчак вербы не спяць, Ясны месяц стаіць […]...
- Па-за сэрцам – глыбокае неба Па-за сэрцам – глыбокае неба. За вачыма – фарватары зор. Хутка зведае чорная глеба, Дзе я жыў і чаму я […]...
- Сустрэчы з багамі Агнёвая паненачка з часоў Вялеса, Бурштынавых вачэй пагляд чароўны… Палоніць душу дзён, зрынае Ахілеса У бездань пачуцця сатканага з бавоўны […]...
- Труна Сярод багны труна, Нібы вежа, стаіць, А ў труне той Яна У сне глыбокім ляжыць, На кургане сядзіць Зачарованы птах, […]...
- *** Спеюць у прыцемках зоры Спеюць у прыцемках зоры. Месяц дрыготка блішчыць. Смехам срабрыстым азорыш крылы збалелай душы. Глянеш паглядам чароўным – сэрца пазбавіш тугі… […]...
- ЗапламбОваны аўтобус – едзе красавік! А вясна не надыходзіць Бо яна баіцца вас, Што яе хутка разгоніць Войск унутраных спецназ. Мне халодна у цямніцы, Без […]...
- Байцам-беларусам Вам, сябры, раскажу, І далёкім і блізкім, Пра журбу, Што ніяк не прагнаць з галавы: Захацелася мне так сягоння да […]...
- Шанец Не адмаўляй, адказваючы мне, Паветра набяры, заплюшчы вочы, Адчуй – усё сумуе па вясне, Надвор’я стан капрызны, бы дзявочы. Калі […]...
- Мне не патрэбна iншай зброi Мне не патрэбна iншай зброi, Здаўна я ведаю свой шлях. Не дакрануцца ўжо да мроi, Блакiт нябёсаў на вачах. Плыву […]...
- Восень ідзе па палетках Восень прыйшла ў Беларусь Ў родныя нашы абшары, Птушак чароды нясуць Лета скрозь шэрыя хмары, На развітанне лятуць У небе […]...
- Нешта згубленае шукаю Нешта згубленае шукаю, I нiяк яго не знайду Па зарослых шляхах блукаю, Да цябе у сваiх снах iду Як у […]...
- Калі вусны шапталі Калі вусны шапталі – не трэба! – дык у вачах свяцілася – любы, імкніся… І ў вачах было вечна палкае […]...
- Басаногiм яшчэ хлапчуком Басаногiм яшчэ хлапчуком Бег вясну сустракаць каля веснiц, З нецярпеннем чакаў я шпакоў, Каб на лiпе iм “домiк” павесiць. Прыляталi […]...
- Начная размова Ты памятаеш, месяц-брат, як мы з табой гулялі? Як нашы вуліцы й двары да ранку не змаўкалі? Ты памятаеш, месяц-брат, […]...
- Тыя коні не пасьвяцца ў травах мурожных Тыя коні не пасьвяцца ў травах мурожных, Не бяруць хлеб даверліва зь цёплай далоні… Я жыву, адчуваючы жылкаю кожнай, Што […]...
- Спіць вакол усё, спіць вакол зямля Спіць вакол усё, спіць вакол зямля, Спіць пад снегам лес, вёска спіць мая. Толькі я не сплю, а яшчэ не […]...
- Мерзлы месяц з-за гор васількамі Мерзлы месяц з-за гор васількамі Перасыпаў азёрную сінь. Стыне ўсё… Ледзянымі сярпамі Выйшла восень рабіну касіць. Тоўпы зор снегавым пералівам […]...
- БАЛАДА КАНСТАНЦІНА ТЫЗЕНГАЎЗА (3.06.1786-16.03.1853) Чырвоная цэгла, нібыта з крыві Людзей беларускіх, якія Айчыне Жыццё аддавалі, казалі: “Жыві… А будзе Айчына, то й нас […]...
- З пляжаў Фларыды Быццам ты апынуўся на чужым фотаздымку. сонца скача па галінах аблокаў, як жоўтая малпа. у вадзе – дзеці – будучыя […]...