Верш Як сад ад квецiнi дурэў
Як сад ад квецiнi дурэў,
Я палюбiў вясну за тое:
За песню птушак, песню дрэў,
Бо зразумеў – яно святое!..
Як птах, не ведаў я жуды,
Як асачыў сад ля затокi,-
Яго наведвалi тады
(Мой вiнаграднiк малады)
Сiнiцы ды сарокi…
Я не пакiнуў родны плёс,
Не забываў сюды дарогi!..
Любоў да роднага пранёс
Я праз жыцця парогi.
I стаў мудрэй, як Судны дзень,
i на пад’ём шчэ – лёгкi…
З разуменнем гляджу на людзей,
З аптымiзмам – гляджу на аблокi.
Ещё вершы:
- Адчыні Адчыні сваё сэрца насустрач вялікім падзеям І Жыцця разгарні некрануты і чысты лісток Ты адчуеш адразу як вільгаццю ветрык павее […]...
- Пад небам Радзімы ПАД НЕБАМ РАДЗІМЫ Я тут і праз падэшвы адчуваю Сляды дзяцінства босага свайго. Крынічнаю вадою ачышчаю Душу ад непатрэбнага ўсяго. […]...
- БАЛАДА ПІМЕНА ПАНЧАНКІ (23.08.1917-02.04.1995) Ці плачу я, ці пяю, Ці размаўляю з матуляю- Песню сваю, мову сваю Я да грудзей прытульваю. П. Панчанка […]...
- Кінапамяць Вяртаннем з нябыту мараў, жаданняў Бы ветрам са Свіслачы быў ты жывы. У безлічы дзён, на паперах спатканняў Нібыта тапельца […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА ДУБОЎКІ (15.07.1900-20.03.1976) Дваццаць сем гадоў, як груганоў, Чорна прашумелі праз душу. Словы на паперы, нібы кроў, Бы трава вясной пасля дажджу […]...
- У чаканні сонца Мне так халодна у Гэтым горадзе сонца… У вочы ляціць лісце зімы, Я гляджу Праз сваё аконца, Дзе каханая мая […]...
- Новая зямля “НОВАЯ ЗЯМЛЯ” Запала ў сэрца “Новая зямля”. Мне ўспомніцца не раз праз часу замець: У шостым класе з хваляваннем я […]...
- Сюды цябе ўпусцілі Сюды цябе ўпусцілі па знаёмству, сюды цябе ўпусцілі па любві. Твой абавязак – перадаць патомству агонь жыцця, які ў тваёй […]...
- Бегемоцiк “Бегемоцiк, Бегемоцiк! Ты чаму разявiў роцiк? Цi сабраўся песню пець? Можа муха заляцець”. I гаворыць Бегемоцiк: “Я таму разявiў роцiк, […]...
- БАЛАДА АЛЕСЯ ПІСЬМЯНКОВА (25.02.1957-26.04.2004) Ведайце: калі мяне не стане- Я ў сваю дывізію пайшоў. Аляксей ПЫСІН Мы ідзём праз спёку і снягі, Праз […]...
- Стаю і з пачуццём неўтаймаваным Стаю і з пачуццём неўтаймаваным Гляджу на след блакітны за кармой, Як быццам я плыву не акіянам, А Бесяддзю – […]...
- Беларусь, мая бедная мацi Беларусь, мая бедная мацi! Што глядзiш з такiм болем нямым – Не, любоў да цябе я не страцiў Калi жыў […]...
- МАРКОТНЫЯ IМГНЕННІ Сон з вадой кароткi – Ты бяжыш праз дождж. Цёмна ўздоўж дарогi, Бляск маланак, ноч… Ты ў светлым плаццi, Вянок […]...
- Мая песня Натхнёна я збіраю словаў кветкі. Іду праз багну праўдзе напрасткі. А мне б узняцца да тае паэткі, Што песню жніва […]...
- РУНЕЕ “РУНЬ” (народнаму лiтаб’яднанню пры Валожынскiм РЦК) Рунее рунь у ранiшнiх палях, Сцяжынка Краем поля Сцелецца… Нам дорыць радасць родная зямля, Нам […]...
- Вёсачка, вёска Вёсачка, вёска, любы мой кут. Тут нарадзіўся, рос без пакут. Клопат бацькоўскі песціў, сцярог. Век не забыць мне родны парог. […]...
- Над Гарынню Любы мне Палесся край – Ён прыроды быццам рай: Травы коўдраю, лясы, Птушак дзіўных галасы, Хуткая Гарынь-рака… Ў сэрцы – […]...
- Ёсць матчына любоў Ёсць матчына любоў, Яе не зблытай З ніякай, бо няма нідзе такой – Пяшчотнай, бескарыслівай, адкрытай. Шчаслівы ты, пакуль яна […]...
- Мае слёзы Я забываў цябе, мая Айчына, Ў часы дажджоў, часы нямог. Я не чытаў цябе, Францыск Скарына… І Багдановічаў “Вянок”. Мой […]...
- СЛУХАЮЧЫ БРАМСА Паклон маўклiвы – следам у адказ Пурпурны смех i лёгкi цiк шчакi. Аднак сустрэча гэта мела рэзананс: Гарачы поцiск не […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ РАВЕНСКАГА (17.12.1886-9.03.1953) Шумяць знаёма ясень і каліна. Але не родны край тут, тут-чужына. І ты не вернешся дамоў ніколі, Як ліст […]...
- Я гляджу ў твае мілыя вочы Я гляджу ў твае мілыя вочы, Я апамятацца не магу нават, Вочы погляд прыбраць не хочаць Ад тваіх мілавідных плямак. […]...
- Вечар школьных сяброў Параскідала нас па белым свеце, Калі ж мы зноў вяртаемся сюды, Усё тыя ж мы гарэзлівыя дзеці, І кожны з […]...
- Гляджу на глобус – шар жывы – Гляджу на глобус – шар жывы – i чую шэпат я травы, i бачу, як на паплавы Лятуць вясною журавы, […]...
- Малiтва МАЛIТВА (паводле Жэо Норжа) Другога сына цi няма ў цябе? Прыйшлi яго да нас, каханы Божа, Бо мы загразлi ў […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ УЛАШЧЫКА (4.02.1906-14.11.1986) …Ужо з Масквы дамоў не вернешся ніколі, І твой апошні лістапад, нібыта бог, Па горадзе ідзе, нібы па лесе […]...
- Стары сад Люблю даўно свой сад стары, Яго таемныя размовы, Дзе дрэвы, даўнія сябры, Мяне прывечваюць вяснова. Тут лісця, квецені размах – […]...
- На пяшчанае Мора Дажджоў На пяшчанае Мора Дажджоў Я кірую сваю калясніцу, І калі б нават град пайшоў, Я шукаў бы тваю зарніцу. І […]...
- Старэчая любоў “Старэчая любоў”… Нашто такія словы?! Пакуль кахаеш ты, гадзін не лічыць лёс! Калі дзеля любві на подзвігі гатовы, Хай не […]...
- Той горад Вар’яцтву падобна вяртанне сюды, Я з горада гэтага збег малады. Тут след мой не знойдзеш – ніводны Я ў горадзе […]...
- ЗАХОДЖУ Я Ў ХАТУ Заходжу я ў хату пад песню масніц, Дзе шыбы пабіты рукою шаленства… Запальваю свечкі з мінулых Грамніц, Каб босую памяць […]...
- Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа, трымціціць на далоні сняжынкай-слязой. Што – памяць забрала, што – снежань заснежыў, а нешта […]...
- Я не ганю землі чужыя Я не ганю землі чужыя, – Хай іх сонца не абміне. Толькі дзе б за морам ні жыў я, Беларусь […]...
- Метро “Асьцярожна. Дзьверы зачыняюцца”, І так спакойна ірвуць сувязьзі зь зямлёй. І кожнай станцыяй у мазгах мне адзначаецца Яшчэ кілометр – […]...
- У пастцы Што такое верагоднасць? Верагодна – спрабаваць. Мабыць гэтак будзе годна? А калі ні даць, ні ўзяць? Калі ўвогул невядомы Густ, […]...
- Вера. Адзіства. Любоў Вера. Адзіства. Любоў. Так загучала ізноў… Вера ў адзінства Сусвету. Хто валадарыць пры гэтым? Хто там, у сэрцы на троне? […]...
- “Песню бярыце з сабою!”? “Песню бярыце з сабою!”? Гэтак казаў мне мой дзед. Песня, як хлеб, ? найсвятое, З песняй радней цэлы свет. Песня […]...
- ПРАГРЭС Чакалi снежнай мы зiмы, Нарэшце – дачакалiся: Дарогi, дрэвы i дамы У кужаль белы ўбралiся. Нам скiнуць бы пяток гадкоў, […]...
- I вёдры поўныя вады I вёдры поўныя вады, I вочы поўныя дабра. Гляджу на матчыны сляды На белай посцілцы двара. I з гэтай чуйнай […]...
- Любоў прыходзіць На стромным беразе ракі Углядзеўся я ў бег аблокаў Яны ішлі ва ўсе бакі… Без ног, без слоў, без крокаў. […]...