Верш З’яднаньне
Адною кучаю жыцьцё
Валіла ў памяць забыцьцё,
Вязала к лютасьці каханьне,
Цягнула к ленасьці стараньне
І для кастра, ужо, досыць дроў,
Досыць маіх няўклюдных слоў;
Бо йдзе падпальшчык, пад сутанай –
Смерць да Жыцьця – на міг з’яднаньня.
-5.08.12.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Труна Сярод багны труна, Нібы вежа, стаіць, А ў труне той Яна У сне глыбокім ляжыць, На кургане сядзіць Зачарованы птах, […]...
- Хай будзе Хай будзе то, што йдзе само – Няпрошана, нязвана, Што ўследку сьцелецца за мной, Палатнінай саматканай, Ад дум без слоў, […]...
- Чаго тлуміць сваю галоўку Чаго тлуміць сваю галоўку, Здавацца знаўца, ды ня быць, Зямельцы роднай несьці слова, За ім ёй дбаць, аб ёй тужыць. […]...
- Цыкл: Максіму Багдановічу Цыкл: Максіму Багдановічу. 1.Сабе. Жыцьцю нябеснаму спакус, Жыцьця зямнога блазны – На сьвеце гэтым сцерагусь, Быць на другі пазваным; Ійсьці, […]...
- Яна (урывак) Снег растаў. I раскатамі грому Зазвінелі зімовыя крыгі. Веснаплынь. Мо’ каму й невядома, Чым тут сэрца сялянкі гарыць?! Маладая, ружовая […]...
- Не плачце Не плачце. Надыдзе час – жыцьця іскрынку Дзьвюмя далоньмі не стрымаць, Цела, раўнюсенькай скарынкай, На лаўку прыйдзецца пакласьць, Надыдзе час […]...
- Маўчу Маўчу, бо гэта значна больш за словы. Маўчу, бо словы цяжка падабраць. Маўчу і ўсцяж сустрэч чакаю новых. Маўчу, але […]...
- На пляцоўцы йдзе хакей На пляцоўцы йдзе хакей. Варатар – Пятро Бурдзей. Хлопец – майстра “экстра-клас”, хоць на варотах першы раз. Скрып канькоў і […]...
- Пад восень Пажаўцелі лісця, парудзелі, адляцела маладосць. І на гэтай каруселі больш гайдацца досыць. У апошні вечар да зямлі прыпасці, сырасцю надыхацца […]...
- Гартаю дні Гартаю дні – жыцьця старонкі, Не пасьпяваючы разгледзець І расчытаць, і зразумець Абзацаў, сказаў, кропак, словаў… Што скрыта там? Якою […]...
- Шчасьлівый пустэльнік пустэчай сваёй Шчасьлівый пустэльнік сваёю пустэчай, Мізэрнай часьцінай дзівос чалавечых, Да сьвету, што долю шукае спрадвечна, Ён носу не кажа ад норы […]...
- Украінскаму Еўрамайдану 2013 Украіна, Мы з табою! Волю барані! Мы сталі доляю адною У ліхія дні. Нам цяжка вырвацца з расійскіх Крыважэдных лап. […]...
- Адразу прашу прабачэння за мову Адразу прашу прабачэння за мову – З вас большасць яе да вясковай адносяць. Ды маю надзею, што нейкія словы Раз-пораз […]...
- Жняя Як сама царыца У залатой кароне, Йдзе яна ў вяночку Паміж спелых гоняў. З каласкоў вяночак – Моладасці сведка – […]...
- Мая мова Нехта скажа: – Забыла? Зраклася Роднай мовы? На зьдзек аддала! Не! Яна ж з маім сэрцам зраслася, Ў ім чароўнаю […]...
- Мой пацалунак паветраны Мой пацалунак паветраны даляцеў да цябе ці знік? Ён з маіх думак злеплены і з цукру вуснаў маіх. Ты захавай […]...
- Святая праўда Дарэмна мяне ўсе ўшчуваюць, даволі. Я праўду кажу, толькі праўду, не болей. Ды толькі за праўду заўседы каралі, Яе не […]...
- Цыкл: Адцураньне Цыкл: Адцураньне. 1. Часам здасца – жыцьця не было, Ні на што аб ім памяць не маю; Адкуль родам, хто […]...
- Вандроўная пташка Пташка, пташка, Скуль ляціш ты – Ці не з нашых Ніў? Каб пачуць мне Што аб мілай, Я б шчаслівы […]...
- СМАРАГДАВЫЯ ЗОРКІ Зяленыя травы жыцьця, смарагдавыя зоркі Ляжаць на шляхах – прама пад нагамі… Ідзем, топчам, ня заўважаем – як пяшчотны, мяккі […]...
- Мэта Мэта. Мэта йдзе прад чалавекам, А ён ёй жалезы рушыць, Што яму куюцца векам, Перашкодай харалужнай. Мэта шлях людзей вядзе, […]...
- Рэквіем Душа зайшлася ад чужога гора, З пакутамі яе не разлучыць: Пад стромкай столлю Домскага сабора Усхвалявана “Рэквіем” гучыць. Пачуцці ўсе […]...
- Ты не лічы ў хвіліны нематы Ты не лічы ў хвіліны нематы Маіх папрокаў крыўдных і ўчынкаў. Так, я ўжо не святы, Святая, мусіць, ты, Калі […]...
- НЕПАЗБЕЖНАСЦЬ Чаму не можаш зразумець, Каб прыязджаць не пагасціць, А каб, нарэшце, адагрэць І ні за што не адпусціць. І спачуванне […]...
- Балада непадзельнага Нечыя простыя словы чалавечыя. Цені, у адно зьлітыя, танцуючыя, вечныя, адно аднаму прысьвечаныя, бясконцыя, неіснуючыя. Бы абраныя, ад жыцьця адарваныя, […]...
- З 8 сакавіка Чароўны вечар. Водар кветак. Блакітных зорак сонны шэпт. і сьвеціць ціха сівы месяц Скрозь верхаліны старых дрэў. Павіншаваць цябе хачу […]...
- Час імкліва бяжыць Час імкліва бяжыць скрозь аблокі, Не спыняючы хваляў жыцьця. Усьміхаецца лёс шэравокі: Памятай таямніцы быцьця. Не забудзь, браце, матчынай мовы, […]...
- Агнявік У полымі вясёлым печы Рухавы скача чалавечак Пад булькаценне чыгуноў, Пад гучны трэск смалістых дроў. У чыгуны, як у мішэні, […]...
- Брацця, к агульнаму шчасцю Брацця, к агульнаму шчасцю Трэба жыццё кіраваць. Роўнасць, братэрства і згода Будуць нам шлях асвятляць. Згоднай, вялікай сям’ёю Пойдзем к […]...
- Мы – Беларусы! Мы адзін народ, Мы ўсе браты: І ён, і я, і ты – Мы – Беларусы! Мы гаворым мовай адною, […]...
- Родная мова Мова беларуская, У душы маёй жывёш, Гучаннем слоў прыгожых Мне сэнс жыцця нясёш. Цябе заўсёды крыўдзілі І мусілі забыць, Але […]...
- Шукае памяць забыцьця Шукае памяць забыцьця, Мінае мноства спраў нябогіх, Жыцьця мінуўшага працяг, Заве на новыя дарогі. Але парванае вяроўкі Вузлом адзіным не […]...
- Ляжа Слова не чорнай замовай Ляжа Слова не чорнай замовай І не змовай – каб багацець, Ды й, па сьпінах і па галовах, Да ўладных, […]...
- Чалавек адзін канае П. маці. Чалавек адзін канае… Чалавечае жыцьцё, Быццам нітачка льняная, Паміж небам і зямлёй… Чалавеку жыцьця мала, Гэтай нітачкі льняной, […]...
- Рознае ж Жыцьцё ня прыкрасьці сябрук ня горыччу павінна аздабляцца. і зь вершалінаў дрэў на брук мне не ахвота разьбівацца. У жыцьця […]...
- Зноў мітусьня са слоў у душы Зноў мітусьня са слоў у душы – Іх, быццам вецер зносіць, Як сенажатныя стагі, Што запасьлі на восень. Жыцьцё пражытае […]...
- Скакнуць бы конікам з травы Скакнуць бы конікам з травы, Кажанам неба прачарціць – І жыць, як гэты свет жыве: У цэльнай праўдзе, без ілжы. […]...
- Час чакаць, ці ўзыйдуць агуркі Час чакаць, ці ўзыйдуць агуркі. Час, сваёй таямнічаю явай І нязьведаны зорны Абсяг – Таямніцы трымаюць над намі, Як калісь, […]...
- Цяжка сыплецца з шэрых нябёсаў Цяжка сыплецца з шэрых нябёсаў, Быццам у іх адвалілася дно Зазлую і крычу:”Хопіць! Досыць!” Шэры снег ты ідзеш усё адно… […]...
- Мы на зямельцы ўсе шаноўны П. маці. Мы на зямельцы ўсе шаноўны І ўсе па роўнасьці ідзём, Дзе гучыць нам крышталёвы Ды й замаўкае жыцьця […]...