Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Нядоўга

Збудзецца… Лічы, што ўжо збылося…
Год за цэлых дзесяць прамінуў…
Голас твой згубіўся ў шмагалоссі,
І навечна позірк твой заснуў.

А пакуль блукае ён і дрэмле,
Цешаць яго позіркі жанчын…
Разумее сэрца, што дарэмна,
Што няма для радасці прычын.

Толькі позірк цешыцца, блукае,
Толькі сэрца коле і дрыжыць…
І, на шчасце, часта забывае,
Што нядоўга цешыцца і жыць.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Нядоўга - Мікола Трафімчук