Верш Даруйце слёзы пані Восені

Ещё вершы:

1. Пані растаньне Прашу літасьці, пані растаньне, Ваша зграя мне спрэс няўмогу. Шэрых дзён халастых адлятаньне Я камячу ў анучу-дарогу. На падступных апаленых […]...
2. У яе ад восені – жоўтыя лясы У яе ад восені – Жоўтыя лясы, Ад зімовай просіні – Промні абразЫ. І на гэтым вось памежжы Скасаванне візаў, […]...
3. Даруйце, родныя бары i пушчы Даруйце, родныя бары i пушчы, Зямлi бацькоўскай неацэнны скарб, Што – не глухi i не сляпы – вiдушчы – Не […]...
4. У эпіцэнтры восені У эпіцэнтры восені, У беразняку Ліст з настылай просіні Злятае на руку. Зялёныя пражылкі, Жаўтлявае крыло, – Адбіўся, пакружыўся, Ды […]...
5. Чароўна мая пані Таемна мару я тваіх салодкіх вуснаў датыкнуцца, Якія руж пялёсткаў дзіўней і ярчэй. Далонню твару любага і мілага крануцца, Які […]...
6. Подыхі восені Подыхі восені… ***************************** Першыя подыхі восені – Золкія ночы і раніцы. Сонейка ўсмешкі апошнія. Хмары гуртамі збіраюцца. Ціха злятае ў […]...
7. ДАРУЙЦЕ Я Вашы пальчыкi цалую, Дыханнем лёгкiм саграваю, Шкадую Вас – нiбы малую, Калi ў гасцях у Вас бываю. Жыночай Вашай […]...
8. Пачатак восені Восені пах пачула, Гладыёлусны, хрызантэмны. Спас мядовы на вуснах адчула З хваляваньнем дарэмным . Кіслыя яблыкі стануць салодкімі, Ночы доўгімі, […]...
9. Дажджы восені Коліш вострымі абцасамі Кляновы восені дыван, А я падошвамі, як прасамі, Разпрасоўваю валан. Мяне ты раніш словамі, А я стараюся […]...
10. Восені кладзецца ліст журботны Восені кладзецца ліст журботны На сухія з чэрвеня брады. Неўпрыкмет у вырай незваротны Птушкамі ляцяць мае гады. Прамільгнулі чайкі дзён […]...
11. Цёмныя ночы восені (Паводле аповесці У. Караткевіча “Дзікае паляванне караля Стаха”) Дзяўчына з дзівоснымі косамі Маукліва глядзіць у камін. За вокнамі – ночы […]...
12. Бабровыя слёзы Бабровыя слёзы Глядзіць двума стваламі стрэльба ў бабра спалоханыя вочы – і просьба ў тых вачах: “Не трэба!”, і звера […]...
13. СЛЁЗЫ Дрэва чула дрыжыць ад дыхання паўночнай зімы. Ліст сумуе на ім: ён застаўся навечна адзіны. Кроплі плачу з нябёс… Паглядзі, […]...
14. Прамяністы ты мой, прасонечны Прамяністы ты мой, прасонечны… Першы снег за маім акном Не з далёкай бялявай Поўначы Завітаў у зялёны дом – І […]...
15. Восені прывіды Восені прывіды. Сонца вадкай назалотай Льецца дахам да зямлі І пхне восень дзень дрымотный За чырвыны небасхіл. Падымае каўнер вечар, […]...
16. Пакрысе ападае лістота *** Пакрысе ападае лістота, Пад нагамі – пажоўклае лета… Час ад часу прымроіцца мора Нібы з іншага, дзіўнага, свету… Час […]...
17. Кроплі, як слёзы Кроплі, як слёзы… Халоднае шкло. Далеч закрыла смуга. Ўсё, што мінула, урэшце, тло. Ўсё, што прыйшло, – туга. Думкаю можна […]...
18. Мокры позірк восені нячутнай Мокры позірк восені нячутнай, Шэпча нам лістотай ціхі вальс. Нотны стан рукою не крануты, Скрыпкі скачуць парамі для нас. Жаркая […]...
19. Слёзы сліваў Стаяць скалелыя сады. Сутонне сцішана сінее. Самлела сон сышоў сюды святлом сумлівым санцавея. Стаяць скалелыя сады. Спакусай свецяцця сузор’і. Сцюдзёна […]...
20. Твае слёзы Ты казаў, што мужчыны не плачуць… А твае даражэйшыя вочы Былі сёння ў слязах, не йначай. Ці прасохнуць яны да […]...
21. Асенняя непагадзь Гарызонт сасоннікам расчэсвае Ветрам раскудлачаныя хмары, Залівае лістапад яшчэ свае Ўчора палымнелыя пажары. За акном ні проблеску, ні просіні, І […]...
22. Раннія вечары восені паўнаводнай Раннія вечары восені паўнаводнай Ходзяць каля платоў і местачковых хат. Ім ужо не сустрэць постаці аніводнай. “Спіць ужо ўсё даўно…” […]...
23. Восені званы Восені чырвоныя званы зазванілі сумна і ўрачыста, паляцелі ў подыху зямным карагоды гукаў медналістых. Плаўны звон, меланхалічны звон, сцежка гаем, […]...
24. Белыя слёзы зімы Здаецца, белыя слёзы зімы Цяпло выпраменьваюць волі. У кроплях-ільдзінках наўкола хмызы – Пакручастых сцежак нядоля. Далонь у далоні, ідзем да […]...
25. Пракладаю па восені сцежку Пракладаю па восені сцежку – лісце шэпча: паслухай, слухай… І шуршанне самоту цешыць, б’ецца ў сэрца ўспамінамі глуха. Спелы яблык […]...
26. Як лісце восені, гады спадуць на плечы Як лісце восені, гады спадуць на плечы, На скроні снегам ляжа сівізна. А ты ўсё будзеш позіркам хлапечым Глядзець, як […]...
27. Люстэркі восені – прагалы між галін Люстэркі восені – прагалы між галін, Дажджы ступаюць лапкамі кашэчымі. Трава скалелая – зялёны дрогкі клін Хінецца долу тонкая, пашэрхлая. […]...
28. Жоўтай восені сумны звон Жоўтай восені сумны звон Зноў паціху трывожыць сэрца. Неба шэрага парасон Зрэдку промнямі усміхнецца. Нетаропка, нібы пастух, Вецер лісце дарогай […]...
29. Жураулі на зімоуку ляцяць Жураулі на зімоуку ляцяць. З заміраннем сэрца гляджу я у неба, Дзе клінам ляцяць жураулі, Есць у свеце такая прымета, […]...
30. Падарункі восені Веснікі ў цуд адкрыла Восень, якая зноў Яблыкаў пах падарыла І водар духмяных грыбоў, Барву-дрыготкай асіне, Дажджу-быццам пацеркі слёз, Цяжкія […]...
31. Калі ляцяць у вырай журавы Калі ляцяць у вырай журавы, Крычаць і крык іх зразумелы. Яны ляцяць ад роднае зямлі У замежжа с’ёмныя кватэры. Калі […]...
32. Жыццё раба Воблака вось Зямля залатая. Птушкі ляцяць у вырай стрымглаў Я вось пачну рабіць сваю справу, якую ж не вельмі люблю. […]...
33. Там, за нябачнаю імглой Там, за нябачнаю імглой, Дзе зорак прадзіва, Яшчэ мы стрэнемся з табой, Так Богам дадзена. І будзем стоена лавіць Пяшчоту […]...
34. Першы дзень восені Жоўтае лісце лажыцца ў далоні. Восень сумуе. За ёю – зіма Кіне сняжынкі сівыя на скроні. Выйсця з палону ўзросту […]...
35. Ляцяць гады Ляцяць, ляцяць гады, Імчацца без раздыху. Бягуць яны туды, Дзе ўжо не трба дыхаць. І есці, і рабіць, Гарэлку піць […]...
36. БАЛАДА ДУНІНА-МАРЦІНКЕВІЧА (23.01.1808-17.12.1884) Не трэба чужога, не трэба чужога! Ні грошай, ні мовы, ні Бога,– Нічога не трэба чужога! Мужык беларускі-мужык, Ён […]...
37. Слезы мае-рэкі! Усе мне збрыдзела! Не веруць людзи у Хрыста! И я куру и горки дым глытаю! Узненавидзела увесь свет не спраста! […]...
38. Восеньскае каханьне (пераклад з рускай мовы) Восень. Золкая волкасць, У лужах дрыжаць разводы… Сэрца шчыміць пяшчотай Стылай парою года. Пала лістком з […]...
39. Што мне рабіць(What can і do) Мае мары, чамусьць, абмінаюць мяне, як аблокі плывуць куды вецер падзьме. кожны зроблены крок – памылковасць адна, бы халодная ноч […]...
40. He адпускай мяне, не адпускай He адпускай мяне, не адпускай. Я лёгкі ліст адной мінальнай восені. Як б’ецца на запясці жылка просіні! He адпускай мяне, […]...