Верш Гастэла

Ты ляцеў над краінай бацькоў.
Пасівеўшыя замкаў вежы,
стрэхі хат, даль блакітных палёў
і, як жнеі, бярозы на межах…

Самалёт, быццам чайка зарой,
пранасіўся над хвалямі жыта,
будзіў нетры плужанскіх бароў,
легендарнае возера Світазь.

I нішто не казала аб тым, –
у той дзень і спакойны і ясны, –
што засцеліць зямлю гэту дым,
што ў крыві хутка сонца пагасне,

І што прыдзецца нам, капітан,
скрыжаваць з лютым ворагам зброю,
што краіна бацькоў можа стаць
хутка помнікам славы герою…

Гул мацнее, расце над зямлёй.
Дбайна сочым за кожным палётам.
Можа, над паласой франтавой,
крылле ўбачым твайго самалёта?

He відаць… Толькі яркім агнём
небасхіл азарыўся пагасшы.
I на захад звяно за звяном
пралятаюць знішчальнікі нашы.

Пралятаюць яны штурмаваць,
зніштажаць лютых ворагаў смела,
і ў агні, ў кожнай бітве шукаць
самалёт капітана Гастэла.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Мая мара Беларусь – мая краіна, Дзе шмат лясоу, азер і рэк, Працуе дзе, на тваей ніве, Зычлівы, добры чалавек. Мару я […]...

Я прашу, не маўчыце, сняжынкі Я прашу, не маўчыце, сняжынкі, Супыніце палёт на зямлі, Адкажыце, чаму да сцяжынкі Толькі гора, нянавісць вялі; Калі мы ўбачым […]...

Глыбела неба, зоркі халаднелі Глыбела неба, зоркі халаднелі. Ступала восень зорнай паласой. Апошні мёд насілі пчолы ў келлі На санцагрэве з буйных верасоў. За […]...

Эверэст Горы знікаюць. Іх выпарае Барвовы гігант, Што нябёсы скарае. Крывавае неба, Два сілуэты. Абодва – у скафандрах, Чырвоны і шэры. […]...

Завіруха Завіруха, завіруха Закружыла над зямлёю. Над табой і нада мною Танец злых і добрых духаў. Зніклі фарбы, зніклі гукі – […]...

Усе бачылі, як разгараўся агонь Усе бачылі, як разгараўся агонь. Адной дастаткова іскрынкі, Каб пагрэць зледзянелую ўзіму далонь І хлеба пасмажыць скарынку. Усе бачылі, як […]...

РАДАЎНIЦА. ДЗЯДЫ Памiнаем сваiх бацькоў На зямлi словам родным. Май над полем iзноў Грэе нечым лагодным. Памiнаем усiх, хто жылi – Гэта […]...

Рука трымае аловак Рука трымае аловак, Прыжымаючы пальцам пяро. З’явіўся найперш загаловак- Віншаванне радне на сяло. Прывітальны другі радок, Пажаданняў сардэчныя словы: Дабрабыту, […]...

Дзявочая гара ў Мсціславе Самалёт пакружыўся ў нізоўі, Гайдануўся над дымкай лясной. “…Давяралі мне тайну князёўны, Сябравалі студэнткі са мной. Толькі мне невядома каханне, […]...

Дзьверы Забываюцца дзеці, забіваюцца ў сэрца куточак. Зачыняюцца дзьверы, забіраецца восень на цьвік. На парозе маім, як анёл, пасынае каточак: Не […]...

Блакітны (з нізкі “Вясёлка) Не спяшайся, прысядзь на мінутку, Пачакае прызначаны шлях, Я прынесла табе незабудкі, Што назолку збірала ў палях. Свет вялізны! Дарогі-сцяжыны […]...

Краязнавец Міколу Паўловічу Забыўчывасць нясе нямала бед, – Зноў горкімі пілюлямі частуе. Ды краязнавец дбайна, як паэт, Ад беднасці духоўнай нас […]...

Жоравы лятуць Ён вачыма сачыў за палётам самотнага кліна жураўлінага… Разам з птушкамі белымі адлятала ў вырай яго сэрца ў журбе адбалелае, […]...

Мне лётчык сказаў Мне лётчык сказаў: навучыся лятаць, І ўжо не лятаць будзе цяжка. Я ведаю: вершы пачаўшы пісаць – Без вершаў жыцця […]...

***Бацька клепле касу Бацька клепле касу. Дбайна ладзіць клеп. “Ранкам загон скашу: Добры удаўся хлеб”. Дрогкі клёкат буслоў, Тупат стомленых ног, Цокат сталёвых […]...

Ілюзорнае жыццё Наш свет у небяспекі, атручаны грашыма, А вера не схавае ад цемры і ганення, І ў будучы світанак пайдзем мы […]...

Я цябе не знайшоў На самы край свету ляцеў б за табой, на бераг пусты прыплыў бы, Рахель! Я сеў ў самалёт, ды мусіць […]...

Апошнія хвіліны Каліноўскага Час апошні… Канваір вёў мяне на смертны пір. Лёд у вачах, і ў задуменні… Над зямлёй гулялі хмары, зацягнулі шчасця […]...

Голас Радзімы ляціць над Зямлёй Голас Радзімы ляціць над зямлёй Голас знявечаных цяжкай тугой, Што так па кропельцы цягам гадоў Мы адцураліся мовы бацькоў. Як […]...

З вячэрніх дум Як нябеснае згасне за лесам святло, А ноч крылле распусціць па ўсёй Беларусі, Штось мне шэпча: ідзі! Я іду за […]...

Цiшы спякотнай не веру Цiшы спякотнай не веру. Знаю, што тоiцца ў ёй. Можа з малога павеву Бура ўзляцець над зямлёй. Грымне – начыста […]...

Вось гэта музыка сама Вось гэта музыка сама Сабе гучыць. Ёй справы мала, Што дзесьці водгуку няма, Што недзе музыкі не стала. Як бы […]...

Не трэба Не! Не трэба так здзіўляцца і нясці лухту. Я прыйшоў не за табою, хутка і пайду. Не гарэла, не жадала […]...

Вясной Эпіграф: Дайце разгону, прастору Дрэмлючым песням і сілам Янка Купала Воблачкі-хмурынкі белай паласой Аздабляюць неба чыстаю красой. Радуецца сонцу родная […]...

Моўчкі подпаўзае адзінота Моўчкі подпаўзае адзінота І садзіцца побач. Мы ўдваіх. Можа забярэ яна турботы, Можа прынясе яшчэ. Услых, Можа павядзе яна гаворку, […]...

Падымі угару сваё вока Падымі угару сваё вока, I ты будзеш ізноў як дзіця, I адыйдуць-адлынуць далёка Ад душы ўсе трывогі жыцця. Ёй не […]...

Я мог лятаць Я мог лятаць… З лістотай у восень ападаць, Жаўруком вітаць у аблоках, Ноччу з зорамі маўчаць І снегам белым замятаць. […]...

З кожнай новай сустрэчай цяжэе чаканьне наступнай З кожнай новай сустрэчай цяжэе чаканьне наступнай, і зусім недарэчны стаецца адлегласьці сум, кожнай новаю ночай сон болей і болей […]...

Ёсць толькі новы час Ёсць толькі новы час З кожнай першай пралескай, З першым промнем над Росным пералескам. Ёсць толькі новы час З кожным […]...

Зямля бацькоў, ты зажурылася Зямля бацькоў, ты зажурылася, Няма той радасці ў вачах, Нібы да плоту прытулілася З дрыготкай хіласцю ў нагах. Вось хатка […]...

Балюча!.. Божа, як балюча! Балюча!.. Божа, як балюча!.. Душа – напятаю струной. Дзе б адшукаць бальзам гаючы Душы параненай маной?! Калючы. Позірк твой калючы.. […]...

БАЛАДА ІВАНА КОЗЕЛА (21.05.1928-30.01.1970) У кожным родны слове прыгажосць і сіла, І ў кожным слове кветка-папараць цвіце. І нельга жыць самотна і зусім […]...

А можа, там і ёсць той бераг А можа, там і ёсць той бераг, Дзе сонца цмокае рака, Дзе ў туманах сцюдзёна шэрых Бляск аксамітны лазняка? А […]...

Пасля ціхіх перастрэлак Пасля ціхіх перастрэлак I налётаў штурмавых На плацдармах абгарэлых Усё менш і менш жывых. Пад зямлёй сышліся цені Неданесеных штыкоў. […]...

Бясплённасць У аблоках чытаю нясцерпны падман. Подых ветру хварэе на сум і маркоту. Завіруха быцця прадракае самоту. Прад вачамі трымціць апраметны […]...

БАЛАДА УЛАДЗІМІРА ДУБОЎКІ (15.07.1900-20.03.1976) Дваццаць сем гадоў, як груганоў, Чорна прашумелі праз душу. Словы на паперы, нібы кроў, Бы трава вясной пасля дажджу […]...

Бязважкі рамонак з імпэтам хлапечым Бязважкі рамонак з імпэтам хлапечым трызніў матыльковым палётам: – Ах, каб не карэнне, таксама ў сінечы кружляць бы я змог […]...

Трымціць на вятры ліст пажоўклы Трымціць на вятры ліст пажоўклы Адзін на адзін ён з сабой… Увосень сырую ён змоклы, А потым ужо пад зямлёй. […]...

Нашчадак Агонь пякельны наймацнейшы, А вораг змрочнаю сцяной… Там мой дзядуля, сярод першых, Бо я, нашчадак за спіной. Крывавы бой і […]...

Хто з Масквы, а хто з Растова Хто з Масквы, а хто з Растова, Ну, а я, браткі, з Хрыстова. Што, не чулі? I не дзіва: Як […]...