Верш Люстэркі восені – прагалы між галін

Люстэркі восені – прагалы між галін,
Дажджы ступаюць лапкамі кашэчымі.
Трава скалелая – зялёны дрогкі клін
Хінецца долу тонкая, пашэрхлая.
I познім ягадам, ажынам лесавым,
Адсніцца пах грыбоў і горкіх вогнішчаў.
Каханы мой, не трэба, не заві,
Хай толькі рэха між ядлоўцу вохкае.
Адчай прарос, абвостраны, тугі,
Халодны, як падснежнік на праталіне.
Між намі бераг сонца і тугі,
Мяжа, дзе я з табою развіталася.

Ещё вершы:

Два люстэркі Два люстэркі Людміле Жыву на свеце, як умею, твае цалуючы сляды. І паступова разумею: маё люстэрка – гэта ты. Віно […]...

Вецер галін не хістае Вецер галін не хістае, Звонкім лісцём не шуршыць. Восень стаіць залатая I на зямлі і ў душы. Лёт павуцінкі іскрыстай, […]...

Дажджы восені Коліш вострымі абцасамі Кляновы восені дыван, А я падошвамі, як прасамі, Разпрасоўваю валан. Мяне ты раніш словамі, А я стараюся […]...

Сум восені Восень прыходзе павольна, Ды і куды ёй спяшыць? Засьвяціць і прыгрэць яшчэ здольна, Дажджом залатым абліць. Разьвітаецца з летам, чакае […]...

Дзівацтвы восені Мая восень цнатлівая – Калі дрэвы нагі, – У адным толькі схібіла: Далеч з слёзнай смугі. Датыкнецца да скуры Шэрай […]...

На абедзьве нагі Дачка пазваніла: І так гаманіла: Абедзьве нагі яна Дзесь прамачыла! Званіла і жонка І так гаманіла: Абедзьве нагі яна Дзесь […]...

Падарункі восені Веснікі ў цуд адкрыла Восень, якая зноў Яблыкаў пах падарыла І водар духмяных грыбоў, Барву-дрыготкай асіне, Дажджу-быццам пацеркі слёз, Цяжкія […]...

Першы дзень восені Жоўтае лісце лажыцца ў далоні. Восень сумуе. За ёю – зіма Кіне сняжынкі сівыя на скроні. Выйсця з палону ўзросту […]...

Жоўтай восені сумны звон Жоўтай восені сумны звон Зноў паціху трывожыць сэрца. Неба шэрага парасон Зрэдку промнямі усміхнецца. Нетаропка, нібы пастух, Вецер лісце дарогай […]...

Для тых хто закахаецца Я памятаю як мы пілІ з табой абсэнт, А у кальян-карчме як назіраў туркмен За намі нібы агент з федэратыўнага […]...

Не заві Не заві, калі дрэмле ў парозе сабака, Што тваё гэтак пільна вартуе дабро. Я баюся:абернецца ён ваўкалакам, Я баюся: ў […]...

Каханак Восені Шчодра дорыць дні кахання восень — быццам золатам вышэйшай пробы. Гэта якасць і маіх адносін да яе як боскае асобы. […]...

Узаемнасць Яна ўзаемнасць мне дала ў пазыку, Яна не мне ўзаемнасць абяцала, Яна не мне ўзаемнасць аддавала – Так, проста, без […]...

Хачу не думаць пра цябе Хачу не думаць пра цябе, Не ўспамінаць цябе ніколі… Ды Бог палёгкі не дае – Сціскае сэрца тым жа болем… […]...

Ноч. Ды толькі заснуць не магу Ноч. Ды толькі заснуць не магу, І чамусьці не пішацца зноўку. У свайго я натхнення ў даўгу І таму рушу […]...

Быць ці не? Крыху тугі і пакуты крыху – зноўку душа напаўняецца крыкам… У кругаверці задухі стогне слова жывое, надзея тоне. Рыбай на […]...

Сярод дзён безнадзейнай тугі Сярод дзён безнадзейнай тугі, Палахлівага сну, бы з начніцаў, Паўстае толькі праўда Нажоў і нажніцаў: “Гэта ты! Толькі ты такі! […]...

Пачатак восені Восені пах пачула, Гладыёлусны, хрызантэмны. Спас мядовы на вуснах адчула З хваляваньнем дарэмным . Кіслыя яблыкі стануць салодкімі, Ночы доўгімі, […]...

Восені званы Восені чырвоныя званы зазванілі сумна і ўрачыста, паляцелі ў подыху зямным карагоды гукаў медналістых. Плаўны звон, меланхалічны звон, сцежка гаем, […]...

МЯЖА ВОСЕНі Пануры, шэры дзень у голым полі, Дождж зранку сеe дробны ўраджай. Здаецца, што цяпер, а можа і ніколі, Зялёным не […]...

Пракляцце восені Восень лістотай апалай цалуе Вочы князёўны з мрояў і сноў. І ў небе ліцьвінскім яна раскашуе, Як мара аб волі […]...

Мне з кожным годам даражэй Мне з кожным годам даражэй Твае, вясна, дары-гасцінцы, Здаровы хмель тваіх дражджэй У кожнай тоненькай сцяблінцы. Мне ўсё мацней карціць […]...

Восені прывіды Восені прывіды. Сонца вадкай назалотай Льецца дахам да зямлі І пхне восень дзень дрымотный За чырвыны небасхіл. Падымае каўнер вечар, […]...

У эпіцэнтры восені У эпіцэнтры восені, У беразняку Ліст з настылай просіні Злятае на руку. Зялёныя пражылкі, Жаўтлявае крыло, – Адбіўся, пакружыўся, Ды […]...

Подыхі восені Подыхі восені… ***************************** Першыя подыхі восені – Золкія ночы і раніцы. Сонейка ўсмешкі апошнія. Хмары гуртамі збіраюцца. Ціха злятае ў […]...

Малой сястрычцы Пакуль, сястрычка, падрасцеш І шлях пратопчаш свой жыццёвы, – На памяць вывуч гэты верш, Які складаю шчырым словам Не зразумееш […]...

Цёмныя ночы восені (Паводле аповесці У. Караткевіча “Дзікае паляванне караля Стаха”) Дзяўчына з дзівоснымі косамі Маукліва глядзіць у камін. За вокнамі – ночы […]...

У яе ад восені – жоўтыя лясы У яе ад восені – Жоўтыя лясы, Ад зімовай просіні – Промні абразЫ. І на гэтым вось памежжы Скасаванне візаў, […]...

Песьня сталёвае восені Плакаць, сьмяяцца ды лезьці са стогнам на сьцены, Сэрца з грудзей вырываць пасінелай рукой, Доўга бязглузда глядзець на надзьмутыя вены, […]...

Пракладаю па восені сцежку Пракладаю па восені сцежку – лісце шэпча: паслухай, слухай… І шуршанне самоту цешыць, б’ецца ў сэрца ўспамінамі глуха. Спелы яблык […]...

Клёны Над хатамі светла-зялёны Клён – сонца паўдзённага брат… He ў лес наш спяшаюцца клёны, Яны ўсе чамусьці ля хат. Як […]...

Мокры позірк восені нячутнай Мокры позірк восені нячутнай, Шэпча нам лістотай ціхі вальс. Нотны стан рукою не крануты, Скрыпкі скачуць парамі для нас. Жаркая […]...

Восені кладзецца ліст журботны Восені кладзецца ліст журботны На сухія з чэрвеня брады. Неўпрыкмет у вырай незваротны Птушкамі ляцяць мае гады. Прамільгнулі чайкі дзён […]...

Раннія вечары восені паўнаводнай Раннія вечары восені паўнаводнай Ходзяць каля платоў і местачковых хат. Ім ужо не сустрэць постаці аніводнай. “Спіць ужо ўсё даўно…” […]...

Даруйце слёзы пані Восені Даруйце слёзы пані Восені, Калі ў чужы, далёкі край Шпакі ляцяць у стылай просіні За невядомы небакрай. Даруйце слёзы пані […]...

Варта ў крылы паверыць свае Варта ў крылы паверыць свае, Трэба ў крылы свае паверыць, А нам смеласці ўсё не стае, Каб свой край на […]...

Як лісце восені, гады спадуць на плечы Як лісце восені, гады спадуць на плечы, На скроні снегам ляжа сівізна. А ты ўсё будзеш позіркам хлапечым Глядзець, як […]...

Кропля сіняя за кропляй Кропля сіняя за кропляй, Дождж цыганскі ў дрэвы б’е. Пад вільготнай сліўняй крохкай Зяблік з следу сонца п’е. Зяблік ранішне-ружовы […]...

Верабей прымае душ На двары – люстэркі луж: Дождж сляды пакінуў. Душ прымае верабей, Сеўшы на каліну. Крыльцамі трапеча ён I лісткі кранае. […]...

Забыты ўжо позірк і памяць бяз слоў Забыты ўжо позірк і памяць бяз слоў, Пустая бутэлька благога віна. Тваёй тугі цені пяюць ля акна, Забыты ўжо позірк […]...