Верш Шляхціц Завальня
Год за годам, дзень за днём,
– Ўсцяж – гадзіну за гадзінай,
Паміж песняй салаўінай
I агідных жабаў крэктам,
Выццем буры, ветра шэптам
I касы смяртэльнай свістам,
Ў бляску полымя агністым
Мы да шлюбу свайго йдзём…
Мусіць скора… Пэўне блізка,
– Чую я ўжо гэты час.
Поўны шчасця і пакрас –
Дзён парвецца нашых нізка,
Дзён, затрутых соллю згуб –
I няпомныя былога,
Ўчуўшы голас горніх труб,
Пойдзем, люба, мы да бога
Браць апошні, вечны шлюб.
Ещё вершы:
- Адасланыя лісты Сярод лістоў, што ты вярнула, Знайшоў я шмат лістоў такіх: Напоўненых вясновым гулам, Блакітам неба дзён былых, Шмат слоў, якія […]...
- Першы сноп Першы сноп я зажынаю, Зажынаю. Перавяслам, нібы долю, спавіваю, Спавіваю. Дзякуй, ніўка, што ўрадзіла, Што ўрадзіла. Дзякуй, сонца, што свяціла, […]...
- Нашы дні Праімчаўся віхор, пыл і затхласць размёў, Сцяг чырвоны разняўшы ўгары. Вы, таварышы, вы ўладары Гэтых фабрык, заводаў і вольных палёў. […]...
- Не шукай ты “Нашай нівы Не шукай ты “Нашай нівы” Там, дзе бойкі гандаль півам. Гэй, дзе ганяць нашу мову, Дзе вышукваюць “крамолу”- Не шукай […]...
- Скакнуць бы конікам з травы Скакнуць бы конікам з травы, Кажанам неба прачарціць – І жыць, як гэты свет жыве: У цэльнай праўдзе, без ілжы. […]...
- Трывожацца рукі і ўcё – не да рук Трывожацца рукі і ўcё – не да рук. і светла, і пуста, і лёгка, але – так няпэўна, так зыбка, […]...
- ЗАМАЛЁУКА Лапаталi дэманы крыламi На свiтанку; недзе, каля гор, Дагарэлi рэшткi сiнiх зор; Куст лазы кранууся з павукамi; Адыходзiлi вышэй казлы; […]...
- Ліпень, лівень Ліпень, лівень… Мне здаецца: Грукне сэрца І парвецца. Я штосілы Крыкну: “Мілы!” Хай по лесе, Як прадвесне, Распаўзецца Маё сэрца....
- Мне чупрыны не хочацца звесіць Беланогі, расчухраны месяц Лявоніць у лісці кляновым. Мне чупрыны не хочацца звесіць Ў гэты вечар аўсяна-зялёны. Я пайду сінявою мурожнай […]...
- Былі тады – ноч Былі тады – ноч, Ты ў слабенькім паркаліку, Арэшнік Ды я, грэшнік. А зоркі ўсе стаялі, як адна, У возеры […]...
- Вяжу свой лёс Вяжу свой лёс – штодня, штоночы Ствараю ўзор свайго жыцця. Гляджу, як меншае клубочак – Гадоў адведзеных працяг. І бачу […]...
- Ранішні ліхтар Заўжды мяне чакаеш у гэты час, Частуеш цемру ты прыглушаным сьвятлом, Мы будзем жыць, агень покуль ня згас, Ды на […]...
- Сталасць Апоўдзень сёлета. Зяніт. Трава зялёная з-пад пліт На ўзлётным полі. Куды, нашто ляцець цяпер? Якіх шукаць вышэйшых сфер? Ужо даволі. […]...
- БАЛАДА МІХАСЯ ТКАЧОВА (10.03.1942-31.10.1992) Нішто не страчана і не забыта. Калі ёсць крона, ёсць і карані. Кальчуга воева кап’ём прабіта, І холад праз […]...
- Калодзеж А цэбар улюбіўся у дно, дзе зорак ззянне. Стары ланцуг хваліўся – мацней ён за каханне. Адзін пусціць не хоча, […]...
- Пакуль рыпiць зямная вось Пакуль рыпiць зямная вось, Надзеi нiтка не парвецца: i праўды парастак праб’ецца i праз стагоддзяў плiты скрозь. i ў наш […]...
- Родная мова, цудойная мова Родная мова, цудоўная мова! Ты нашых думак уток і аснова! Матчын дарунак ад самай калыскі, − Ты самацветаў яскравая нізка. […]...
- Слова наша роднае, хапала Слова наша роднае, хапала На стагоддзі доўгія цябе. Багдановіч, Колас і Купала Прыпадалі да цябе ў журбе. Абкідалі кпіны і […]...
- Ёсць паданне вякоў, што разбурыць калісь Ёсць паданне вякоў, што разбурыць калісь Вавілонскую Вежу Адам І няўмольна сальюцца мовы зямлі У адну, няродную нам. І мая […]...
- Нёман – сцяжына спешная Нёман – сцяжына спешная, лёгка падбрыквае пожнямі. Краю слязіна першая, шчасця майго – апошняя. Долі сівой не тоячы, дуб памірае […]...
- Мне помніцца студзеньскі вечар Мне помніцца студзеньскі вечар, Што ладзілі сябры мае, І першая наша сустрэча, І жвавыя вочы твае. Я стрэў іхны позірк […]...
- МІЛУЕШСЯ РУЖОВЫМ МІЛУЕШСЯ РУЖОВЫМ Плывуць мігранты-пілігрымы Па хвалях рызыкі у шчасця дым, Пакінуўшы радзімыя хаціны Далей ад насцярожанай бяды; Мігруюць з верай, […]...
- Памяці паэткі Соф’і Шыбека Зборнік вершаў. Малая пясчынка ў неабсяжным, дзівосным сусвеце. А на вокладцы – фота дзяўчынкі – цуд гарэзлівы ў сонечным леце. […]...
- Вадаспад У далёкім лесе непраходным Скала высокая стаяла. Блукаў там часам звер галодны, Бывала птушкі заляталі. Чакала хмурная цярпліва, Калі наведаецца […]...
- Там цяплей чым у нас Там цяплей чым у нас… Птушкі ляцяць… Далей ад мясцін, Што прыносяць холад. Туды за аблокі. Дзе ноч засцілае Апошняе […]...
- Жаўранак – звонкая ніць Хмары веснія цяжкія, як кентаўры, Песня шчасця пад імі ўзахлёб звініць. Ах, гэта жаўранак, Жаўранак, Жаўранак, Срэбная, Срэбная, Срэбная ніць. […]...
- Бел-чырвона-белая калыска На радзме сэрца ў глыбіні, У краіне нашай перамогі, Ля празрыстых водаў чысціні Бел-чырвона-белыя дарогі. Дзе вятрыска лётае у снах, […]...
- ДАРОСЛЫЯ ПАЦЕШКI Мая мiлка па вясне Ноччу раптам будзiць: “Паглядзi, як у мяне Паднялiся грудзi. Ты ўсё спiш, а я чакаю Драйвiнга […]...
- Дрэва шчасця Дрэва шчасця – унікальная знаходка, Што пад Лепелем, у Окане, расце: Два ствала з адзінай кронай – аднагодкі – Быццам […]...
- Сярод усіх імёнаў на зямлі Сярод усіх імёнаў на зямлі У нашых сэрцах назаўсёды застануцца Імёны тых, што не вярнуліся з вайны, Герояў, што салдатамі […]...
- Да маладой чытачкі Дзесьці ты хаваешся ў закуцьці, У самоце сэрца галадае. У цябе зялёныя пачуцьці, Бо зусім, зусім ты маладая. Спачуваеш слаўнаму […]...
- УДЗЯЧНАСЦЬ Х. А. Удзячна, што быў ты, што ёсць, Далёка і блізка – са мной. Не муж, не сваяк, і не […]...
- Без чаго немагчыма жыццё Без чаго немагчыма жыццё, Без здароўя, сяброў І што ўсё?! Не. Без мараў і шчасця, Несустрэчы з нянасцем. Без матулі, […]...
- Дзень засмажыўся на патэльні Дзень засмажыўся на патэльні тратуара і мітусні. Мы згубіліся, бы ў пустэльні, у сыпучых пясках хлусні. Гэты горад не хоча […]...
- Апошнія думкі дрэва Ціха цэлячыся ва ўпор, На мяне замахнуўся тапор. Ах, як бліснула вастрыё! I затахкала сэрца маё Ад шчымлівага пачуцця: Чым […]...
- Алесі Дзеці – гэта шчасця для тых, Хто жадае іх нараджэння, Мая дачушка, успамін маіх- Мільён, ад твайго з`яўлення. Твой першы […]...
- Ліст да З Не набіваюся я на дружбу, Позна пісаць такія лісты. Недзе ж далёка кашулі мужу I дачцэ кашулькі мыеш ты. Абмываючы […]...
- Парады лекара Асклепчыка Сяліся блізка ля вады – ля рэчкі, возера, басейна. Вада змякчае гнёт нуды, лякуе сам від гладзі ейнай. Але, на […]...
- На ростанках Ты скажы мне, цьма глухая: Доўга будзеш ты ляжаць? Доўга будзе думка злая Сэрца жалем калыхаць? Не шумі ты, лес […]...
- СУНІЧНАЯ РАНІЦА Над бліштастаю расою, На краю Зямлі, бы блізка, Хоць дастань яго рукою, Шыльда-месяц вісіць нізка. З-за спічастай сцяны лесу Сонца […]...