Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Дзядзьку Рыгору

Сышоў Паэт, сышла Эпоха,
Ён – Геній і Сумленне – ён.
Я помню той вянок з гароху,
Не слаў нікому ён праклён.
Бывай жа, недасяжны Майстар,
Не канеш ты ў небыццё.
Ты для мяне нібыта пастар,
Вялікі дзякуй за Жыццё!


Верш Дзядзьку Рыгору - Лявон Кравец