Верш Ты ведай, – у час няпраўды і бязвер’я

Ты ведай, – у час няпраўды і бязвер’я,
Калі пануе злоба.
Цяжэй ў сьвеце заставацца,
У душэўнай раўнавазе.

Ты добра ведаеш сама, куды знікае горач,
Ад болю перажыткаў –
Зласліўца тоіцца ў цішы,
Бярэ ў аблогу курчаў.
І ланцугамі душыць,
Ды жыцьцяздольным заставацца мушыць.

Змагаешся са злом…
З маны парокам на адной назе,
Хлусіць сабе надумаў,
Пачуцці навучыўся нішчыць:
– Жадаеш?
– Навучу цябе.
Дык ведай рэч адну, мой любы сэрцу дружа.
Каб забіваць было каго,
Патрэбна на пачатку вырасьціць яго,
І сэрцам прыкіпець,
Важдацца з ім, хацець,
Пачуцьцяў шчырых хвалю – ўтрапёна.

Свой разум на імгненьне сьцісну,
Дам волю для душы,
Укленчу шчасна, безадказна
І сьхібіць сэрцу не дазволю,
Бо пакахаць прыйшоў той час вясны.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Дык ведай ісьціну Дык ведай ісьціну, бадзяка – З часоў “батыяў-тахтамышаў” – Што маскалю ідзе “во благо” – З таго заўсёды блага іншым. […]...

Ты галоўна ведай Нейкі звон у дзверы, Я на гук той крочыў, Вочы, з сноў, там бачу, Пульс уверх падскочыў! Неяк страціў розум, […]...

Вярніце мне жывое зерне Вярніце мне жывое зерне З тае гарматнай калатні. Вярніце любасць мне і вернасць, Што вывяраліся ў агні. Вярніце ўсмешкі, казкі, […]...

Ведай свой шлях Мае свой погляд чалавек любы, На дождж за акном, на хвалі вады, На сябра ўчынак, на мамчыну пяшчоту, На сонца […]...

Не шкадуйце сябе ад нягод *** Ледзь трымаецца зброя надзей на спавітых пачуцьцямі снах. Колькі з сэрцам разьбітым людзей і з пустымі вачыма? О, жах! […]...

Я бачыў сум ваш і жалобу Я бачыў сум ваш і жалобу, Ды сэрцу шкода не было. Вачэй былі магутней чары І хараство святлей на твары. […]...

Проста ведай Я стаю ў возера ляснога, А вакол квітнеюць сады, Ведаю, кахаеш ты іншага, Я жадаю, каб ведала ты, Што для […]...

Невялічкі заклік Чалавек зямлі не мае – Ён тады не чалавек. і чагосьці не хапае, і не хопіць ужо спрадвек. Досыць танна […]...

Далей, я веру, будзе ўсё! Далей, я веру, будзе ўсё! А зараз – толькі пратрымацца, Не клапаціцца, не губляцца, Забыцца і не заставацца У адзіноце […]...

Усё забудзецца Усё забудецца, ты толькі не сумуй, І з песняй прачынайся кожны ранак. Дарэмна не хвалюйся, не турбуй, Загоіцца праз час […]...

Аднойчы трэба захацець Аднойчы трэба захацець, Хацець, не гледзячы на думкі, Перакананні захацець, Парваць на тысячы малюнкаў На пошласць свету напляваць, Парваць шаблонаў […]...

Адной табе! Адну цябе хацеў бы апяваць, Ды не хапае мне ні голасу, ні слова. Адну цябе у марах пазнаваць – Душа […]...

Я змог бы Хвіліны добрыя ў бары Пацягваць піва з нейкай тары, Ды тэніс паглядзець. Прыемна вельмі, але трэба Прызнаць жыццевыя патрэбы, З […]...

НАВУЧЫ МЯНЕ ЛЮБОВІ Навучы мяне любові, Навучы табою жыць, Навучы на першым слове Тваім сэрцам даражыць. Выцалуй мае слязінкі, Высушы тугу да дна, […]...

Бывайце здаровы Бывайце здаровы, Бацькавы парогі, Кудою хадзілі Мае белы ногі. Кудою хадзілі Да й хадзіці будуць, Каго я любіла, Да й […]...

Для цябе Калi здаецца, што не патрэбна нiкому, Калi сум яшчэ з вечара ў хаце, Ведай, што прыйдзеш дадому, Нешта хутка адкажаш […]...

Каб заставацца назаўжды сабой У хвілі роздуму я сэрцам далятаю Да запаветных Прыпяцкіх пяскоў. Узбуджанай душою абдымаю Квяцісты выбух бэзавых кустоў. Іду дамоў знаёмаю […]...

Жыццё – не тлен! Не думай так! *** Жыццё – не тлен! Не думай так! Адкінь благія думкі! Бо свайго лёсу ты мастак І ты ў сілах […]...

Дождж, дождж першабытны Дождж, дождж першабытны Ад самога пачатку часу, прасторы, Мысьленьня. Ламаецца ноч, як забытая лялька, І дождж ідзе. Абяцаю табе небыцьцё […]...

Арэлі дзяцінства Абмытыя дажджом дзіцячыя арэлі пелі і песцілі таго, каго сустрэлі праз дваццаць год: не белабрысым хлапчуком, а юнаком са сталым […]...

Змены Штосьці павінна змяніцца, Але не ведаю як. З гэтым нельга мірыцца, Нельга мірыцца ніяк. Штосьці патрэбна рушыць І будаваць наноў: […]...

Калі вясною закукуе Калі вясною закукуе Зязюля ў лесе раніцой, Ты прыгадай вясну другую, Бары на Міншчыне маёй. Згадай усё, што сэрцу міла, […]...

Найбольш балюча ненавідзець тых, каго кахаў Найбольш балюча ненавідзець тых, каго кахаў, Каму належаў цалкам без астатку, Каму сваё жыццё плаціў у падатку, Каму з пакорай […]...

З далёкага Калi вясною закукуе Зязюля ў лесе ранiцой, Ты прыгадай вясну другую, Сустрэчы нашыя з табой. Згадай ўсё што сэрцу мiла, […]...

Што прайшло – ніколі не вярнуць Што прайшло – ніколі не вярнуць, Пра гэта нам сказаў сто год таму паэт. Жыццевая завея ўсё прадоўжвае дзьмуць, Заносячы […]...

БАБСКАЕ СВЯТА Ад каго мне на вочы сорам? Ці ад жонак не адбіваюць? А мне быць з ім – калекам ці хворым, […]...

Што ёй патрэбна? Ну што ей патрэбна? Жыцце – захапленне, Ні сварак, ні спрэчак- Нічога няма. Ні гэтых дурных Нежаданых памкненняў Да тых […]...

Адзін тытул маю Адзін тытул маю, Пасаду адну: Кахаць – што кахаю, Сьпяваць – што пяю, Адну правілею, Адзін мне Статут: Жыцьцё, боскай […]...

Крыштальнае сэрца А я трымала ў далонях чыёсці крыштальнае сэрца. Яно разбілася і бялюткімі сняжынамі падала з неба. Па ім хадзілі людзі, […]...

Пра прабачэнне Таксама ў гота дзве рукі, і да таго ж адна толькі палова ад “крукі”. другая для віна Дзяржак. А робяць […]...

Не хацела табе гаварыць Не хацела табе гаварыць, Напалохаць цябе не хацела, Лепш не ведай, як цяжка любіць Толькі сутнасць, не прагнучы цела. Толькі […]...

У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...

За Ільічом Упарта, цвёрда і натхнёна, Гартуючыся на хаду, Ідзе нястомная калона – I рады я, што ў ёй іду. Яна мільённая. […]...

ЛАГОДА Рандо Лагода мне твая – прыгодай. Зноў абвяргаючы нявіннасць Маёй жаночае прыроды, Чакаю я, калі абдымуць Далоні моцныя… Нязгоду Маю […]...

Яшчэ адна вясна Яшчэ адна вясна …яшчэ адна вясна прыносіць яшчэ адну надзею на тое што жыццё распусціцца быццам першая пралеска што расстане […]...

Але ж… як гэта ёй сказаць? Але ж… як гэта ёй сказаць? Я з дабрадзеямі не знаюсь, Сяброўства зь імі не вяду, Каго ж, штомоц, шчыра […]...

Рэчанька вузкая, вадзіца мутная Рэчанька вузкая, вадзіца мутная, Да чаго ж ты, дзяўчыначка, сягоння смутная? – Да як жа мне жыці, вясёлаю быці? Каго […]...

Зефір Жыву ў марах не зямных, Тугу закінуўшы ў мех. А тая брыкае нагамі, Грызе зубамі, касмыкі выдзірае. Злуецца скруху зазывая, […]...

Адгукніся Адгукніся слова слову, Песняй-гуслямі зайграй. Як падковай Каляровай азарыўся небакрай. Адгукніся ліст лісточку У абуджаным бары. Ля крыніцы З маладзіцай […]...

Шкада жыцця на розныя паперы Шкада жыцця на розныя паперы – На кожнай працы дзесяць справаздач. І як пажар палае пільны тэрмін, Учора кожную было […]...