Верш Асеннія фарбы душу напаўняюць самотай

Асеннія фарбы душу напаўняюць самотай.
Жыццё як імгненне: паспеееш хіба азірнуцца.
Мінулае гляне амаль беспрасветнай работай
І кроплямі шчасця, якімі не змог захлынуцца.

Яно адлятае, нібыта птушыныя зграі
На бераг далёкі з чароўнаю назваю “вырай”.
Душа ж свае крылы да сэрца бліжэй прыціскае,
Бо мусіць застацца ў гэтай краіне астылай.

І бачыць паўсюдна самотна-шчымлівыя мроі
У барвах асенніх ужо непатрэбнай лістоты,
У гэтым трывожным халодна-даждлівым спакоі,
У днях, што мінуць у палоне будзённай работы.

А кропелькі шчасця ізноў застануцца ў росах.
Іх высушыць сонца, падыміць высока да неба.
І зрэжуцца травы. І лягуць на роўных пракосах.
І цела захоча скарынку жытнёвага хлеба…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Наталі мне душу Наталі мне душу, наталі пацалункам кармінавых вуснаў, апалі мне душу, апалі сваім позіркам вабным, спакусным. Я – на ўзлёце надзеяў […]...

Асеннія кветкі Нібы гараць вяргіні, аксаміткі, Хоць кожны міг падлічаны зімой. Халодным ранкам іх галовы ніклі, А ў ясны дзень чакалі сонца […]...

Твая ўсмешка загаіла душу Я люблю! Як моцна я люблю! Так люблю – нібыта закаханы! Быццам у абдымках прыгарну Да душы твае жывыя раны […]...

У чаканні сонца Мне так халодна у Гэтым горадзе сонца… У вочы ляціць лісце зімы, Я гляджу Праз сваё аконца, Дзе каханая мая […]...

Фарбы Кубачак кавы – чарно. Цыгарэтка ж белая. У келіх ліецца віно. Чырвань з вінаграда спелага. Каляровае гэта жыццё Ці падмена […]...

На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы, Побач з імі сонечныя прамені. Ты ніколі не адыходзіш ад мары, Ты заўсёды […]...

Брала фарбы да твайго партрэта Брала фарбы да твайго партрэта З пацалункаў водару, сустрэч, Што цяплей за аксаміты лета, Што вастрэй за самы востры меч. […]...

Расправа Хістаецца бяроза ў двары, Выкручвае галіны-рукі вецер, Гне тонкі стан да самае травы. За што такая кара ёй на свеце? […]...

Мімалётны анёл Прашу цябе: пакінь мяне ў спакоі!.. Вяртайся ў свой халодны шэры дом: Табе няёмка у маім спакоі, Дзе сьцены не […]...

Душу маю не перайначыць Душу маю не перайначыць, Не закаваць у путы! І калі лёс ёй усё ж прызначыць – Перанясе пакуты! Яна не […]...

Дрэва шчасця Дрэва шчасця – унікальная знаходка, Што пад Лепелем, у Окане, расце: Два ствала з адзінай кронай – аднагодкі – Быццам […]...

Я душу малюю ТЫ малюеш мора, ЁН малюе неба, я душу малюю, тую, што ў святле выгукае чайкай альбо пралятае пугачом вушастым над […]...

Ноч снегавеем ахутае душу Ноч снегавеем ахутае душу, Ноч напаткае сэрца між зорак… З ёё адною між стылых калюжын Крочым у свеце без здрады […]...

Балада пра душу паэта На той зямлі, дзе вечна быў няўрод І лютавала злыбедная сіла, Праз сотні згубных і знябытных год Паэтава душа закаласіла. […]...

Госпадзе, душу маю крані Госпадзе, душу маю крані ласкаю світальнага пагляду, над сабой Тваю прымаю ўладу, і, слабую, Ты мяне ў прынадах і спакусах […]...

Пусці мяне ў сваю душу *** Любушцы Пусці мяне ў сваю душу І не давай памерці Маёй, – ў якой цябе нашу І пранясу да […]...

Раптам нешта ў душу накоцiць Раптам нешта ў душу накоцiць – Што было, я пачну ўспамiнаць Бачу – дрэвы ў далёкiм годзе Па калена ў […]...

Па сутарэннях душы Па сутарэннях душы, Па лабірынтах свету, Па цёмных ночах, Шэрых днях, Бяжыць – сляпы, знявечаны, раздзеты. У бясконцых марах чалавек […]...

Мне смутак душу болей не раздзёр Мне смутак душу Болей не раздзёр, I сэрца не адчула спачування, Калi вялi, як быццам на касцёр, К табе маё […]...

Бывае, смутак душу агартае Бывае, смутак душу агартае… Тады ў музей мастацкі я іду, І смутак мой, нібы туман, знікае – З жыццёвай праўдай […]...

Сцюдзёны дзень душу катуе Сцюдзёны дзень душу катуе І ветрам рве яе на часткі, Празрыстым лёдам сэрца стане Ў дні застылым, учорашнім… Бы ружа, […]...

Зашапчы гэты боль, дождж лістоты Зашапчы гэты боль, дождж лістоты. Залаты лівень, лівень барвяны. У травы познія падаюць ноты Музыкі невяртання. Невяртанне без слова, пагляду, […]...

І акрые зіма белым снегам збалелую душу …І акрые зіма белым снегам Збалелую душу… На галінах напятых Абудзіцца снежнае скерца… І праз цемру Праблісне спамінам, Бы гронка […]...

Простыя словы об шчасци Мы кожны раз І кжную гадзіну Не бычым прастаты и глыбіні У нашым, вельмі моцным І цудоуным міры Мы толькі […]...

Паланэз пажоўклай лістоты Паланэз пажоўклай лістоты, Невымоўных рапсодый пяшчота, Непадгеджаных мітаў адзнакі, Неспазнанага водару спадкі. Час малення зляцелых дадолу, Непаспелых прамовіць нічога, Неспазнелых […]...

Сон акардэона Светлы сон акардэона Ў барвах восені туманнай Павядаў душы натхнёна Аб нязведаным спатканні. Мроілася нам сустрэча І застаўся успамінам Незабыўны […]...

Акрыяла гэтым часам зайздрасць Акрыяла гэтым часам зайздрасць, Упэўнены кірунак да хлусні, І зноў на карак абцугамі прагнасць, Паміж панурай жыццёвай мітусні. Знікаюць мроі […]...

За якой гарою За якой гарою, Дзе шукаць па свеце Маладыя мроі Маладога лета, Што цвілі, буялі Колісь так шматкветна, А пасля завялі […]...

Бараўляны Цяплынь плыла. Язмін квітнеў духмяна, Заціхнуў вецер. Вясна была – Бальніца існавала У іншым свеце. Ялін высокіх Дзве сцяны Хавалі […]...

Белыя вершы – зімовыя чары і мроі Белыя вершы – зімовыя чары і мроі. Белую песню спявае завея сівая. Тут, у гэтых вулках, я сёння згублюся, зблукаю. […]...

Холад Палае золкае паветра – Гараць асеннія кусты, Чырвона-цёмныя лісты, Сарваныя пякучым ветрам, Ляцяць: на чорныя карэнні, Праз ярка-жоўтую зару, У […]...

А ноч, прыснёная табой А ноч, прыснёная табой, Хіба адно што вецер… Каштуеш зоркавы напой – Душа ляціць па свеце… Дух спачывае на мяжы […]...

Крумкач Чорны крумкач па-над зямлёю Сыпле праклёны на сьветлыя мроі, Дыхае злосьцю, сэрцам зьмярцьвелым; Цемрадзь рагоча пад ім, ашалелым. Перад табой […]...

НезаВершанасьць Недапісана, незавершана, няскончана, Існаваньне нашае неапраўдана, Ні сэнсоўна, ні існасна не аплачана, Не з’яўляецца ні плёткаю, ні праўдаю. І ня […]...

Ад гора – ўсё ў свеце няміла Ад гора – ўсё ў свеце няміла, Ад шчасця – час хутка мінае, Ад хмелю – марнуюцца сілы, Ад славы […]...

Я усміхалася табе Я усміхалася табе, А ты – павінен быў стрымацца! Не меў ты права усміхацца Так шчыра, светла, так лагодна… Ты […]...

СПАЛЕНЫ МОСТ Напэўна нiколi цяпер не сустрэну Тое каханне, што гэтак чакаў. У гэтым павiнны жыцця перамены I плынь несуразных аднолькавых спраў. […]...

Песня пра каханне Маё каханне да цябе даўно ўзрасло, Але цвіце сухім рамонкам на палетках, Як прыйдзе на абсягі летняе жніво, Загіне ў […]...

Пад напевамі ветраў асенніх Пад напевамі ветраў асенніх, Над прасцягам разложыстых гоняў Карнаваліць жыццём вызвалення Векапомны Кастрычнік сягоння. I на вогнішчы буры віхрыстай, На […]...

Дзічкі Іх, маленькіх такіх, прагорклых, Што ляжаць і гніюць у садзе, Ні малы, а тым больш дарослы, Не падымуць і не […]...