Верш Гомельскія маскалікі

Ещё вершы:

1. Захапляюся Пушкіным Я помню тое вокамгненне, Калі мне генія тварэнне Упершыню папала ў рукі,- Было такое здавальненне!.. Ад вершаў тых чароўных гукаў […]...
2. Сябры мае, выдатны наш саюз! “Сябры мае, выдатны наш саюз!” Сказаў калісьці класік – Пушкін Саша. Мы скінулі праблем надзённых груз І вырваліся да прыроды […]...
3. Паэт праклёны слаў па тэлефоне Паэт праклёны слаў па тэлефоне… Які паэт? Канешне, не Гамер, Бо тэхнікі такой ні ў Парфеноне, Ні нават на Алімпе […]...
4. ХТО? ХЛУС? – А хто там ідзе? – Дзе? – Ды вунь там з-за хат. – Ат… – А што ўмее рабіць? […]...
5. Клоун (казка) Неяк раз адзін малады чалавек, назавём яго дзядзем Колем, у кепскім настроі позна вечарам вяртаўся дадому. Ён дзве гадзіны пад […]...
6. Сказаў мне мой мілы, харошы Сказаў мне мой мілы, харошы, Што я неблагая, але Рабіць непрыдатная грошы I гэтага мне не стае. Сказаў, што такой […]...
7. Усё Усе словы, якія я сказаў, Усе думкі мае не пачуты. Усе рэчы, якія я забраў, Ужо кожны дзень для мяне […]...
8. Белыя вершы – зімовыя чары і мроі Белыя вершы – зімовыя чары і мроі. Белую песню спявае завея сівая. Тут, у гэтых вулках, я сёння згублюся, зблукаю. […]...
9. Снежаньцы (1825 -2010) Кроў мучанікаў, ці бунтаўшчыкоў? – хай кожны ў сэрцы Бога запытае, і вольнае сумленне атрымае адказ: “Мой Край, […]...
10. Зь дзённікаў – Ня чуць, хто крыкнуў хто выстраліў. ня бачыць крывога шклу тэлевізару – Не для таго я душу табе даў. […]...
11. Вышкальнцоўна Прыйшла ў думках – вышкальнцоўна, Ня віртуальна, а ў рэальным сне. Сказала ціхенька: -Цудоўна… А я сказаў: -Люблю! Даверся мне! […]...
12. НА ВЕРАСНЁВАЙ МЯЖЫ На вераснёвае мяжы Пра Вас я думаю з пяшчотай, Пра Вас – хто ўмее даражыць Прыроды першай пазалотай. i гэты […]...
13. У гэты мароз зоркі ззяюць У гэты мароз зоркі ззяюць, Так моцна гараць увышыні. У свеце кагосьці чакаюць, Без слоў, проста так, без хлусні. Паверыць […]...
14. Стаяла хмара нерухома Стаяла хмара нерухома У жыце спелым. Ад першага удару грому Аж пачарнела. Гром пахіснуў яе, пасунуў, Разгойдаў жыта… Павеяла цяжкім, […]...
15. Цi анёл, цi дэман У выблісках дзён хадзіў, блукаў. І тваё паднябессе шукаў, У цемры паўночнай не спаў На пекла прыступкі пазіраў. Не ведаў […]...
16. Сястра Як разгадаць, адкуль ты? Хто ты? Як цень злавіць праменнямі хутчэй? Ты выткана з ядвабу з пазалотай – Крылаты выгін […]...
17. Блукалі мы ў цмяным святле ліхтароў Блукалі мы ў цмяным святле ліхтароў, Разняць не маглі пераплеценых пальцаў, I там, дзе ступалі, у цемры двароў Зіхоткія кветкі […]...
18. Да 120-годдзя Максіма Багдановіча – Сто дваццаць год – цудоўнейшая дата, – Сказаў культурны дзеяч вінавата. – Ён голас Беларусі ды сумленне, – Сказаў […]...
19. Дзе мой казачны край? Дзе мой казачны край?.. Дзе нiколi не жыў. Толькi марыў аб iм Ды начамi тужыў. Па барах, па лугах Па […]...
20. Знічка Я пытаў у палях: “Дзе ты, дзе, мая знічка?” Адказаў Млечны Шлях: “З неба ўпала і знікла…” Я хадзіў у […]...
21. Ня бойцеся! Святы Айцец сказаў: “Ня бойцеся!”- І страхі некуды падзеліся. Рассыпаў золата над восенню Неўтаймаваны, звонкі верасень. І трэба жыць… А […]...
22. Вясна ідзе Вясна ідзе Адтаў каля дарогі снег, Вясна зрабіла крокі, І першы ручаек пабег, Як першыя ўрокі. Бяжыць вяселы ручаек, Ен […]...
23. Народ, Беларускi Народ! Народ, Беларускi Народ! Ты – цёмны, сляпы, быццам крот. Табою ўсягды пагарджалi, Цябе не пушчалi зь ярма I душу тваю […]...
24. Тройца Блукаў мой продак, Мусіў прыпыніцца, Бо натаміўся за паўдзён высокі. У боскай Тройцы Род мой караніцца, Ратаяў род, Музыкаў, хлебапёкаў. […]...
25. Пасля Барселоны Нібыта з раю Ты сыйшоў з Барселоны Пакінуў ззаду Саграду, Саграду, Саграду. І яблык спакусны На плошчах і вулках Пакінуў […]...
26. Я перажыў стагоддзі Я перажыў стагоддзі Адчужэння і цішыні, Сполаху павяртання да горкай зямлі. Звінелі, як восы, Мёртвыя дні, Зоркі – Страчаны час […]...
27. На магіле бацькі Дзень сцякае на вечар, I вецер Звесці дух дзесь за лесам Прысеў. Тлум жыццёвы – Спрадвечнае смецце Атрасаю з душы […]...
28. У вырай Зашумела нудна восень Шумам лісцяў, шумам сосен, Даўшы волю хмурам; Ажно з гоняў Беларусі У вырай вылецелі гусі, Паплылі ўдаль […]...
29. Нос У справы не свае, нібы затычка, Уткнуцца нейкі Нос пасмеў, Дык вось і ўрэзалі яму аднойчы пстрычку, Ды так, што […]...
30. Быць асноваю мусiць каханне! Да мяне заляцеў матылёк Ад цябе мне прынес прывітанне, Бо сказаў што ляцеў ён здалёк І, паслала яго што каханне. […]...
31. БАЛАДА МУЗЫКi Памяцi Хведара Чэрнi Яго вяла па свеце музыка – Сустрэч, растанняў ды трывог… Была спачатку сцежкай вузкаю, А стала – […]...
32. Розыгрыш Розыгрыш Рашыў Лявон пажартаваць – Жонцы сказаў, што развядзецца. Больш ён не можа сумаваць, І жыць адной ёй давядзецца. Ён […]...
33. Глыбокая восень Дрэвы ў змроку за Сожам – Вываратнямі-карчамі. Усю ноч каля іх трывожна Птахі начныя крычалі. Пад навіссю хмар азызлых У […]...
34. Маці і дзіця Маці корміць сыночка. – Я суп твой есці не магу! -Еш, еш, а то заву Бабу Ягу! -Ты, мамачка, упэўнена, […]...
35. Ваша Ягамосць Ах, обмануть меня не трудно, Я сам обманываться рад. А. С. Пушкін Рэдкія стрэчы – лёс спракавечны: Позна сустрэліся ў […]...
36. Пад шоргат кропель дажджавых Пад шоргат кропель дажджавых Ён з тэлефоннай будкі бачыў, Як па галінах верхавых Зялёны вецер пругка скача. Ён наглядаў. Ён […]...
37. Кампраміс Даў маху я, сказаў, што не хрышчоны. У адказ пачуўшы: “І хіба так можна?!” Првыяцель і ранее быў вучоны, І […]...
38. Дзіўныя малюнкі Шапкі снегавыя Перад сцюжай На ілбы насунулі Стагі, Збіліся Пад стоенаю грушай Хітрыя заечыя сляды. Сыпле зранку Зледзянелым шротам – […]...
39. У парыве вечнага імкнення У парыве вечнага імкнення, Блукаў па краю пустаты, Шукаў я там душы свячэнне, Крыніцу светлай чысціні Я верыў, марыў, спадзяваўся, […]...
40. Ці верыць? Паверыць бы ў цуд, забыцца на няшчасці… З душы саскрэбсці бруд, не трапіць к зверу ў пашчу. Паверыць у цуд […]...