Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Старая п’еса, але адчуваю

Старая п’еса, але адчуваю
Знаёмых словаў незнаёмы смак.
Стаміўшыся ад сорамных фіналаў,
Жадаю ведаць, раб я ці мастак.

На згібах і няроўнасьцях сцэнару
Схаваўся шанец адзін на мільён,
Шукаю кволую надзею я на мару
У нязмыўнай памяці размоў.

І мой кожны новы крок наперад
У шляхі ператвараецца назад.
Заўтра будзе лепей чым учора,
Калі не, мо пражыву і так.

Чакаю, веру, мару аб спатканьні,
Ды ці маю права я казаць пра “нас”?

Тэлефануй, як будзе час.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Старая п’еса, але адчуваю - Аўтар невядомы