Верш Беларускія лісты

Ещё вершы:

1. Я пішу беларускія вершы Я пішу беларускія вершы Бо расейцам я так і не стаў Я не буду другім – толькі першым Уздымусь я […]...
2. Беларускія вескі Ля празрыстай ракі прытулілася веска, У акенцы гуляюць праменьчыкі сонца, Бусел кружыць над нівай, садзіцца на дах, У паветры над […]...
3. Беларускія гарады Дзеці славы і дзеці бяды – Беларускія гарады. Менеск, Вітбеск, Полацк і Рша… Аблятае стагоддзяў іржа. Невядомасць знікае, як сон. […]...
4. Недарэчная гісторыя – У небе палотнішчы – шэрыя, белыя, Мілы мой, мілы, што нарабіла я… – Неба палошчыцца шэрым і белым, Што […]...
5. Варыяцыі ВАРЫЯЦЫІ І Бяскрылы птах у неба не ўзляціць. Бяскрылая душа усё ж імкнецца ў неба… Ды толькі тым, крылатым, хто […]...
6. ПЕРАЛЁТНАЯ ПТУШКА З развітальным дажджом у свой вырай далёкі Ты ляціш, адлятаеш, мне махаеш крылом. І гучыць, не сціхае твой запознены клёкат […]...
7. Я хачу проста знікнуць Я хачу проста знікнуць Так як знікае дзень у шале запаленых зор Так як знікае мрок у досвітках сумленнага заўтра […]...
8. Родны дом Родны дом, з дзяцінства мілы Дах, які даўно цячэ. Дзверы, збітыя двухсоткай І замочак на цвіке. А на ганку, куды […]...
9. 20-ае лета Золатам промняў Сусвету Прыходзіць дваццатае лета. Пякуча-нікчэмнае, душнае. Не хапае цябе… Засушвае. З подыхам белага ветру Так хачу я ляцець […]...
10. Беларуская хатка БЕЛАРУСКАЯ ХАТКА* Ў Беларускай хатцы у сталіцы У каторы раз я рад пабыць, – Як у храме, шчыра памаліцца, Каб […]...
11. Чорнае з золатам Чорнае з золатам прыкіпела да лісця, Да крывога месяца, навечна прыкутага, Апошнія ночы небу даліся Сталёвымі слязьмі і зорнымі пакутамі. […]...
12. Спазнанне Каханне памножанае на роспач – здрада. Ці ведае восень, навошта фарбуе лісце? Ідучы па заснежанай дарозе – рыфмуеш сваё існаванне […]...
13. Лісты да С 1 Дабранач. Позна ўжо. Зіма Не сёння-заўтра ўсіх абдыме, І я ў цыгарэтным дыме Буду хавацца. Ад віна, Якое я […]...
14. Краю мой родны Ўздымам сэрц нашых шуміць Белавежа Як дні нашых сёлаў, так Нёман плыве, Уроду палеткаў ткуць поясам межы. Адвечныя сосны гудуць […]...
15. Беларускія бабкі Яны бяруць аўтобус прыступам, загартаваўшыся з вайны глядзець на транспарт не турыстамі і ўвагай не ўзвышаць чыны. Амаль у кожнай […]...
16. Беларускія хлопчыкі Вашы босыя ножкі топчуць жвір і травіцу, на віхры, як на рожкі, жоўты промень садзіцца. Найсціплейшыя вочы ў хлапчукоў з […]...
17. Лісты Вы, лісты мае! Колькі вас, колькі Паабапал траншэй і канаў? Вас варожыя збілі асколкі, А не вецер з галін пазрываў. […]...
18. Краю мой Краю мой родны, краю мой мілы, цудны, узорны, ад ніў залаты, хто цябе ўквеціў пушыстай калінай, краскамі, лесам засеяў густым? […]...
19. Два самотныя лісты Два самотныя лісты Уваскрэслі з нематы, Нібы гэтыя лісты – Я і Ты. Лісце падала з галін, Адлятаў апошні клін, […]...
20. Адасланыя лісты Сярод лістоў, што ты вярнула, Знайшоў я шмат лістоў такіх: Напоўненых вясновым гулам, Блакітам неба дзён былых, Шмат слоў, якія […]...
21. Ападаюць з бяроз лісты Ападаюць з бяроз лісты, Ім яшчэ паспрачацца з ветрам. Што з таго, што мінула лета І ў праменях гараць кусты?.. […]...
22. Пішыце лісты Пішыце лісты, адпраўляйце паштоўкі, Дзе почыркам вашым пісаўся радок. Пішыце асадкай, пішыце алоўкам. Глядзіце, каб толькі чытаўся лісток! Сьпявайце прыгожыя […]...
23. Нашы лісты 1. Нібы лісточак на рацэ – Маё пісьмо у тваёй руцэ… Патоне ён – ці паплыве? Душа мая у ім […]...
24. Ходзе восень Ходзе восень… Ходзе Восень па лясох, Па балоце. Енчыць, слёзы на вачох… Жджэ кагосьці. Села Восень у цянёчку Пад вярбою. […]...
25. Мой край Край мой мілы, край мой светлы, Добры, безумоўна, І такі да ўсіх прыветлы, І такі цудоўны, Што няма яму узораў, […]...
26. Гімн Вясне Прачніся на досвітку, выйдзі на двор, Сустрэнь сонца першыя промні! Вясной патыхае абуджаны бор І свежая кроў грэе скроні. Расчынены […]...
27. Восень прыйшла раптоўна Восень прыйшла раптоўна. Вецер лісты скамечыў… Восень – і плед шыкоўны лёг на імшарын плечы. Восень прыйшла знянацку, як тэлеграма […]...
28. Мілы, мілы мой, каханы, дарагі Мілы, мілы мой, каханы, дарагі! Сэрца жар майго самотнага прымі… І са мною ўсе пачуцці падзялі, Мілы, мілы мой, каханы, […]...
29. Сынок мой Сынок мой… Мой першынец, мой хлопчык цёмнарусы, Мінуў прысягі урачысты час. Будзь верным абаронцам Беларусі, Яна, як маці, думае пра […]...
30. Вальс Сыплецца, кружыцца жоўтае лісце, Восень балюе з халодным Дажджом. Успамінае, як былі калісьці Прыгожай дзяўчынай і юнаком: -Дождж, мой каханы, […]...
31. Раніцай “Раніцай” Устае з-за лесу шар чырвоны І промні-іскры пасылае Паціху, неяк сарамліва Паблекшы зорачка знікае На усходзе нібы бліскавіца А […]...
32. Родны двор Родны двор апусьцеў, абязьлюдзеў, Не чуваць тут ужо тых галасоў, Што ўзгадваюць радасьць ці роспач, Усіx маіx пасталелых сяброў.. Моўчкі […]...
33. Чужыя вокны На замёрзлых вокнах зоркі, воку непрыемны – колкія. Подыхам сваім сагрэю рукі, толькі ў сэрцы мяккім – грукі. Заліваю горла […]...
34. Мігцелі зоры ў цёмнай ночы Мігцелі зоры ў цёмнай ночы, – Калі спаткаўся я з табой, Твае убачыў зоры-вочы, Пачуў я смех срабрысты твой… I […]...
35. Класіка – Мой родны ліфт, як ты мне мілы… – шапчу, вярнуўшыся з дарог. Паэтам дадзеныя крылы, іх выбірае з лепшых […]...
36. БАЛАДА ВАСІЛЯ ВІТКІ (16.05.1911-05.07.1996) Жыццё-не казка. Казка– як жыццё, І ў кожнай казцы Беларусь жыве, Самотная, як восенню лісцё, Як срэбра павуціны на […]...
37. Пурпуровае неба над горадам М Я люблю пурпуровае неба над домам маім, Калі дзень адгарэў, калі ў вокнах пагасла сьвятло, І смарагдавых зорак нябачныя кроплі […]...
38. Бывае, смутак душу агартае Бывае, смутак душу агартае… Тады ў музей мастацкі я іду, І смутак мой, нібы туман, знікае – З жыццёвай праўдай […]...
39. Маўчыць зімовая прастора Маўчыць зімовая прастора. Імкнецца з ветрам снегапад. I снежань смуткам і дакорам сусвету засыпае сад. Куды ж імкнецеся, сняжыны? Куды […]...
40. Новая зямля “НОВАЯ ЗЯМЛЯ” Запала ў сэрца “Новая зямля”. Мне ўспомніцца не раз праз часу замець: У шостым класе з хваляваннем я […]...