Верш Белыя рамонкі
Любілі кветкі
Пяшчоту мяккіх рук матулі,
І з гэтага яны цвілі –
Штодзённа!
Дарылі кветкі
Сваю падзяку, бо адчулі:
На падваконніку жылі
Не бессэнсоўна!
Завялі кветкі –
Калі вясеннім днём матуля
Душу на неба адпусціла
Назаўсёды…
Ды кажуць ветры,
Што на нябёсах ёй утульна –
І заквітнелі ля магілы
Рамонкі!
Белая рамонкі…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Я сарву рамонкі ў поле Я сарву рамонкі ў поле Для сваёй жанчыны-мары: Хай мне розум не няволяць Зорных рысаў дзіва-чары. Хай апошні джаз закружыць […]...
- Мілая матуля Цеплынёй атуліць Сонейка зямлю. Мілая матуля, Я цябе люблю. Мне з табой утульна, І спяваю я: “Мамачка, Матуля, Любая мая”. […]...
- На радзіме Ізноў я бачу сэрцу мілы родны кут, Усё i любасна мне i знаёма тут. Лiчу з усмешкаю суседскiя агнi. Старога […]...
- Нічога ня кажуць людзі Нічога ня кажуць людзі. Нічога ня пішуць газэты. Сышоў дэпрэсыўны студзень – Дзялянка ўрачоў і паэтаў. Няма ніякіх навінаў. Жыцьцё […]...
- Вабіць аколіца Вабіць аколіца летняй пяшчотай, Сена паслаўся мурожны сувой. Што варажыць на рамонках употай? Веру – кахаеш! На сэрцы спакой. Сціплыя […]...
- Астры Ў маiх вачах свiтае-днее, – Дарога сцелецца радном Да роднай хаты, дзе квiтнеюць Пад восень астры пад акном. Ў акно […]...
- Часам я ў ночы сны дзіўные бачу Часам я ў ночы сны дзіўные бачу: Роіцца нейкі нязьведаны край, Повен то шчасьця, то радасьці – плачу, То зло […]...
- Памяці кнігі Кнігі паміраюць Зь цёмных спальняў дзе адзіная дарога пракладзеная жоўтай лямпай вяла да кніжнай старонкі іх рассоўваюць па ўсіх вуглах […]...
- Беразвечча Бяроз вечалле. Беразвечча, Нібыта ўзведзены курок… Тут лёсу горкага сустрэча, Магілы, горасны Барок. Ахвяр самотная паляна, Гадамі сцёртыя груды. Тут […]...
- Белыя крылы Я веру сваім белым крылам, яны трапечуцца ў клетцы, яны ў змове з маім сэрцам. А ты ніколі не ілжывы! […]...
- Шэрыя і Белыя Разгледзеўшы, што шэры Воўк – прахвост, Яго з правіцеляў прагналі, На гэты ж пост Ваўчугу белага абралі. Але прайшлі гады, […]...
- Белыя слёзы зімы Здаецца, белыя слёзы зімы Цяпло выпраменьваюць волі. У кроплях-ільдзінках наўкола хмызы – Пакручастых сцежак нядоля. Далонь у далоні, ідзем да […]...
- Маленства Маленства Маленства майго малюнак Памяць ніяк не міне. Ліпкаю глінай матуля Мажа пазы на сцяне. Рукі старанна і ўмела– Ім […]...
- Белыя вершы (пераклад з рускай мовы на беларускую) Хэпберн, Одры, з Чыконэ, Луізай, У стане алкагольнага афекту Здзейснілі вялікі шэраг дзеяў, З […]...
- Белыя сыплюцца долу крышталiкi Белыя сыплюцца долу крышталiкi, Белыя крышацца хмаркi ўгары. Сосны захутаны ў белыя шалiкi. Белая мiтусь у белым бары. Белая, мяккая […]...
- Белыя вершы – зімовыя чары і мроі Белыя вершы – зімовыя чары і мроі. Белую песню спявае завея сівая. Тут, у гэтых вулках, я сёння згублюся, зблукаю. […]...
- БАЛАДА ТАМАША ГРЫБА (19.03.1895-25.01.1938) Рыцар беларускае свабоды… Польскіх турмаў неспакойны вязень… З Залатою Прагай-назаўсёды, Хоць не думаў ты памерці ў Празе. Ты ж […]...
- Намалюе бел-чырвона-белыя карціны з першымі бусламі тады сэрца Першыя ідуць шляхам вайны, А другія застаюцца дома. Пешшыя і вершнікі вясны Сцежкамі выходзяць супраць лома. На лясных дарогах людажэры […]...
- Люлі, люлі, люлі! Спі, мая матуля! – Люлі, люлі, люлі! Спі, мая матуля! Спi, мая матуля, Дзень кароткi вельмi. Ноч ужо пачула Гукi калыбельнай. Спi, мая […]...
- Кветкі бэзу Кветкі бэзу, кветкі бэзу! Вы такія ж, як тады… Расхінаю вас і лезу Ў незабыўныя гады. Пасвіў тут калісь карову, […]...
- Не шукала Не шукала, Не спакушала, Чакала. Сустрэла – Не распазнала. Не зберагла, Не ацаніла, Недакахала, Не наталіла. Не сцярпела, Не даравала, […]...
- Радуніца Маім землякам – жыхарам адселенай вескі Рудня-Шлягіна Веткаўскага раёна прысвячаецца Гэты дзень ён для многіх святы, А для нас асаблівы […]...
- Нябесныя хованкі (З народнага) У нябёсах летні гром Голасна гукае – Там Ярыла з Перуном У хованкі гуляе. Каб шукаць цяжэй было, […]...
- Матуля да сына прыехала Здаецца, нядаўна, здаецца, учора Ён быў яе любкай, уцехаю, А сёння старая матуля у горад Пажыць да сыночка прыехала. Сыночак, […]...
- У сцямнелых нябёсах У сцямнелых нябёсах, што свецяцца, як мільён светлячкоў над зямлёй, заблукала малеча-мядзведзіца у трох зорках ад маткі сваёй. Памігцела і […]...
- МАТУХНА, МАТУЛЯ Матухна, матуля Добрая мая! Чуеш як зязюля Плача ў палях? Мiлы мой сыночак, Мне i не чуваць. Вечар доўгi, ночку […]...
- Мы з братам Каб у нас была сястра, Мы б яе не білі, Каб у нас была сястра, Мы б яе любілі. – […]...
- Спі, мой сынок Спі, мой сынок маленькій, кветачкай сярод поля. Свет-ён вялікі вельмі. Маці ж заужды з табою. Спі і ня ведай страху. […]...
- Ў торбу – сала шматок Ў торбу – сала шматок Хлеба бохан Ну, бывай мой куток Жыві з Богам Я пайду стараной Невядомай Хто ня […]...
- Што ты нарабіла, рудая ліса? Белыя рамонкі ценем на сцяне, спражку засупоню туга на рамне, уздыхну шкадобна, не пайду “шаршы”… Велькія калдобіны на маёй душы! […]...
- Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Палажылі мы тябе, ды не у тую хатку. Не у тую хатку, […]...
- БАЛАДА АЛЕНЫ КІШ (1896-1949) У раўчуку вада халодная, як неба, З якога дождж ішоў, а заўтра пойдзе снег Бялюткі, сумны, нібы восеньскае срэбра, […]...
- Заўтра Я заўтра змянюся ў лепшы, У супрацьлеглы бок: Напішу можа лепей вершы І даведаюся, хто такі Бог. Заўтра. Заўтра я […]...
- Паслухай Паслухай чалавек цябе чакае Зямля Матуля спадчына твая Яна Вясною громами гукае І кліча з Неба крыкам жураўля Глянь распасцёрла […]...
- На Купалле На купалле на святое Рві, матуля, зелле тое, Што ў нас папараць завецца! I шчаслівым быць здаецца! Як нарвеш яго […]...
- Я ў лузе кветкі не сарваў ніводнай Я ў лузе кветкі не сарваў ніводнай, Ніводнай зоркі з неба не схапіў, І, па жаданню прымаўкі народнай, Ні разу […]...
- Два лёсы Гэта неба ад краю да краю, Пад якім давялося мне жыць, Я да кроплі ў душу забіраю, Разапнуты на вечным […]...
- ЯКІЯ КРЫЎДЫ? Мяне не пакрыўдзіць той, хто перастаў для мяне існаваць (Э. Марыя-Рэмарк) Мне думкі радасна снаваць, Што не любілі вы, што […]...
- З ДНЁМ СВЯТОГА ВАЛЯНЦIНА! З ДНЁМ СВЯТОГА ВАЛЯНЦIНА! Павярнецца часу кола – I што год з таго святла Мы адзначым, як анёла Ў сэрца […]...
- БАЛАДА ПАЎЛА ШПІЛЕЎСКАГА (31.10.1823-17.10.1861) Над Айчынай глыбокае неба, У якім наша сонца плыве Праз аблокаў халоднае срэбра, Праз малітвы, якія ў царкве Праспявалі […]...