Верш Не такі

Ещё вершы:

1. Па сцяжынках віхлястых Па сцяжынках віхлястых вечнасці у адных супярэчнасцях ў беспрасвет мяне доля нясе… – Не такі ж, як усе!.. Дзівачок, наіўняк, […]...
2. Калі чалавек не такі як усе (прысвячаецца Якубу Коласу) Калі чалавек не такі як усе, Натхненне ён знойдзе ў жамчужнай расе, Адчуе каханне ў лесе і […]...
3. Такі наш сьвет перавярэтны Такі наш сьвет перавярэтны, Па-ваўкалачаму бяжыць! То чалавека кветкай цешыць, То горла клыкам матузіць. Такі наш сьвет перавярэтны! А чалавеку […]...
4. Быў такі са мной выпадак У жыцці маім выпадак колісь здарыўся такі: з ложка ўранку ўстаць бы рады, ды так сціснула бакі – варухнуцца немагчыма. […]...
5. Такі прысуд Яны сказалі: “Аб’яднаем Братэрства наша назаўжды! Бо наш народ заўсёды з вамі Аднымі сцежкамі хадзіў”. Яны сказалі-загадалі Узвесці новаму пасад. […]...
6. Крылы чые – на такі размах? “З боку – таго зачыняйце дзьверы!” Пухаўку б’е, нібы ў барабан. Мне не хапае звычайнай веры – Хто мне той […]...
7. Есць такі народ – Ліцвіны Ад расейскай навукі імперскай Адыходзьце, браце, хутчэй. Невядомымі мордамі кіруючая зверскімі, Яна шмат пажэрла людей. Казалі яны, што іх злейшым […]...
8. Ёсць такі народ – Ліцвіны Ад расейскай навукі імперскай Адыходзьце, браце, хутчэй. Нярускімі мордамі, кіруючая зверскімі, Яна шмат пажэрла людзей. Казалі яны, што іх злейшым […]...
9. Дух свабоды ляціць над зямлёй беларускай Дух свабоды ляціць над зямлёй беларускай Вечны прыгнёт адышоў у глыб вякоў, Нас вялі па сцежцы цяжкай і вузкай, Але […]...
10. Размышляйма: хто ж такі байструк? Груша пакручаста ля дарогі. Й хто яе васьмёркай аж сагнуў… Пэўна, ж дзяцел. Той, шо кошка ўжрала. Ці то, можа, […]...
11. Чырваніць, чырваніць, чырваніцца рабіна Чырваніць, чырваніць, чырваніцца рабіна, На лясы, на лясы паплыла павуціна. Галасы, галасы – ветравыя спяванкі, Верасы, верасы вераснёвага ранку. Адцвілі, […]...
12. Пытанне Заліць гарэлкаю свой боль, У дзікіх танцах растварыцца, Заснуць і адчуваць спакой, Каб зноў прачнуцца і напіцца Забіцца як мага […]...
13. МАНАСТЫРСКАЯ ПЕСНЯ – Не сварыся, матухна, матухна-ігумення, Не крычы на дзеўчыну, не няслаў дурной. Лепей прыгалуб мяне, шчыра адмалі мяне, Бо на […]...
14. Па расе Ноч ідзе пакрысе, Пах палыну нясе, Адзінокая дрэва, Дождж ідзе па траве. Чую водар у краіне, Маці мілай, Літве! Ехаў […]...
15. Выплылі ў неба цёплае, летняе Выплылі ў неба цёплае, летняе Зоркі ўначы. Як зберагчы пачуццё маё светлае, Як зберагчы? Вусны пяшчотнаю ласкай прасіліся Усё апаліць. […]...
16. У Залессі З радзімаю маэстра прывітаўся – Руку падаў я дрэвам і кустам. Калі пажар паўстання захлынаўся, – Перада мной той сумны […]...
17. Маўчы Што на душы Цяпер пакоіцца У збянтэжанай цішы? Не трэба шуму, Не трэба гвалту Ты лепш маўчы. Падумай пра сябе […]...
18. АГМЕНЬ ПАМЯЦІ Здалося, што нябёсы пабялелі, Расцёкся боль чырвонай паласою І лёсу недасяжныя арэлі Спыніліся над вечнасці ракою. А побач – пылам […]...
19. Зорка кахання заззяла ў начы Зорка кахання заззяла ў начы. Захочаш крычаць? Пастой, не крычы! Паслухай сэрца біцце ў цішы, Адказ адшукаеш, спакой на душы. […]...
20. Рыгораўна …Рытм сняжынак – як звон псалціра, струны гусляў… Даруй нам, Божа. Захавай душы нашы ў міры – Светлым Словам Тваім […]...
21. Венікі На базарнай плошчы, ў старане ад крыку, самакрутку смаліць, жару наддае ў кажушку вясковым, ростам невялікі, венікі няспешна дзядзька прадае. […]...
22. БАЛАДА УЛАДЗІСЛАВА ГАЛУБКА (15.05.1882-28.09.1937) Вандроўны тэатр не па свеце вандруе, А толькі з самотнай душы– да душы І ў душах, нібыта ў палацах, […]...
23. Што ж ты, за Беларусь змагар? Усё адно Беларусі наканаваны фатальны зыход. З размовы з адукаваным беларусам. Што ж ты, за Беларусь змагар, Цікуеш-сыкаеш з-пад лаўкі? […]...
24. У траецкі май сваёй “бывай!” Каб змяніў наш край на “прывітанне У нябёсах крЫвіцкай душы Боскія гуляюць мурашы. Перуновыя працуюць пчолы, Новыя будуюць храмы совы. У люстэрках нашага змагання, Мамы Беларусі, […]...
25. А ты мне падабаешся А ты мне падабаешся: Твой швэдар… Такі цёплы. Пяшчотна-кафейнага колеру. Твае валасы… Такія падатлівыя. А ты сам… Ты такі прывабны. […]...
26. Пчолы і бутон Вось на ганачак вулля Выйшлі пчолы спакваля. Паглядзелі: што за дзень! – Ці не май да нас ідзе? – Шмат […]...
27. Танец снегу ў аблоках з паперы Танец снегу ў аблоках з паперы І ядлаўцава-бэзавы пах. Гэта свята душы і жаўнераў Што нясуць у сабе кроў барыкад […]...
28. Родны край Мая радзіма, родны край Адзін такі ты у белым свеце Ты для мяне як быццам рай! Тут радасна смяюцца дзеці […]...
29. Казка пра мурашоў, пчолаў, медведку і чмяля Медведка – Адзіная сведка, Таго як мурашы Спалілі ля шашы Вялізны пачак анашы. А пачак той згубілі пчолы, Яны цяпер […]...
30. Дабра нялёгка сеяць зерне Дабра нялёгка сеяць зерне, І манна не ўпадзе з нябёс. Бывае, так жыццё паверне, Што ад цябе адступіць лёс. Пакуль […]...
31. КАЛI ЦВIЦЕ ВЕРАС Верас духмяны чароўным цвiце, Водарам цягне з хаты дзяўчынку. Быццам бурштыны сляды на расе, Куды завядзе яе стужка-сцяжынка? У мох […]...
32. Прабачце Прабачце за тое, што я не такі, Прабачце й пакіньце ў спакоі. Я маю гонар, брат, лямант душы Шукае шляха […]...
33. Памяць на пачуцці Вясны нясмелы подых ціхі Зямлю, нарэшце, абудзіў.. Чакай! Мароз пранёсся ліха Ды гурбы снегу накруціў. Нажаль, не памятаю я, Які […]...
34. Па сутарэннях душы Па сутарэннях душы, Па лабірынтах свету, Па цёмных ночах, Шэрых днях, Бяжыць – сляпы, знявечаны, раздзеты. У бясконцых марах чалавек […]...
35. Забываюцца сны Забываюцца сны, Ападаюць іх шаты, Абрываюцца дні Былых мрояў крылатых. Але сонейка ўсходзіць, Цепліць золак агмень, Боскай міласьцю, згодай, Нараджаецца […]...
36. Карагод Ты мене закружыў у карагодзе… Верагодных пачуццяў і мараў. Я казала табе: можа годзе? Але ты распаліў шмат пажараў. Ты […]...
37. Песня злодзея Спіць на грудзях маіх Чало Тваёй шчасліва-ціхай Стомы. Нібыта ўсё, Што сніцца дома, Збывацца раптам пачало. І быццам бы Даўным-даўно […]...
38. Іду туды, дзе роўнядзь поля белага Іду туды, дзе роўнядзь поля белага, як палатна адбелены сувой,- там цяжар сунімае набалелага нікім яшчэ не крануты спакой. Іду […]...
39. Сіла зямлі Калі зойдзецца сэрца ад болю I прыстану зусім на хаду, Пры дарозе ці ў ветраным полі У даспелыя травы ўпаду […]...
40. На асенніх могілках На могілках – ціха і сумна, Змярцвеласць у жоўтай траве… Прымроіцца раптам, што з трунаў Чыёсьці дыханне плыве… Яно выплывае […]...