Верш Ніхто не павінен, ніхто не прымушаны

Ещё вершы:

1. Смутны Хтосьці і беды Ніхто (Марыя Паўлоўска-Яснаржэўска) Хтосьці сёньня сэрцам хворы, У тую сцюдзёную, зімовую пору, Калі цемра з’ядае сьвечы, А вецер дзьмухае ў печы. Енчыць, плача […]...
2. Без мовы ты ніхто Без мовы ты ніхто – жывёла ды і толькі. Яда, работа, сон – такі расклад жыцця. А роднага ў душы […]...
3. Ты кахаў мяне, як ніхто Ты кахаў мяне, як ніхто, Як ніхто не кахаў ніколі! У кахання твайго ў палоне Засталася навекі я. Захліснулі мяне […]...
4. Хто ‘шчэ павінен жыць Хто ‘шчэ павінен жыць, Той лёгка не памрэ… Хоць кідайся з акна, Хоць лі ў сябе атруту, Жыццё не ўгаманіць, […]...
5. Цень-цень сініца! Добры дзень! Цень-цень сініца! Добры дзень! Жывеш? Сваім званочкам чыстым Зімовым ранкам прамяністым I абудзі і абнадзей! Цень-цень… А ўсё-такі прамень! Цень-цень… […]...
6. Ніхто Не турбуе цябе анічога, Што мяне ў магілу патрохі зганяе, І ірвецца сумненне да Бога, Пэўна, ён ўсё ж мяне […]...
7. Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...
8. Не магу, не хачу адмовіць Не магу, не хачу адмовіць, Калі просяць вочы твае, Калі рукі пяшчотна ловяць, Твае рукі ловяць мае. Сёньня твой, я […]...
9. Варажбіт Сполахам роснага ранку На тонях жыццёвага сну Апусціцца чэрвенем з ганку Цень, закаханы ў вясну. Той цень, што насёння ссівелы, […]...
10. Наступнаму аб папярэднім Які ж няўдалы гэты свет, калі патрэбна мацаць зброю; каб той, хто мае больш яе ледзь ледзь спыніў свой рух […]...
11. Кузьма і Мікіта Аднавяскоўцаў нашых двух Вазьмі – Ні аднаму адмовіць Нельга ў спрыце: Кузьма Мікіту Неяк падкузьміў, А той Кузьму за гэта […]...
12. Не галёкаць па туманах Не галёкаць па туманах, Што як цёплы сырадой, Не йсьці лесам за грыбамі Ля духмяных мурагоў. І той шэпат, шэргат […]...
13. І ТУФЛІКІ ПАКІНУЦЬ ЛЯ ПАСЦЕЛІ Х. В. Я не знаходжу слоў, каб растлумачыць Пачуццяў набягаючую хвалю: Адмовіць, пачакаць ці то аддзячыць І рызыкнуць, з’явіўшыся на […]...
14. Я адну цябе кахаю Я адну цябе кахаю. І наўрадці ўжо калі Я кагосці пакахаю Гэтак вось ў сваім жыцці. Ледзь не кожную ноч […]...
15. Не, мне не сорамна! Не, мне не сорамна, что я беларус, Бо да шчасця-не такі як усе. Я не выканваю кожны прымус. Мая краіна, […]...
16. Урокі гісторыі Не могуць існаваць нязменна І лад, і норавы грамадзтва, І калі-небудзь непазбежна Наканавана ім змяняцца. Нажаль далёка не заўсёды Праходзіць […]...
17. МАЯ ПРЫВІЛЕЯ Ты вечна ў хлусні справядлівы, Я ж з праўдай сваёй ніякая. Ты быў, як заўсёды, шчаслівы, А я, як ніколі, […]...
18. Якія мы Шукае нехта гонар, каб славіцца Знаходзяць дый сны, што вабяць іх. Дый тое не спадабаецца Апошнім, хто нясе ланцуг Мы […]...
19. Лаўлю – і не паспяваю Лаўлю – і не паспяваю Занатаваць на паперы Зорныя імгненні Колераў, гукаў, рыфмаў – Неспазнаных сігналаў Ад космасу да душы, […]...
20. З хмарамі і з навальніцай З хмарамі і з навальніцай, Ўночы і ўдзень Употай: “Слабаму ёсьць, за што біцца – За згоду!” Зь вечара й […]...
21. БАЛАДА АЛЯКСАНДРА НЕЗАБЫТОЎСКАГА (2.10.1819-21.03.1849) Мары пра каханне, славу і свабоду Для цябе, як лекі, хвораму ў турме. І ты верыш: свечку нехта ў […]...
22. Белы бусел у вырай ляцеў Небакраем анёлавых межаў Белы бусел у вырай ляцеў. Прамінаючы гмахі і вежы, У абдымках сцюдзёных залеў. А на крылах бялютка-бліскучых […]...
23. Мабыць табе таксама часам здаецца Мабыць табе таксама часам здаецца што бог падобны да завуча школы які ніколі не ставіць пяцёрак аднойчы выклікае тваіх бацькоў […]...
24. Палы анёл Знянацку, апаліўшы крылы небам, Анёлак знічам да зямлі зляцеў… І цалавала яго глеба, І вецер атуліць хацеў Ад чорнай хмары […]...
25. Лексу Я так хачу назваць цябе сваім, Глядзець у вочы млявымі вачыма. Я адчуваць цябе хачу адзінага, І вылятаць з рэальнасьці, […]...
26. Між каханьня, між сяброўства Між каханьня, між сяброўства… п. Мядзьведзевай Н. А. Развітальнай поўнюсь тугай, Смутак крые небакрай, Рэжа сэрца вострым плугам, Колам ў’ецца […]...
27. Слухай, любы, гэта праўда Слухай, любы, гэта праўда, Гэта праўда, не мана: Апазіцыя каханню Прада мною, як сцяна. Не паверыш, я хадзіла Так і […]...
28. За імгненне да вечнаасці Чырванець не ад сораму словамі ўсяго не перадаць Стомлены у пашчу горада валюся без гуку Там на дне неабсяжнага страўніка […]...
29. Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака… Старым стаў – і выгнаў яго гаспадар. Худы і аблезлы, дварняк-небарака, З надзеяй глядзіць ён […]...
30. Птушыная песня (Гукаперайманне) Прэч, цень! Будзе дзень! Будзе дзень чараваць. Згінь, сон! Будзе сонца! Будзе сонца цараваць. Ціха-ціха… Ветрык спіць, Буду я гняздзечка […]...
31. Спазненне Бясснежны снежань – у душы раскол. Прырода адракаецца ад веры. Галее лес, дасюль няўтульна-шэры, Як паруснік, што трапіў на прыкол. […]...
32. Маім землякам Нас віхуры гадоў параскідваць па свеце не здолелі, І сцяжынкі маленства травою тут не параслі. Хто сказаў, што нас мала, […]...
33. Высокі колас – сэнс высокі Высокі колас – сэнс высокі, Вазьмі мяне ў высокі цень, Яднаючы зямныя сокі I ціхі сонечны прамень. He марнай пустальгой-былінкай […]...
34. Як мне звяртацца да цябе Як мне звяртацца да цябе калі абставіны другія? другое прозвішча фатой лягло на плечы маладыя Напэўна я нязваны госць што […]...
35. Сасна шаптала баравая Сасна шаптала баравая, І не аспрэчваў мох балотны: “Шляхоў зваротных не бывае Для тых, хто ў сьвет прыйшоў сьмяротным…” А […]...
36. Маркота У гэты дзень ніхто не прыйшоў, Абрыдзела людзям – ніхто не прыйшоў. Сонца не свеціць, істоты маўчаць. Пан лагодна згадаў […]...
37. Цень Я яшчэ, як воблакі, не сплю. Воблакі на захадзе гараць. Цені пахаваліся ў зямлю, I ніхто не пойдзе іх шукаць: […]...
38. Справы Мне сягоння неяк не па сабе: Імжыць на душы дажджом несунятым. Нешта закінута і сэрца рве Сваім складніком угору узнятым. […]...
39. А ты, сіраціна …А ты, сіраціна, жыві, Як ветрам лісток адарваны, – Ні месца табе на зямлі, Ні радасці з песень жаданай, Нясі […]...
40. Дзень чарговы знік у нікуды Дзень чарговы знік у нікуды. Не спыніць, не дагнаць. Паляцеў ён напэўна туды, Нашы прадзеды дзе і дзяды. Там у […]...