Верш Дваістасьць
Дваістасьць быцьця, бы дваістасьць зьмяінага джала,
І кожная з праўда процілеглых сябе паказала,
А кожны двуногі малюе сусьветы між імі,
Малюе багоў і дарогу і робіць сваімі.
Ещё вершы:
- Вандроўнік Вечар ціха пачынаўся мяцеліцай, Ціха дровы трашчалі ў печы, Ну, а ён, за сваёй безнадзейнасцю, Не заўважваў з дзяцінства знаёмыя […]...
- Горад сляпых Ці могуць дарогу знайсці невідушчыя, Што бродзяць у цемрыве ісцін падманных? Навобмацак ходзяць, Грувасцяцца лбамі, І лезуць на сцены, таму […]...
- Мелодыя каханьня Мелодыя мінулага мінае, Мелодыя ліецца у нябыт… Успамінаю лета ў дзікім краі, Дзе кожная хвіліна – гэта ты. Дзе кожны […]...
- РАКА ЖЫЦЬЦЯ Аповед часу воды й пяскі Паміж радкоў разгублена чытаюць. А ён, як дзень, сьпяшаецца на схіл І ў цішыні таемнае […]...
- Я разумею дыктатараў Я разумею дыктатараў Яны аwhoйваюць ад колькасці мастакоў І іншай хіпаты, якая не хоча ісці на заводы – Вырабляць танкі […]...
- Паўночны Мой час і край – маё мяно. Я свой, я звыклы, я паўночны. Паветра мерзлага віно У келіх цемры лью […]...
- Нехта скажа Адзін скажа табе: “Весяліся, пакуль вясёла”. Другі скажа: “Ўмей трымаць сябе ў рукох”. Трэці скажа, Што жыцьцё – гэта вечная […]...
- Гэй, зямляча! 1. Сёлета папрацавалі добра І у першы раз за колькі год Зладзiлi ў далёкую дарогу Паглядзець, дзе як жыве народ. […]...
- Чорна-белы верш ..тых, хто замахваўся на тыранаў ці аўтарытарных лідэраў, далёка ня ўсе – і справядліва – лічылі героямі, бо прапаганда зла […]...
- Мне спакою не ведаць Мне заўсёды чагось не стае, Штосьці вабіць, кудысьці цягне – Знаць, як кожная птушка пяе, Знаць, як кожная кветка пахне; […]...
- Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Прыдумаў кожны сам сваё каханне. Адчуўшы шэпту цёмнае дыханне, Бяссонніцу спакушаных вачэй. Страх […]...
- Усе роўна будзе заўтра Памяркоўнасць – дзюжа добра. Талерантнасць – удвая. Але, кажучы па праўдзе – Праўда ў кожнага свая. Мая праўда – як […]...
- Сучасныя Мы зноў у поцемках шукаем усе адказы Ды ходзім у пошуках па тоненькай мяжы, Блытаўшыся, дзе праўда ў сказах, Спрабуем […]...
- Скарга на бабра З суседам скаргу напісалі, І ваўку мы адаслалі,- “Абіжая нас бабёр, Адабраў дарогу, двор. Дарогу ту пацук купіў, Ен бабра […]...
- Слухай, любы, гэта праўда Слухай, любы, гэта праўда, Гэта праўда, не мана: Апазіцыя каханню Прада мною, як сцяна. Не паверыш, я хадзіла Так і […]...
- Звычайны ранак Звычайны ранак… ********************************* Вясна вясёлкавым крылом Малюе мой звычайны ранак: Усмешку маміну, наш дом – Заўсёды ўтульны і прыбраны. Пралесак […]...
- Марым аб шчасці вечным Марым аб шчасці вечным, Жывем дзеля іншых людзей, Аддаем сябе першым сустрэчным. Мір робіць нас толь злей. Ламаем рукі і […]...
- Бабовае і маісавае, або стручок з пачаткам Як так было ў новым свеце, што кола не было ў ім? І там жа ш сонца ёсць у небе. […]...
- Абмовіўшыся Толькі адное мы чуем у мове – Не ахвяруйце сябе і людзей. Мова нас просіць праз кожнае слова- Я буду […]...
- Ліяны слёз над безданню адчаю Вадзіму Ліяны слёз над безданню адчаю Малюе дождж струменямі на шкле. На попелішчы часу дзень сатлеў, Пакінуўшы сляды за небакраем. […]...
- Трыялет (Не глядзі так строга на мяне…) Не глядзі так строга на мяне, Позірк твой мне робіць так балюча. І ў грудзях гарыць агнём пякучым, Не глядзі […]...
- Бацькоўскай шчодрасці парог Бацькоўскай шчодрасці парог Цяплом у сэрцы адгукнецца. Радзімы кожная з дарог З маёю ані размінецца. І будзе радасным жыццё, Што […]...
- Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...
- БАЛАДА БОНЫ СФОРЦА (2.02.1494-1557) За карэтай, як самота, шэры пыл З ветрам асядае на траву сівую. У Італію да замкаў і магіл, Нібы […]...
- Дзяўчынка малюе Хоць за смерцю стаяць у чарзе, Дзеці ёсць дзеці. Скачуць на адной назе, Забыўшы пра ўсё на свеце. Жыццё іх […]...
- Для А. Б Нават цяжка паверыць, што мы былі яшчэ маладзейшыя чым цяпер што нашая скура была такая тонкая што вены блакітнелі праз […]...
- Зачараванае месца Пас. дзеравенькам і дварам, пакінутым чалавекам. Зачараванае месца. Там, за крапляю, кропля, Вада ледзь сачыцца, Наступае балота, Не калосіцца жыта. […]...
- Паэзія Паэзія… каб застацца Успамінам на сьценах жыцьцёвых, Раздаць па кавалачках сэрца І адрадзіцца новым… Паэзія… каб здолець Сябе адшукаць і […]...
- Дні – як спіцы ў коле Дні – як спіцы ў коле – Зіхацяць-серабрацца. Ды не ўмеюць ніколі Яны паўтарацца. Кожны стане адметным, Кожны зробіцца новым […]...
- Экзістэнцыя Боль, вядома, як наркотык, Бо з кожным разам новым, Халоднага джала дотык, Раскаштаваць хочацца больш. Кахання опіумны дым, Стаіць у […]...
- Рагнеда Рагнеда Ты праўда маёй краіны, Якую тапталі і гвалцілі Над смерццю паўстала жанчына А гонар уласны не страціла І з […]...
- Хаваю-ся Хаваю-ся У вершах Ад – жыцьця Сь-цяжы-най- Пратаптаннаю На неба У сон-ечных праменьнях За-быцьця Я к-рочу. А у жмен-я-х – […]...
- Слова на дарогу Ну вось, сынок, ты першы раз – у шлях. Зрабіўся раптам незнаёма-новым: Усхваляваным, дзёрзкім не на жарт. Дазволь жа мовіць […]...
- Кожны сам за сябе Кожны сам за сябе. Не чытай мае вершы, не трэба. У гадзіну цяжкую я мушу застацца адзін. У нябёсаў прашу […]...
- Прытча “Люстэрка і шкло У бацькі неяк сын спытаў: – Чаму – у беднага бываю – Ен сам багацця не прыдбаў, Але хоць як […]...
- Лета прайшло Над горадам шэрае неба, У вокнах ня гасьне сьвятло. Там лісьцем пакрылася глеба, Ды б’ецца матыль у вакно. Ён бачыў […]...
- Спальваем сэрцы свае маладосьцю Спальваем сэрцы свае маладосьцю – П’яныя шчасьцем ці цёмнаю злосьцю, П’яныя радасьцю, сном альбо болем – Як усе і заўжды, […]...
- Заліло малінавым сьвятлом Заліло малінавым сьвятлом Сонца вечаровае палеткі, І становіцца Сусьвету дном Аблічча мае роднае зямелькі. Адыходзіць дзённа мітусьня На спачын – […]...
- БАЛАДА ГЕНАДЗЯ ЦІТОВІЧА (7.08.1910-20.06.1986) Вецер іграе на струнах бяроз. Сонца на снезе, апошні мароз І ўжо вясна недзе там за лясамі, Быццам за […]...
- Я кожны міг імкнуся да цябе Я кожны міг імкнуся да цябе Праз часу неабдымныя абсягі – Усё жыццё – і ў шчасці, і ў бядзе […]...