Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Зарачанская карчма

Зарачанская карчма
У свой час паселішча Зарэчча (раён сучаснай вуліцы Калініна ў Лідзе) славілася сваёй карчмой, а зарачанцы мелі дурную славу п’яніц і забіяк.
Да Зарэчча дзеўкі, хлопцы
прыкіпелі нездарма:
пры дарожаньцы, на горцы, –
зарачанская карчма.

Па нядзелях і па святах
шмат збіраецца сялян
у карчме. П’янчуг заўзятых
музыканты весяляць.

Выкладаюць, хто што мае,
за гарэлку, за віно –
гаспадар Арон прымае
грошы, збожжа, палатно.

Гаспадарскія сыночкі –
цымбаліст са скрыпачом –
граюць, каб да позняй ночкі
люд па хатках не пайшоў.

Весела ды мнагалюдна.
Шмат шчаслівых мужыкоў.
Палажы быка на блюда –
справяцца і з тым быком.

Напівацца, наядацца
люд прыходзіць, п’е ды есць –
і п’янчужку зарачанца
не цікавіць свет увесь.

У карчму крадзецца мышкай
зарачанка з палатном,
каб гарэлку піць з кілішка
з мужычкамі заадно.

П’юць і мужыкі, і бабы –
зарачанцы п’юць усе:
хітры змей зялёны, мабыць,
ім і сябар, і сусед.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Зарачанская карчма - Алесь Мацулевіч