Верш Зарачанская карчма

Зарачанская карчма
У свой час паселішча Зарэчча (раён сучаснай вуліцы Калініна ў Лідзе) славілася сваёй карчмой, а зарачанцы мелі дурную славу п’яніц і забіяк.
Да Зарэчча дзеўкі, хлопцы
прыкіпелі нездарма:
пры дарожаньцы, на горцы, –
зарачанская карчма.

Па нядзелях і па святах
шмат збіраецца сялян
у карчме. П’янчуг заўзятых
музыканты весяляць.

Выкладаюць, хто што мае,
за гарэлку, за віно –
гаспадар Арон прымае
грошы, збожжа, палатно.

Гаспадарскія сыночкі –
цымбаліст са скрыпачом –
граюць, каб да позняй ночкі
люд па хатках не пайшоў.

Весела ды мнагалюдна.
Шмат шчаслівых мужыкоў.
Палажы быка на блюда –
справяцца і з тым быком.

Напівацца, наядацца
люд прыходзіць, п’е ды есць –
і п’янчужку зарачанца
не цікавіць свет увесь.

У карчму крадзецца мышкай
зарачанка з палатном,
каб гарэлку піць з кілішка
з мужычкамі заадно.

П’юць і мужыкі, і бабы –
зарачанцы п’юць усе:
хітры змей зялёны, мабыць,
ім і сябар, і сусед.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Чароўная фея дагону У бездань і чорныя дзіры Туды дзе карчма і тракціры. Як сцямнее. А з ранку ў пабе ці бару Рэінкарнуй […]...

Сціпласць Не трымаю я страфу, Рытму я не знаю, Усе кажуць:фу-фу-фу, Я – сяджу-бухаю. КапытОм не б’ець Пегас, Не прыходзіць муза, […]...

Пупышачка мая (ад ныркі) Мы шмат чаго ў сваім жыцці Фарбуем толькі ў жоўты колер. Мо, гэта ўжо не ў крыві. І сам ад […]...

БАЛАДА СТАНІСЛАВА БУЛАК-БАЛАХОВІЧА (10.02.1883-10.05.1940) Беларускага войска конніца І сваім, і чужынцам помніцца. Кроў пралітая не змываецца, Ды з крыві выплывае раніца, Наша раніца, […]...

Тэатр лялек Ад сябе адракаюся, Падаю ў бездань. Вашым гукам і рухам He патраплю я ў лад! А ў той бездані – […]...

Нечаканае” натхненне У натхнення няма распрадку, Калі яно прыходзіць да цябе. Павінен звыкнуць да парадку, Яно само паказвае сябе. Ні да каго […]...

УСКАПАЎ СОТКі Нячэпаны яго рукою Каторы год. Каторы год Зароствае буйнай травою Задзірванелы сад, гарод. І гаспадыня парашыла, Што трэба ўчастак ускапаць, […]...

Размова з сябрам, які абяцаў ды не прыехаў Лактаць гарэлку, гэта вам не мёд А ў адзіноце, быццам як злачынства Звяртаюся сам – насам “Будзь здароў!” Той у […]...

БАЛАДА СТЭФАНА ГРАБОЎСКАГА (24.06.1767–4.06.1847) Вялікага Княства не будзе ўжо болей, А ты спадзяешся, што вернецца час, Якому да нас не вярнуцца ніколі, Бо […]...

Арэшына Пацешная, Між вербаў ніцых Арэшына У завушніцах. Цыбаты падлетак, Яна надзела Іх толькі сёлета І то ў нядзелю. І ўся […]...

Я – калгасніца Я – калгасніца Маладая, Жыву весела, Ані дбаю. Мае дзетачкі Позна-рана I накормлены, I прыбраны. Сваю Настачку – Дзіцё тое […]...

Святое месца пуста не бывае Святое месца пуста не бывае Я ведаю, зусім ты не хацеў Таго, што неабачліва зрабіў. Анёл-ахоўнік, пэўна, паляцеў Па нейкіх […]...

БЕЗ ЦЯБЕ БЭЗ ЦВІЦЕ Халоднай гронкай бэзу Пад гукі паланэзу Сагрэў душу мне погляд Задумлівых вачэй… Баяўся: “Апякуся…” Баяўся: “Памылюся…” А вочы – разгараліся […]...

На нашым паўночным паўшар’і На нашым паўночным паўшар’і Зжаўцелая восень імжыць, Ліствы адшугалі пажары, I час наш павольней бяжыць. Ён, можа, бяжыць не павольней, […]...

Казка пра гарэлку Глыбокай ноччу чэрці пілі Гарэлку ў цёмным брудным склепе. Ўсё людзкае у ёй тапілі, Каб не зрабіцца раптам лепей. У […]...

Дзяўчыне, якой пакуль не існуе Ты маеш цёмны вочкі, Нібы палескі ночкі, Густыя валасы, Як родныя лясы. Ты маеш роўны носік, Як холмік пад калоссем, […]...

У вёсцы Бульба варылася ў печы, Шкваркі весела зквырчэлі. Усе на сьвеце справы, рэчы Ўжо каштоунасьці не мелі. Гурок са слоіка ўсплывае, […]...

Бясслаўе Хто любіць славу, Дык таму не шкодзіць Запамятаць Такі закон прыроды: Прыходзіць слава, Хутка і праходзіць, А вось бясслаўе – […]...

Бо фіны з Талачыну, а з Пінску усе кельты! Беларускія ірландцы, Крывіцкія фіны, Нажэрціся ўсе шанцы – Пладовыя віны. Мы не чэхі, мы не немцы, Мы не англа-аўстралійцы, Бо […]...

Ляцяць гады Ляцяць, ляцяць гады, Імчацца без раздыху. Бягуць яны туды, Дзе ўжо не трба дыхаць. І есці, і рабіць, Гарэлку піць […]...

Атрасіны А ты не бойся, любы сыне, зімы не бойся. Стаяць дрыготкія асіны, трапечуць лісьцем, Спраўляла восень атрасіны і вецер свішча. […]...

Мужчына сядзіць у адзіноце Мужчына сядзіць у адзіноце, Гарэлкай закрытыя вочы. Яму трэба ехаць дадому, Ды толькі цягнік не прыходзіць. Квітка на праезд ён […]...

Затужаць дрэвы апусцелыя Затужаць дрэвы апусцелыя, Самотна стане іх душы, І толькі яблыкі даспелыя — Нібы сто сонцаў у кашы. Лісцё дрыготкае пазвеньвае, […]...

Раманс Глыбее ноч. Мне сумна, я знываю: Ні цёплых слоў, ні ласкі… Цішыня… Не спіцца мне, мінутамі чакаю, Калі замігаціць жаданы […]...

Флюгеры Флюгеры О флюгеры! Даўно вы ў святле стаіце зорак: меў флюгеры Еўропы сярэднявечнай горад. Зрабіла – па-мастацку – умельцаў вас […]...

Не прапяю Я д’яблу гімн не прапяю I за мільён даляраў, Хоць і грашу, гарэлку п’ю, Жыву-скрыплю затару. Я д’ябал сам? Што […]...

20-ае лета Золатам промняў Сусвету Прыходзіць дваццатае лета. Пякуча-нікчэмнае, душнае. Не хапае цябе… Засушвае. З подыхам белага ветру Так хачу я ляцець […]...

Усё для цябе Усё для цябе, мой народ, Уладныя робяць паны, А ты кожны дзень, кожны год Вавёркай у коле маны Бяжыш, і […]...

Будзёнаўка Калісь маленькай вёсачкай была, Дзе хатаў – усяго каля дзясяткаў двух. Але ў акрузе знакамітаю слыла З таго, што назву […]...

Не нішчыцца злое праклёнам Не нішчыцца злое праклёнам, Дабро не прыходзіць само, Ды слова ня бачыць аблокаў, Як толькі бяскрыла яно. І чым бы […]...

На смерць Людзі нараджаюцца, жывуюць, паміраюць. Людзі вучацца, гуляюць, працуюць. Але усіх уканцы у труны хаваюць І помнікі усім на магіле будуюць. […]...

Ёсць нагода Шмат купім гарэлкі і кветак – ахапкі з нас кожны нясе- Няхай жа сябе прыгажунямі сягоння жанчыны адчуюць усе! * […]...

ВОСЕНЬСКІ НАСТРОЙ Шэры змрок за акном, На гадзінніку – восем. Хтосьці паліць касцёр – Пацягнула дымком… Восень! Шэры змрок на душы. На […]...

Ля аціхлай ракі Ля аціхлай ракі, Там, дзе пасвяцца коні, — Цёплы дотык рукі На вякі запалоніць. Там цяпло дабрыні З першым промнем […]...

У родных мясцінах Праз пяць гадоў я зноў наведаў Вусце, Прытулак дум, абраны мой куток, Дзе высіцца Вусцянскі мой грудок І вецер лёгенька […]...

Мроя Мроя. Прыходзіць, нанава люляе, Гушкае, быццам дзіцяня, Нас мроя, зьвечна маладая, З нетр адгудзеўшага жыцьця. І тло зсыпаецца трухою, Каростай […]...

Нi сёння, нi ўчора Нi сёння, нi ўчора Не чуў я дакору Не чуў тваёй скаргi Што я не такi Бо ты адляцела На […]...

Бялюткіх пялёсткаў тугою шыпшыннай Бялюткіх пялёсткаў тугою шыпшыннай, Водарам чэрвеньскім пругкіх мураў, Кліча, чакае вяртаньня радзіма, Край, што з калыскі жывіў ды люляў. Край […]...

ПЕСНЯ П’ЯНіЦЫ (паводле народнага) Цэлы дзень піў у нядзелю, Спраўдзіўшы сваю надзею. І дажыўшы панядзелка, На пахмелле п’ю гарэлку. Сціснуў зерня кіло […]...

Слова Тадэвуша Рэнтана Аблокамі дыму мой Край зацягнула, старыя званіцы – і тыя маўчаць. Тут праўда і годнасць давеку заснулі, адны крумкачы ў […]...