Верш Для тых хто закахаецца

Я памятаю як мы пілІ з табой абсэнт,
А у кальян-карчме як назіраў туркмен
За намі нібы агент з федэратыўнага бюро
Ў Цехасе ці у Алабаме
За ісламістам ля узлётнай паласы
Які зьбіраецца ляцець у першым клясе
З тэрарыстам.
Длы тых хто закахаецца: мінулі гэтыя часы,
Адпраўленыя ў бан, не ў банк,
Сыйшлі канспіратыўна у лясы,
Патрапілі пад танк, а не ў капкан.
На развітанне ім памашым, пачуцці спляжым,
Гарэлкі можа ўмажым, каханне як люстэркі разаб’ем,
А потым скажым: ну і хрэн,
Усё што ні робіцца – дабро
У пачуццёвай краме перамен.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

А навошта жыццё Развітанне з радзімай… І зацвіў глупы бэз. Я такі не адзіны… Агінскага паланэз. Развітанне з каханнем… Абрываю тугу. Сам сабе […]...

Дзяўчаты мыюць танк Дзяўчаты мыюць танк Ля Дома афіцэраў. Стаіць герой атак На пастаменце шэрым. Даўно закончан бой, I танк астыў ад злосці, […]...

Не памятаю, калі Не памятаю, калі я ўбачыў мора. Паўстала з зямлі, як з твора. Не памятаю, калі я ўбачыў сонца. Промні ішлі […]...

Ярл Пальгарл Па зебры душы У цемры віжы ДабрАліся аж да сталіцы Майго каралеўства крыніцы. Падбухторваць узялІся народ Майго сэрца, А яшчэ […]...

Сумнае Я ў карагодзе згубленых дзён, Дзе людзі, нібы тыя пачвары. Не памятаю нечых імён, Не памятаю некалькі твараў. Я страціў […]...

Прашу цябе вяльможна, развітанне Прашу цябе вяльможна, развітанне, Не падганяй, шляхі не караці. Яшчэ не падрасло маё каханне, Яно яшчэ разгубіцца ў жыцці. Цябе […]...

Я зупыніўся на хвілінку Я затрымаўся на хвілінку Там, дзе між соснаў векавых Ў раёным парку адпачынку Аркестр іграе духавы Я той мелодыі чароўнай […]...

Экалогія душы Высякаюць лясы, I няшчадна вытоптваюць боты За дзялянкай дзялянку – Верасы, і багун, і чарот, На мяжы растапталі Жывую яшчэ […]...

Восеньскім ранкам У восеньскім ранку з акварэльна-дажджовым настроем схаваліся вершы за пабудовамі мегаполісу. Пад палаючым лісцем клёнаў спяць да вясны каляровыя казкі. […]...

Сябруюць вавёркі ды белки Сябруюць вавёркі ды белки А кролики трусам прынеслі гарэлкі, П’янЫ. Ды “если” з “калі” Сябраваць перастала, Нас гэта дастала, Яны […]...

Вэрвольф Шэрыя крывіцкія нябёсы Ў восень аб’яднаюць лёсы І нашыя далоні Таксама. У сэрца і скроні Крама не цэліць, Цяпер можна […]...

Кахаў, кахаю і буду кахаць Кахаў, кахаю і буду кахаць, А ёй падалося, хачу абражаць, Каханых ніколі не абражаюць, Каханых толькі кахаюць. Кахаюць без мэт […]...

ГРАФАМАН Для паэзіі дзед той – не суджаны, а кантужаны графаман. І трасянкай сваёй запаскуджанай сам сабе ён паставіў капкан. Уявіў […]...

Танкісты Раней танкісты былі па прызваньні – Цяпер танкісты “служаць” у анлайне… Каб танк падбіць – на клавішы ўсё ціснуць, А […]...

Грымяць калёсы, адбіваючы ў душы Грымяць калёсы, адбіваючы ў душы, Скрыпіць-рыпіць цягнік на паваротах. Праносяцца ў акне сталбы балотныя, Аблокі, лужыны, палі, лясы дрымотныя, А […]...

Ты мой допінг-кантроль Ты мой допінг кантроль мой дослед кахання маё днішча мой дзярж страх і банк дзяржава мая маё папялішча ты мой […]...

СТАЛЁВАЯ РЫБА Рыба губляе луску – Сталь дамагаецца цела. Па мэталёвым пяску Рыба зьнямогла ляцела. Чуеш – як скрыгат расьце, Воды стаўбурацца […]...

Падбіты танк Грозных танкаў сталёвыя жэрлы Прапаролі шкляны небасхіл. I вада яшчэ дробна дрыжэла, I зямля ляжала без сіл. Запяклася на ўскрайках […]...

Лепш з чЭрцьмі выпіваць Пакрочыць калісці Хай кожны камрад На цёплае мейсца Пад лісццем у Ад! У Раі халодна, У Пекле цяплее, Сяброў можна […]...

Нішто не вечна Нішто не вечна ў гэтым свеце, І нельга нешта ўтрымаць. Усё, што ўзяў ты на планеце, Калісьці прыйдзецца аддаць. Аднойчы […]...

Вершы, проза і запой Як твой лепшы ў жыцці Ужо верш напісаны – Можаш смела сыйсці Ў запой да Нірваны. “Нука стой!” – Закрычыць […]...

Выбачайце Я не з вамі, выбачайце, я даўно гляджу ў бок, каб схіляць куды… страляйце, трохі ўжо пажыць я змог. Не, […]...

Лютаўская вясна Лютаўская вясна Шчыра ўводзіць ў зман. Захопваўчы ў брудны капкан Тры з чатырох калёс. Калі панавала зіма, Мяне ты цішком […]...

Чырваніць, чырваніць, чырваніцца рабіна Чырваніць, чырваніць, чырваніцца рабіна, На лясы, на лясы паплыла павуціна. Галасы, галасы – ветравыя спяванкі, Верасы, верасы вераснёвага ранку. Адцвілі, […]...

Наша прырода Наша прырода прыгожая вельмі бяздонныя рэкі, палі і лясы. мы часта не заўважаем як высякаем гэтыя лясы, як забруджваць бяздонныя […]...

Калі пачалася вайна для мяне? Калі пачалася вайна для мяне? У самае першае тое світанне, Ад бомбы найпершай… I ўсё як у сне – Сустрэча […]...

У яе ад восені – жоўтыя лясы У яе ад восені – Жоўтыя лясы, Ад зімовай просіні – Промні абразЫ. І на гэтым вось памежжы Скасаванне візаў, […]...

Слава табе, Армія! За лясы шумлівыя, За лугі зялёныя Слава табе, Армія, Армія Чырвоная! З-пад няволі панскае Беларусь Заходнюю Вывела ты, Армія, На […]...

Усё тваё, усё бяры Усё тваё, усё бяры: Мае надзеі, мары, сны. Маю спагаду і цяпло. Бяры, бяры, бяры ўсё! І толькі кропельку журбы […]...

Аб. 3206 Я калышу тваю душу ты спаць не хочаш да св1тання маучу – 1 спадзяюся, яню я у гэту ноч закалышу […]...

Шэсць Калі табе шэсць – Страшэнна ўявіць Што там – за возерам блакіты За светам дзе лятаюць птушкі А на аблоках […]...

Прыедзь у край мой ціхі Прыедзь у край мой ціхі, Тут продкаў галасы, Тут белыя бусліхі I мудрыя лясы. Хапае на Палессі I сонца, і […]...

Барадзіно Мюрат зноў у адкат, Вядзе ён вершнікаў атрад: Вясёленькіх, гатовенькіх рабят. Жюно нажэрся шчэ мацней – Ў гаўно. Ды Нэй […]...

Ад зайздрасці Зайздрасць гэта – пачуццё? Дык чаму яна з’ядае, Лезе ў самае нутро, І грызе там забівая? Нам пачуцці ўсе даны […]...

На Беларусі бог жыве “Когда бог, спустившись с неба, вышел к народу из Питанских болот, ноги его были в грязи…” А. і Б. Стругацкія […]...

Беларускiя дзеткi “Так i асвета, паны… Не павiднела У нашых саломенных хатах. Ды сказаýшы дарэчы, песняй народнай, чужой i мовай незразумелай- гэткай […]...

Як распазнаць свой дзень апошні Як распазнаць свой дзень апошні, Каб, не губляючы хвілін, Усю душу, нібыта грошы, Раздаць на добры успамін? Каб напярэдадні расстання […]...

Лясы Беларусі Бары і дубровы – краса Беларусі, І песня, і казка, і звон таямніцы… Я сцежкай лясной у маркоце прайдуся – […]...

Нас няма Нас няма. Мы спачылі, сыйшлі ў небыцьцё, Гадаванцы сумніўнае славы. Адзінота і змрок. Толькі ветру выцьцё Набажэнствы па нас адпраўляе. […]...

Асенні пераспеў Асенні пераспеў, як развітанне З Радзімай – для каго і назаўжды, Асенні пераспейў, як спеў чакання, З радзімага гнязда – […]...