Верш Адыграю сваю ролю

Ещё вершы:

1. Хто сваю не шануе вясну Хто сваю не шануе вясну Ва ўспамінах красуня-вясна, І гадкоў маю я толькі восем. І бягу ўсім насустрач вятрам, Як […]...
2. Я люблю сваю айчыну Я люблю сваю айчыну, Хоць і рэдка там бываю. І як каханую жанчыну Яе ў вершах апяваю. Ёсць у ёй […]...
3. Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...
4. Чаго тлуміць сваю галоўку Чаго тлуміць сваю галоўку, Здавацца знаўца, ды ня быць, Зямельцы роднай несьці слова, За ім ёй дбаць, аб ёй тужыць. […]...
5. Ты руку сваю забінтавала Ты руку сваю забінтавала, маладая… як цябе і клікаць? Маё сэрца рвецца на кавалкі і сціскаецца тугой вялікай. Вусны пацалую […]...
6. Lege Artіs Па законах мастацтва паэт вінен быць хворы псіхічна, Каб не саромеючыся сьмяяцца па-ідыёцку Зь таго, што звычайна падаецца шмат больш […]...
7. Пастаяў ля царквы Пастаяў ля царквы І падумаў пра Бога. Пра жыццё, што ў свет Па законах біблейскіх плыве. Розум дадзены мне, Каб […]...
8. Пусці мяне ў сваю душу *** Любушцы Пусці мяне ў сваю душу І не давай памерці Маёй, – ў якой цябе нашу І пранясу да […]...
9. Запела вясна сваю песню I шумам задумнага лесу, I шчэбетам птушак шчаслівых Запела вясна сваю песню, Запела на збуджаных нівах. Выходзіць сялянін на поле, […]...
10. Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць, бо ўсё пакідае на ўласных месцах, і, як гаспадар кватэры, якую здымаеш, […]...
11. Наш дом – Беларусь Наш дом – Беларусь Наш дом утульны і прыгожы Планета з назваю – Зямля. Краін вялікае ў ім мноства, Сярод […]...
12. БЕРАЖЫ СВАЮ ЗЯМЛЮ, БЕЛАРУС! Хоць сёння беларус не ў павазе, Такое можа і з другім здарыцца, Але ж, панове, усе прыйдзе, не адразу, Мы […]...
13. Чыстая планета Раніцою ты прачніся, На планеце прыбярыся. Так, каб мора было сінім, Каб бялюсенькім быў іней, Каб спявалі птушкі звонка, Лес, […]...
14. Зорка Палын Шэрыя кроплі з шэрых аблокаў, Як попел анёлаў прыцерушыў зямлю, Вораг народу – дурасць чалавека Знішчае багацце ў вольным краю. […]...
15. БАЛАДА ЯЎХІМА КАРСКАГА (20.12.1860-29.04.1931) У словах беларускіх Беларусь жыве, Як у жывой крыві-спрадвечны шлях людскі. Па ім жыццё, як сонца праз сусвет, плыве […]...
16. Той год, калі ты быў жывы Той год, калі ты быў жывы, Імкне праз ліпень, і на выспе Праз пах ігліцы і травы Блукае шлях да […]...
17. ЖАХ На планеце Зямля – неспакойна. Ды цi быў на планеце спакой?.. Не канчаюцца звадкi i войны, Кроў людская лiецца ракой. […]...
18. Людзі ў цяльняшках Людзі ў цяльняшках Лідскім маракам прысвячаецца На “палубе” мічман чакае ўсіх “нашых”. Традыцыя – без перамен. На беразе возера людзі […]...
19. У якіх краях Зямля Гасподня? У якіх краях Зямля Гасподня? Свой погляд кожны бараніць I супярэчнасць расце штодня На часткі дзелячы наш від Я бачыў […]...
20. Спрэчка колераў (Казка) Колеры аднойчы заспрачаліся. Кожны з іх хацеў быць галоўным. Больш за ўсіх кроычаў Чырвоны колер: – Я самы яркі, таму […]...
21. Вярхом на камеце Ляці са мной, сонца! Нясі мяне, вецер, Дарогай бясконцай Па іншай планеце. Планеце без гора, Якая між зораў, Між зорнага […]...
22. ШОС Роднай краіне, Родным дзецям, Роднаму гораду Роднай планеце, Роднаму лесу, Родзічам у хаце, і нават роднай Сястрычцы ў плацці, Хай […]...
23. Подых кахання Подых кахання знясіленай птушкі Ў аблоках-люстэрках жадання жыцця. Зняволены подых насамрэч свабодны, Прыгнечаны болем праз свет адкрыцця, Праз горкія слёзы […]...
24. Выбачайце Я не з вамі, выбачайце, я даўно гляджу ў бок, каб схіляць куды… страляйце, трохі ўжо пажыць я змог. Не, […]...
25. Бітва на полі сэрца Не ведаю хто быў у гэтым вінаваты… І хоць на гэтым полі мы з табою не салдаты, А кожны дзень […]...
26. У лясах У лясах Чужынцаў косці Дагніваюць. А былых салдатаў Кулі Даганяюць. То інфарктам, То сухотамі – А толькі Праразаюцца Варожыя асколкі. […]...
27. Беларусь стаіць на курганах Прысыпаныя мёртвым пылам пліты, Пазалачаных слоў не разабраць. Тут новыя магілы – не забытых, Магіл забытых век не адшукаць. Нам […]...
28. Маё сэрца Ты – гаспадар мой. Я – слуга табе. Твае загады ведаю без слова. I ты ўзаемна гэтак служыш мне: Аддана, […]...
29. У жніўні збяруся ў поле У жніўні збяруся ў поле, там жытні загон вятрыска кідае мне ў твар прыбоем, узняўшы зярнятаў пырскі. З узмежжа, нібы […]...
30. Асмужліва-журлівы сцішны ветах Асмужліва-журлівы сцішны ветах. Ключы жыцця згасаюць дзень пры дні Ільдзіны змроку крохкія, як лета Са звонам яблык ў роснай цішыні. […]...
31. Вецер Ня маючы сьвятога больш На той зямлі, што пакідае Ўспаміны. Кшталту стары Цмок Да сабе землі ў дар прымае. Лагодны […]...
32. Размова з унукам Размова з унукам Кажа неяк унук ветэрану: “Дзед, які незайздросны твой лёс! Ваяваў ты, залечваў раны, Што ж ты маеш […]...
33. Вялікія імены Заўсёды мы памятаем вялікія імены. Імены людей, якіх Радзіма звала На барацьбу за свабоду мовы. Іх завуць Якуб Колас і […]...
34. Нішто не вечна Нішто не вечна ў гэтым свеце, І нельга нешта ўтрымаць. Усё, што ўзяў ты на планеце, Калісьці прыйдзецца аддаць. Аднойчы […]...
35. На гасціннай планеце На гасціннай планеце, Дзе часовы наш дом, Мы дасюль – нібы дзеці, Што гуляюць з агнём. Спажываем “пустышкі” – Слава, […]...
36. Згарым ты і я Згарым ты і я, Не застанецца сажы… Ні справа твая, І не тое, што скажаш. Згарым ды і ўсё, Не […]...
37. Лістапад закружыў галаву Лістапад закружыў галаву, Сыпле золата восень пад ногі. Журавы па аблоках плывуць, Нібы мары мае і трывогі. Па сумётах кляновых […]...
38. He разменьвацца, не разменьвацца He разменьвацца, не разменьвацца, He развязваць душы перавясла. А штодзённым святлом выпраменьвацца, Пакуль сонца ў табе не згасла. Доля – […]...
39. Брацця, к агульнаму шчасцю Брацця, к агульнаму шчасцю Трэба жыццё кіраваць. Роўнасць, братэрства і згода Будуць нам шлях асвятляць. Згоднай, вялікай сям’ёю Пойдзем к […]...
40. Шлях да Бога Куды ні едзь, ні кроч, А сэнс жыцця людскога – Шукаць і ўдзень, і ўноч Адзіны шлях – да Бога. […]...