Верш Жоўты дом, самотны сум

Ещё вершы:

1. Апошні свечкі жоўты дым Нібыта асвятлёны святым ценем, Ідзеш наўпрост збуцвелага лісця… Шарэнгай ўздоўж імачча зверы, Недапражытага жыцця.. Нібыта праклянуты Праметэем, Задзьмуў іскру ягону […]...
2. Жоўты ліст Спелаю лістотай Упаду на слоту. Хто я? Дзе я? Хто ты? Ліст: ляжу пад плотам. Мне тут сумна вельмі. Дождж […]...
3. Адзіны і самотны Адізны і самотны, дарога нібы лёс Віхляе і кружляе нібы паперы стос Табою не спісаны, аднак чытаць ты мог Як […]...
4. САМОТНЫ КУПАЛА Уваходжу ў вялікую залу, Ці чырвоную, ці ружовую… Бачу прывіда – Янку Купалу Ці яго душу папяровую. Што напісана ў […]...
5. Самотны вецер Самотны вецер абдзiрае, Нiхто яму не замiнае. Шкада мне толькi пачуцьця, Што страчана скрозь сьвет быцьця. Праз прызму доўгiх, шэрых […]...
6. Мой самотны і велічны край! Мой самотны і велічны край! Ты згубіўся ў маўклівай глушы. Лепш на свеце не знойдзеш, бадай, Для змарнелай ад смутку […]...
7. На Вуж рацэ Каляндары Мігцелі лускай І год змяі Поўз ціха ўперад… А ля ракі А ля нагі Мільганула нешта Заміраю… І жоўты […]...
8. – Ад чаго ты самотны, бусел? – Ад чаго ты самотны, бусел, у гняздзе над знямелай вёскай? – Я сумую па Белай Русі дачарнобыльскай, чыстаросай. – […]...
9. Усплывае самотны твой вобраз Усплывае самотны твой вобраз… У грудзях закіпае цяпло, Ды астуджвае ўнутраны голас: “Не ўзнавіць, не вярнуць, што прайшло!” Калыхаецца бель […]...
10. Самотны блюз лунае ў парку Самотны блюз лунае ў парку, Навокал вуліца віруе, Самотны блюз ніхто не чуе, Як быццам недзе у фальварку, А не […]...
11. Актавы кахання Руды сітнік. Сіні глей. Сонца, нібы язь паджары. Зелень раскі. Бель лілей. Блякла-шэры колер хмары. Восень, нібы лагапед, вымаўленню вучыць […]...
12. Вясна вярнулася дажджом Вясна вярнулася дажджом, паўднёвым завіталым ветрам, градой праталін пад акном, п’янлівым водарам паветра. Вясна вярнулася цяплом, лясной блакітнаю пралескай, бусліным […]...
13. БАЛАДА МІНДОЎГА (1195-1263) …Як ланцугі, звіняць касцёльныя званы І вестка, што не будзе болей тут вайны, Нібыта ў вочы пыл ляціць, ляціць […]...
14. Сяўба (Беларуская балада. XX стагоддзе) На папялішчы, на пачарнелым Яна сядзела – жанчына ў белым; На чорнай пляме відна здалёку, Нібы цяпельца ў халодным змроку, […]...
15. Хвіліна Бывае хвіліна Напружанай, Нібы звычны нам Ток электрычны. Бывае хвіліна Загружанай, Нібы век, Што заўжды Гістарычны. Бывае хвіліна Шчасліваю, Як […]...
16. Пасьпяшае месяц люты Пасьпяшае месяц люты; Дожджык дробны шапаціць, Зімні страціўшы абутак, Сад зьбянтэжаны стаіць, Неба хмарыцца і зьзяе, Вольна гойсаюць вятры, Стэп, […]...
17. Ў прыцемку пакою Так асьцярожна жаночае цела зьзяе ў прыцемку пакою, позiркi вабiць, вусны, далонi, коньчыкi пальцаў. Мускусавым пахам похвы вабiць мужчынскую палiцу, […]...
18. Празрыстыя Празрыстыя Асеннія лясы Саромеюцца Яркага убрання. Ёсць у прыродзе штось Ад вымірання, Калі змаўкаюць Птушак галасы. Над гаем I над […]...
19. Яшчэ раз аб каханьні Яшчэ раз аб каханьні. Такая бывае нястача Як роспач глытаеш набгом, Душа ці сьмяецца, ці плача, Каханьню папаўшы ў палон. […]...
20. БАЛАДА ФЛЯРЫЯНА ДАНОЎСКАГА (1834-6.03.1903) У чаўне па Нарачы плывеш, Як па небе, у якім святло, Як вада, якой не ведаць меж, Ды не […]...
21. Пойня Поўны месяц у небе, Учора прыкрыў зоры, Быццам тое кола, Нібы лодка ў моры. Але калі лодка, – Кола не […]...
22. Самае блізкае Блінцовы пах дымоў. Рабіна каля плота. Пажухлых палыноў Знямелая гаркота. Пары мядовай дні. Стары дзядусь патрошку Глянцуе ў цішыні За […]...
23. Непаралельны Сусьвет Мкліва віецца налева, направа, Не абыходзячы чорныя дзіры Ўлёт, за сьвятлом асьляпляльна яскравым, Дзе яго мара зацягвае вірам. З розных […]...
24. БАЛАДА ТАДЭВУША ЛАДЫ-ЗАБЛОЦКАГА (27.08.1811-жнівень 1847) …Не любяць вальнадумлівых цары. І, каб ты мог памерці без пары, Ты ў Грузіі паслужыш радавым. Над скаламі […]...
25. Вясновы вечар. На нагах маiх Вясновы вечар. На нагах маiх За доўгi дзень, як зоры, цыпкi выспелi. Апанаваная якiмiсь мыслямi, На ўсходках ганка мама гоiць […]...
26. Нябеснай калыханкай засынае Нябеснай калыханкай засынае Спавольна сонца між духмяных руж, І зьзяе зорка закаханых душ. Вятрыска ў летнім садзе заціхае. Стаіць у […]...
27. Не са злосьці – па звычцы такой Не са злосьці – па звычцы такой – Глыб нябесная сьвет аплёўвае. Што за радасьць яе, сталёвую, Павітаць і ўпісацца […]...
28. Адзінота Адзінота… Я сумую… Паглядаю ў вакно. А за ім балюе восень, лісцем сцежкі замяло. Колер жоўты і чырвоны сыпле з […]...
29. Не бойся, муха-нязграба Раса халодная Твой след адзначыла. А я, свабодная, Каханне ўбачыла. Пайду па следзе я, З табой сустрэнуся, Мяне як зведаеш, […]...
30. Цёплы ветрык павявае Цёплы ветрык павявае, зіму праганяе, А зямля яшчэ сырая, ён ёй спачувае. Заспявалі птушкі звонка – так вясну вітаюць – […]...
31. Хохлік Як зайграе ў лесе хохлік, – Замірае песень воклік; Як зачэпіць мох і лозы, – Аджываюць смех і слёзы… Ў […]...
32. У векавечнай бацькаўшчыне клёны У векавечнай бацькаўшчыне клёны Нячутна пачынаюць аблятаць На рыжую траву, на мох зялёны, На весніцы, на ціхі стаў, на гаць. […]...
33. Тае ў хмарны небе Тае ў хмарны небе покліч жураўліны, На алеях – клёнаў рыжая далонь, Нібы рук спляценне – тонкія галіны, У вераснёўскім […]...
34. БАЛАДА ВІТАЎТА ВЯЛІКАГА (1350-1430) …Вязуць карону, як ваду жывую, Старому князю, у якога ёсць Усё і ўсё ў часіну залатую Было і быў […]...
35. Беларусь мая Аксамітны летні вечар ахінуў зямлю, Я вазёрную сінечу вуснамі лаўлю. Моўчкі слухаю ў росах песьню салаўя. Над маім лунае лёсам […]...
36. Стод Чакаю, чагосьці чакаю, забыў ўжо чаго. Я стод камянёвы што мёртва глядзіць у вакно. Расколіны, мох ды птушка зрабіла гняздо. […]...
37. Рэчка Труба І мроіць зноўку прад вачыма; Чыгунка, лес, ускрай лагчыны, Труба, што рэчкай не назваць І водар траў, дзе сенажаць, І […]...
38. Дывідэнт не цуды Цэлы тыдзень Злыдзень А яшчэ прывІды Не дзеля карыды На пясочак жоўты Ўсцілаюць коўдры І з атруты торты. Невядома. Штосці […]...
39. Прыезд дамоў Як мінаеш узгорак, пожні поля і лес – выглядае надворак, вугал хаты і бэз. Зачакаліся надта на парозе гасцей, комін […]...
40. Карціна Трыццаць тры гадзіны Разглядаў карціну, Ноч не адыходзіў – Ночы не хапіла. Гэта пакаленне Маляваць умее, Як над сіняй глебай […]...