Верш Маўчыць зімовая прастора

Ещё вершы:

1. Аб чым маўчыць розум П. Натальлі С. Аб чым маўчыць розум. Зачым маё сэрца птахам трапеча Калі сустракаешся ты, Мабыць яму тое ведама нешта […]...
2. Бо Спадар наш зацята маўчыць Бо Спадар наш зацята маўчыць. Мы, бадай, між сабой, людзі добрые, Роўны ўсе каб кахаць ды любіць, Але ж, дзеяй […]...
3. Людзі як дрэвы Не думаў ніколі, што дрэва хавае? Стаіць і маўчыць, нібыта чакае… А дрэва зусім як пакінуты сын, Што маці чакае […]...
4. Родны кут. Зімовая замалёўка Зноў зімa. Стаіць мароз траскучы. Белы колер захапіў прастор. Мільгаціць, іскрыцца снег скрыпучы, Вабіць погляд студзеньскі ўзор. Ад імжы срэбрыстыя […]...
5. Я – адарваны мокры ліст з галіны Я – адарваны мокры ліст з галіны, Халодны дождж мой кат і мой сябрук, Маё адзенне – туманоў хусціны, Моё […]...
6. Рак-прамоўца Пачалі рыбу хваляваць I чуткі, і размовы, Што Рак збіраецца сказаць Цікавую прамову. I вось прыйшоў жаданы час, Сплылося многа […]...
7. Ізноў Ізноў. Сэрца зноўку знак адчула: Ты мяне ізноў завеш, Успаміны ўскалыхнула, Чымсьці адгукнуцца перш. Думкі цешаць памяць сэрца – І […]...
8. Паэма “Ноч зімовая 1 Шмат калісь было на нашых землях Гора і няшчасця і нягод, Дзіўныя паданні ў пакаленнях Праз стагоддзі захаваў народ. […]...
9. САД Ізноўку ў сад я свой зайшоў, І водар яблык б’е наноў, Салодкі пах і шум у вачах, То яблык пах, […]...
10. Драўляны народ Народнаму майстру Тарасюку Мікалаю Васільевічу Створана пасля прагляду аднайменнага фільма Пайшло сонца на ўсход, Слухай казку пра народ. Ён калісьці […]...
11. Ты ізноў стаў маім кашмарам Ты ізноў стаў маім кашмарам І цяпер ты прыходзіш не ў сне, І прыносіш канец маім марам І таму, што […]...
12. Пад адзін грэбень Цяпер ужо такіх выпадкаў мала. Успомніўшы дзявочыя гады, Жанчына ў полі раптам заспявала Ад жалю ці ад нейкае бяды. Узвілася […]...
13. Адраджэнне Здаецца, яшчэ ўчора ля ракі Хмызы стаялі голыя, як драбы. І, голле параскінуўшы ўбакі, – Дубы ў палях, як сушаныя […]...
14. Зімовая ноч Каля зоркі зорка Ўніз глядзіць, мігціць; Каля горкі горка Снегам зіхаціць. На гасцінцы скрогат, На прысадах інь, Чутна воўчы рогат… […]...
15. Цішыня дарог Калі паўзла імглой падзёртай восень, ручнікі іржышчаў зрэбна-шэрых моклі, – змоўклі галасы людзей і коней і напоеныя дзёгцем восі; Змоўклі […]...
16. Ваша Ягамосць Ах, обмануть меня не трудно, Я сам обманываться рад. А. С. Пушкін Рэдкія стрэчы – лёс спракавечны: Позна сустрэліся ў […]...
17. Зімовая замалёўка Зноў мароз за акном чаруе: Бы каралы кусты і дрэвы. Ледзь прыкметныя цені… Пануе У гэтай казцы зіма-каралева. Промні сонца […]...
18. ЗІМОВАЯ САНАТА …І выпаў снег – прадвеснік абнаўлення, Заслаў зямлю бялюткім палатном. У сэрцы абуджаецца натхненне Ад казак, што мне шэпча вецер-гном. […]...
19. Поры года Гэта восень прыйшла, не спытала, Не чакала нікога зусім. Мне так летніх дзянькоў было мала, Прамачыла дажджом усё сваім. Гэта […]...
20. Абдымі мяне, восень, за плечы Абдымі мяне, восень, за плечы Не лісцём, так хоць жа дажджамі, Бо туга мяне болей ня лечыць, А віруе віхром […]...
21. ПЕРАЛЁТНАЯ ПТУШКА З развітальным дажджом у свой вырай далёкі Ты ляціш, адлятаеш, мне махаеш крылом. І гучыць, не сціхае твой запознены клёкат […]...
22. Верлібр першы. Адпачынак Я стаміўся і сеў на шырокую лаву. Але мая дарога ня стала мяне чакаць і хутка пабегла далей. Тады я […]...
23. БАЛАДА ФРАНЦІШКА БАГУШЭВІЧА (9.03.1840–15.04.1900) “Яснавяльможнай пані, напэўна, вядома, што яе высакароднаму сыну я абавязаны ўсёй сваёй будучыняй; мабыць і да сянняшняга дня я […]...
24. Керч Керч Пясок гарачы, цёплы вецер. Керч. Я тут адзін як і ў жыцьці. Тут можна ўсё. Хоць проста легчы І […]...
25. На пароме Здалёк у прыцемках мне горад падаецца вялізнай перакуленаю елкай якую ўпрыгожылі да сьвята цяпер жа яна ляжыць раскінуўшы галіны і […]...
26. Птушкі А птушкі ляцелі высока, Краналі крылом гарызонт. На поўдзень, напэўна, далёка, Далей бы ад гэтых турбот. Радзіму пакінуць нялёгка: Свае […]...
27. Толiк i памiдорык Любiць Толiк памiдорык. Без яго не выйдзе ў дворык. I гаворыць каламбуры Ён пра памiдорык буры. Чырвоную накiнуў коўдру, Каб […]...
28. Адуванчык Адуванчык, Дзьмухавец, Кучаравы маладзец. Стаў ён Пры дарожцы На даўжэзнай ножцы. Дзьмухнуў вецер – Адуванчык Стаў нібыта Абарванчык. Адуванчык, Дзьмухавец, […]...
29. Цемра Сцюдзёна і цёмна – Нібыта не лета… Зялёна і ярка – Нібыта не восень… Стаіш ля вады – Нібыта прыгожа… […]...
30. Восень любіць Восень любіць ранкам запаліць цыгарэту заплюшчыць вочы і падумаць пра сваю адзіноту пра тое, што яна – восень кахання восень […]...
31. Звычайныя пяць літар Звычайныя пяць літар ізноў да нас прыносяць звычайную пару, ліст жоўты ападае… я раптам зразумею, і здрыгануся: восень… *** звычайныя […]...
32. Нібыта зорачкі ўначы Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. Мой сум і боль куды падзелі? Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. […]...
33. Ці метад памылак і спробаў? Ці метад памылак і спробаў? Ці мэта, каб край мой маўчаў? – Над мовай, нібыта Чарнобыль, Распята крыло крумкача… Мне […]...
34. Мае слёзы Я забываў цябе, мая Айчына, Ў часы дажджоў, часы нямог. Я не чытаў цябе, Францыск Скарына… І Багдановічаў “Вянок”. Мой […]...
35. Я будаваў свой карабель Я будаваў свой карабель. Ды дзе мне плыць? Усюды мель… І ён вялізны быў Бы гмах, Ды чэрап быў на […]...
36. Асобна Святло згасае ў акне… Не дадавай пачуццям кошту. Чаму сустрэла ты мяне? Навошта? Нашто пад гукі палкіх фраз Глядзела ў […]...
37. Асенняе Ні ціха, ні шпарка плыла сабе хмарка. Плыла невядома адкуль і куды, як човен, што повен чысцюткай вады. То ўправа, […]...
38. Галіны ліп па-над стрэхамі хат Галіны ліп па-над стрэхамі хат, І дождж ідзе, расносіць думкі ў бакі. А з неба гром б’е з гармат, І […]...
39. Восень прыйшла раптоўна Восень прыйшла раптоўна. Вецер лісты скамечыў… Восень – і плед шыкоўны лёг на імшарын плечы. Восень прыйшла знянацку, як тэлеграма […]...
40. Зносіць восень лісце Зносіць восень лісце ціхаплынна І спыняе гронкамі рабін. Зноў шляхі мае сышліся клінам, Зноў, куды ні кінь, – усюды клін. […]...