Верш Не праспі
Спі, дзяўчына, покуль сонца
Не зайграла над хацінай;
А як сонца на аконца
Бліскі кіне – ўстань, дзяўчына!
Ўстань, зніміся, схамяніся,
Ўмыйся сочнаю расою,
Сэрцам к сонцу прытуліся,
Ветру дай гуляць з касою!
Ў сонцы віся далей, вышай, –
Паланей, красуй дзянінай,
Не пужаючыся крыжа,
Сонцу роўная дзяўчына!
Заіскрыся кветкай белай
На зялёнай сенажаці;
Кінь патолю думцы смелай,
Пасмы радасці снаваці…
Негаданай песняй-казкай
Разыграецца часіна…
З сонцам, з сэрцам, з вечнай ласкай
Не праспі вясны, дзяўчына!..
(2 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Летняя раса Як брыльянты, рассявае Ночка летняя расіцу, Туманамі спавівае Луг зялёны над крыніцай. А як раніца настане, Бліскі сонца загуляюць, – […]...
- Над ракою ў спакою Над ракою ў спакою Зацвітала каліна; У сяле за ракою Вырастала дзяўчына. Да зялёнай каліны Прылятала зазюля; Да дзяўчыны-маліны Удаваўся […]...
- КУРГАННАЯ КВЕТКА Паэт – дзiця сваёй эпохi… Але ў эпохi запыты свае, Дзе не бывае шлях да мэты лёгкiм, Дзе нiтку лёсу […]...
- Ты ўцякла ў мае сны Ты ўцякла ў мае сны, а імя – засталося, каб, адрынуты, сэрцам не згас без пары я. Сярод іншых пяшчотных […]...
- Вясной Эпіграф: Дайце разгону, прастору Дрэмлючым песням і сілам Янка Купала Воблачкі-хмурынкі белай паласой Аздабляюць неба чыстаю красой. Радуецца сонцу родная […]...
- Ліпень Змешвае ліпень шчодра, Як парфюмер заўзяты, Пахі суніц, чабору І сырадою з мятай. пахне лилеяй белай І шашлыком нярэдка, І […]...
- Твой дзень Устань да сонца, Хай само Яно цябе сустрэне,- З ягоным Звяжуцца ў вязьмо І дня твайго праменні. Жалеза куй, Гані […]...
- Над Белай Руссю Над Белай Руссю – белы бусел Над Белай Руссю – Белы бусел З даверам выпрастаў крыло. А гэта значыць, Белай […]...
- Улагоджаны палеткi Улагоджаны палеткi, Абмалочаны стагi, А на ранку – белай кветкай Выпаў снег на берагi. Пад снягамi спiць рачулка, Недакошаны пракос… […]...
- Ах, што гэта за дзяўчына Можа, знаеце Мальвіну, Што так хораша пяе? Ах, што гэта за дзяўчына, Што спакою не дае. Устаю я ранкам сінім, […]...
- Каля твайго парога Вясёлка над Белай Руссю – гэта мая мара, ляцяць пад вясёлку гусі, нібы пад вянец, па парах. Туманы над Белай […]...
- Бывай, дзяўчына Дзяўчына заблукала У чорным страшным лесе, Шчасце там шукала, А дома плачуць дзеці. Яна шукала шчасце Сярод дубоў ды соснаў, […]...
- Мая думка Як вецер, як птушка, дзе сонца, дзе зоры, Так рвецца, нясецца ўдаль думка мая; Абымецца з небам, пакоціцца ў мора, […]...
- Святло галінкі Лісток. Галінка. Яры першацвет. Да сонца сокі выганяць галіну… Паўторацца ў ёй бліскавіцы след, Разгалістасць вясновай ручаіны, Нябачныя ў глыбінях […]...
- А яна Гэткім шчырым каханьнем яе атуліў, З гэткай ласкай глядзеў ў яе сумныя вочы, – Як і сонца ня туліць расквечаных […]...
- Ой, рэчанька, рэчанька Ой, рэчанька, рэчанька, Чаму ж ты не поўная? Люлі, люлі, люлі, Чаму ж ты не поўная? Чаму ж ты не […]...
- Спакуслівая палівачка Кожны ауторак ў восем яна палівае кветкі. Твар прыгажэйшы за восень, і грудзі як у атлеткі. Спакуслівая палівачка сонечных зайцаў […]...
- Дыханне вясны Дыханне вясны Да Сонца ў планет карагодзе наш край зямны шар павярнуў – у парку зіму мы праводзім і дружна […]...
- Ці хопіць да Каляд гарэлкі Селядзец пад футрай бураковай, я ў сукенцы аксамітнай новай. Шампанскае шампаніць пенай белай, раблюся больш упэўненай і смелай. Серпанцінам на […]...
- З недацветаў Зелянелі лагі, Зацвіталі сады, – З маладою сваёй Я спаткаўся тады. Вецер косы яе Расплятаў, спавіваў, Прыпадаў да грудзей, Калыхаў, […]...
- Жняя Як сама царыца У залатой кароне, Йдзе яна ў вяночку Паміж спелых гоняў. З каласкоў вяночак – Моладасці сведка – […]...
- Я раскрыюся! Калі-небудзь я скіну свой полаг Пасля радасці або бяды, і з душы я дастану асколак Не гнілой халоднай слюды… Я […]...
- Аркуш Распавесці да халеры Аркушу паперы, Ён мабыць самы шчыра сябар мой, Ён бачыў не адзін мой бой, запой, Каханне, летуценні, […]...
- МОЙ ПАСАГ Заблыталася сонца ў валасах, Ты вуснамі лавіў касыя промні, Не думалі з табою пра пасаг, А ўвогуле, ці думалі? – […]...
- Хохлік Як зайграе ў лесе хохлік, – Замірае песень воклік; Як зачэпіць мох і лозы, – Аджываюць смех і слёзы… Ў […]...
- Аб рэўнасці Як увосень знікае Маркотнае сонца за свет, То зямля сваё сонца Раўнуе да іншых планет. Сонца дзе прападае Так доўга? […]...
- Мая мова Нехта скажа: – Забыла? Зраклася Роднай мовы? На зьдзек аддала! Не! Яна ж з маім сэрцам зраслася, Ў ім чароўнаю […]...
- Хмяльны эдэм Быу вечар цемны, нейкі дым. Паверыу у бога я тады. Валокся у дошку пьяны, А тут Пятрусь у дугу з […]...
- Дзе крыўда адвечная спела Дзе крыўда адвечная спела, Дзе сыпала гора курганы, Рукой пралетарскаю смелай Гнілы стары лад зруйнаваны. Старыя паломаны праслы, Электрыка рвецца […]...
- Уставай, малеча! Ну, давай, малы, прачніся! Пратры вочкі, пацягніся. З ложка ўстань, зірні ў акно: Сонейка ўзыйшло даўно – І цябе заве […]...
- Смак дзявочага цела А тваё цела пахне кветкай, Пунсовай кветкай усiх жаданняў. I нечым чыстым, вельмi рэдкiм, У полымi дзiцячых абдыманняў. Знямелi вусны […]...
- Уяўнасць Сцежка вузенькая ўецца Ад дарогі к хаце. -Як там вам цяпер жывецца, Бацька мой і маці? Я іду з дарогі […]...
- Прачынайся, малы! Ну давай, малы, прачніся! Пратры вочкі, пацягніся. З ложка ўстань, зірні ў акно: Снейка ўзышло даўно – І цябе заве […]...
- Табе, з прытомленым сэрцам Табе, з прытомленым сэрцам, Прысыпанаму сівізной, Хочацца зноўку сустрэцца З далёкай сваёй вясной. З той, што выходзіла адвячоркам Да возера […]...
- – Ад чаго ты самотны, бусел? – Ад чаго ты самотны, бусел, у гняздзе над знямелай вёскай? – Я сумую па Белай Русі дачарнобыльскай, чыстаросай. – […]...
- Фінансіст ФІНАНСІСТ Сядзіць бязногі ля царквы. Сляпы, нямы усе – ы-ды – ы. А люд успрымае так – шкада, Трэба чырвонцау […]...
- Вясна на плошчы Маякоўскага Вялікі горад Высвеціла сонца, “Высотак” шпілі Зіхацяць над ім. Хоць зрэдку Сіверыць яшчэ Блакітны Паветра яснага Бязмежны акіян. Дублёнкі спяць […]...
- Дом Дом Для нас – новы дзень І дзённая зорка першая І дзённая зорка. За лепшае падаецца драбнейшае, апошняя зорка ранку […]...
- Змрок Куды ня кінь- Пануе змрок І моцы сонца Не чутно. Палюе недзе У лесе воўк, А ты нясеш Сваё ярмо. […]...
- Я ўнука вяду ў Маўзалей З высокай нязменнай любоўю Між добрых надзейных людзей Да Леніна крочу ізноў я I ўнука вяду ў Маўзалей. Яго павучаць […]...