Верш Голуб

Ещё вершы:

1. Хвіліны пройдуць дарагія Хвіліны пройдуць дарагія, Як пышнае цвіценне траў. I зменяць дні зусім другія Той дзень, што шчасце абяцаў. Так адплывае ўдалеч […]...
2. Дружба Калышуцца Прыпяці хвалі, Цалуюць пясок залацісты, Плывуць у зялёныя далі Ля ног у байца-сувязіста. З узнятай наперад рукою Ён стаў […]...
3. Гарлінка Гарлінка. Шызы голуб, галубе, гарлінка мая, Нада мною, каго ты клікаеш? Мабыць тых, каго з нашага роду няма, Мабыць, бацьку […]...
4. Дакраніся Дакраніся Ціхай нотай. Не прашу ўсяго – Хоць дотык! Дай хоць кроплю, Дай хоць мора, Хоць паўстаньне, Хоць пакору! Не […]...
5. На пустынных нівах На пустынных нівах не расце ільна, высеецца, хіба, зелле палына, высеецца, можа, малады лясок. На забытых пожнях час – за […]...
6. Хачу ўявiць – i не магу ўявiць Хачу ўявiць – i не магу ўявiць Усмешку ў вуснах цёткi Мiхалiны, Што аддала вайне дачку i сына I ўжо […]...
7. Сіняе Белыя хвалі ў марыве сінім, Пляж каляровы ў тусоўцы… Вочы твае і каханне сасніў я, Танга на круглай пляцоўцы. Можа, […]...
8. Напрыдумваў сабе – і рагочаш Напрыдумваў сабе – і рагочаш. Ты спачатку рагочаш з сябе. Колькі можна: “Хочаш – не хочаш”? Проста я – не […]...
9. Мае сны Я нават і сёння Сню светлыя сны, Што быццам мой бацька Вярнуўся з вайны. Сядзіць за сталом І гамонку вядзе […]...
10. Не трымай за горла У пачуцьцяў моры ледьзьве не загінуў. Надзеі ветразь вызваліў з бяды. Ды закахаўся і сеў на мяліну. Быць на мяліне, […]...
11. ПОЗНЯЕ ПРЫЗНАННЕ Т. А. Лячу з дарогай – у нябёсы… А крылы дома засталiся. Я часта думаю пра лёс свой: Цi ўсе […]...
12. Зімовы дзень Зімовы дзень. Скупою меркай Жыццё адлічвае хвіліны. Глядзіцца ў цьмянае люстэрка Замерзлай лужы – куст шыпшыны. А свет такі надзіва […]...
13. Лявон з дому не выходзіць Лявон з дому не выходзіць, Састарэў да часу. Да жанчын ужо не сходзіць, Хоць на іх быў ласы. Агарнула яго […]...
14. Я каюся Я каюся ў тым, што жыў няпраўдай, І праўды, нават, ведаць не хацеў, Я жыў ў багацці, было мне не […]...
15. Колеры Я ведаю колер чужынскай зайздросці, Паблёклую постаць ды сціплую здань, А здольнасць цярпець і губляць у маладосці на продаж адалі […]...
16. Чарната Мяне ніхто не навучыў, што робіцца, Калі гнеўныя хмары плямяць неба, І не відаць ні зоркі, ні планеты, А на […]...
17. Мястэчкавы брамнік Танцуюць можа быць і ўсе, Ды як разгледзець хто сядзіць? Адныя рукі на стале Трымаюць маску… Мо тварыць? А пад […]...
18. Калi кахаеш Калi кахаеш, – Ты пазнаеш I хараство, I сьмелы ўзьлёт. I можна верыць, Што i перац Салодкiм станецца, Як мёд. […]...
19. Конь і Жаба На станцыю калгасны старшыня На Вараным імчаўся: Спазніцца на цягнік баяўся, Таму і паганяў каня, Хоць Вараны і сам стараўся […]...
20. ДУЛЬСІНЭЯ ДУЛЬСІНЭЯ У Дон-Кіхота спраўджаныя вочы, Ён гоніць Расінанта сярод ночы, Праз горы, бездарожжа і раўніну, Каб задаволіць думкі выбранай жанчыны. […]...
21. БАЛАДА ПЕРШАГА СНЕГУ Без таможняў розных i без вiз Першы снег звалiўся на карнiз. Нiбы голуб адпачыць прысеў, Ды малюнак бачылi не ўсе… […]...
22. Ля сцен блакітнай царквы Ля сцен блакітнай царквы, Стаю пахіліўшы чало. Ніяк не магу адказать, Сюды што мяне прывяло. У сэрдцы вар голы кіпіць, […]...
23. БАЛАДА АЛЬДОНЫ (1309-26.05.1339) Дзяўчынка, дзяўчына, жанчына… Альдона зрабілася Ганнай. І сніцца, як воля, Айчына, Князёўне, што стала жаданай Пад небам чужым і […]...
24. Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака… Старым стаў – і выгнаў яго гаспадар. Худы і аблезлы, дварняк-небарака, З надзеяй глядзіць ён […]...
25. Нашы дні Праімчаўся віхор, пыл і затхласць размёў, Сцяг чырвоны разняўшы ўгары. Вы, таварышы, вы ўладары Гэтых фабрык, заводаў і вольных палёў. […]...
26. Раптам нешта ў душу накоцiць Раптам нешта ў душу накоцiць – Што было, я пачну ўспамiнаць Бачу – дрэвы ў далёкiм годзе Па калена ў […]...
27. Бывае часам нам самотна Бывае часам нам самотна… Вось так губляецца настрой. Крадцзецца ў думкі адзінота І навявае неспакой. І сэрца раптам ужо не […]...
28. Пустэча Тэлефонны званок – цішыня ў адказ, Як самотна і горка ў гэтай цішы, Мімалётныя думкі, няскончаны сказ, Пераблыталася ўсё на […]...
29. Асмужліва-журлівы сцішны ветах Асмужліва-журлівы сцішны ветах. Ключы жыцця згасаюць дзень пры дні Ільдзіны змроку крохкія, як лета Са звонам яблык ў роснай цішыні. […]...
30. Вячыстыя ў кахання вершы Пасля дожджыка смарагдава трава, так жадаецца кранаць яе рукой, агрубелай ад крутых расійскіх спраў, прабягаючых прадоўжаным радком. Па світанку на […]...
31. Чэрвеньскі світанак у самотным Эдэме Адвярэдзяць раны… час міне… чэрвеньскім світанкам завітае ў сне тая што туманам у нябыт сышла прывідам няісным промнем між пачвар […]...
32. Свiтае. Свiтак промнеў Свiтае. Свiтак промнеў Гняздо звiў на застрэшку. Такiм дзень i запомню – Нiбы тваю усмешку. Ля цiхае затокi – Стаю […]...
33. Я люблю Люблю я водар злотай нівы, Пахі лесу, цёмных вод. Як народ працалюбівы На святы водзіць карагод. Люблю я снег, люблю […]...
34. Са звонкім смехам ручаіны Са звонкім смехам ручаіны Імчалі, радасць несучы, Свой смех пазычыўшы ў дзяўчыны Пад ціхім клёнам уначы. А вецер той, што […]...
35. Сяргею Есеніну Калі правы свае “качала” Пасрэднасць і замоднасць, Крычала кнігаўка адчаю Твайго самотна. Душа спагады не прасіла. Хоць і было астрожна […]...
36. Хто ‘шчэ павінен жыць Хто ‘шчэ павінен жыць, Той лёгка не памрэ… Хоць кідайся з акна, Хоць лі ў сябе атруту, Жыццё не ўгаманіць, […]...
37. …не веру, як ты не прасі Не веру, як ты не прасі, Мне ўжо свайго хапіла болю. І ў сэрцы зноў яго насіць Я не хачу, […]...
38. Вясна… Цябе даўно чакалі Вясна… Цябе даўно чакалі, Цябе гукалі: “Прыйдзі хутчэй!” Жанчыны вусны падфарбавалі, Знікае смутак з людскіх вачэй. Пасля працяглай зімовай спячкі […]...
39. Парады лекара Асклепчыка Сяліся блізка ля вады – ля рэчкі, возера, басейна. Вада змякчае гнёт нуды, лякуе сам від гладзі ейнай. Але, на […]...
40. Разгле2ючы Караткевіча У ПупЛіхТыхСтыкы й нем. Вычыстылы усэ немцы На якой жэ зямлі вы жывеце, Што не ведам шэ й мовы свае? Ці […]...