Верш Талька
Талька – слаўная рачушка,
Грунт яе пясчаны,
Бераг мяккі, як падушка,
Дзірваном засланы.
Луг квяцісты па узбярэжжы,
А трава як лава.
Па грудах дубы, як вежы, –
Паглядзець цікава
А буслоў тых і не злічыш –
Цэлыя брыгады!
І такія іх абліччы,
Бы вядуць нарады.
Тут і чаплі, гусі, качкі
І сіваваронкі.
Колькі шуму і гарачкі,
Спеву і гамонкі!
А звярніце вашы вочы
Вось у гэту Тальку:
Зачаруе, каго хочаш –
Лёню і Натальку.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Снежны дзед Колькі шуму, колькі смеху: Дзеда лепім мы са снегу! Задала зіма работы – Па двары кацілі ўтрох I паставілі ля […]...
- На тым двары На тым двары. На тым двары, дзе нас люлялі, Дзе калыханкі пелі нам, На тым двары, як бразьнеш клямкай – […]...
- Не падлічыць Колькі сілы ў мары, Мы таго не знаем. Кропель колькі ў моры? – Спробуй, падлічы! Цеплыні бясконца Многа так у […]...
- Нібыта зорачкі ўначы Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. Мой сум і боль куды падзелі? Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. […]...
- Ната маму любіць надта Мама мые раму, Ходзіць мама ў краму. І ў дачушкі Наты Цэлы дзень заняты: То шукае маму, То гукае маму: […]...
- У вырай Зашумела нудна восень Шумам лісцяў, шумам сосен, Даўшы волю хмурам; Ажно з гоняў Беларусі У вырай вылецелі гусі, Паплылі ўдаль […]...
- Прыходзіш з нагоды ці з суму Прыходзіш з нагоды ці з суму, З віны, а ці з лютай зімы? О, колькі няўдзячнага шуму Трымаюць трывожна дамы! […]...
- Супярэчнасць Не хачу болей Вас кахаць. Не магу і не буду болей. Толькі б сілы хапіла сказаць, Што кахаю Вас паміж […]...
- Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства. Хто паверне надзею маю ў сябе? Хто закрые мне вочы на ашчацінства душ тых, […]...
- Ой, ляцелі гусі Паводле народнай песні Ой, ляцелі гусі Ой, да Беларусі. Дый не даляцелі- За Дунаем селі. Што ж вы, мае птахі, […]...
- Мне б толькі Мне б толькі не забыцца Вас забыць, Забыць і вочы Вашы, й рукі Вашы. I перасмягламу з глыбокай чашы Ваду […]...
- Вось і новы закончыўся год Вось і новы закончыўся год Перапалкай тваіх дэпутатаў I тваёй перапалкай, народ, У бясконцых, бясплодных дэбатах. Колькі злосці і колькі […]...
- Пакінутая Колькі болю ў жыцці, колькі жалю, Колькі скрухі кладзецца на снег. Ты забыўся ўжо сваю Галю, Яе вочы, гаворку і […]...
- Жывая граматыка Той, хто быць пісьменным хоча, ведаць мусіць з першых год род мужчынскі, род жаночы і яшчэ – ніякі род. Гусь […]...
- Апошнія гусі Гусі апошнія стомленым клінам Неба ўзаралі, самотна крычаць… Мне, як заўжды, у такую хвіліну Хочацца разам з табой памаўчаць. Хочацца […]...
- Успамин лета Гэта лета прайшло назаўсёды, Гэта лета ў сэрцы маім. У небе хмары вядуць карагоды, Навяваючы мне ўспамін. Успамін пра былое […]...
- Зноў сумуеш, сябра мілы мой Зноў сумуеш, сябра мілы мой: Вочы апусьціў – і твар журыцца. Кружыць сьвет нясталасьцю сваёй – І няма табе дзе […]...
- ПАХНЕ Ў ЛУЗЕ КАНЮШЫНА ПАХНЕ Ў ЛУЗЕ КАНЮШЫНА… Пахне ў лузе канюшына, Горкі слезы л′е дзяўчына, Хлопец не мычыць, не целіцца, Абяцанкі мякка сцелюцца… […]...
- Пісьмо Дзень добры, спадарыня мая. пішу вам, таму што не магу я болей. трываць разлуку, ідзе з пад ног зямля. бяз […]...
- Вiнаваты Сяджу ў цiшынi ў цяжкiм прадчуваннi. Замёрзлы цыферблат спынiў мае жаданнi. За вольнасць дум маiх мяне вядуць за краты. Я […]...
- НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...
- На далоні Гэй, заклікаю: “Звярніце увагу!”, На тое, што вы пазбеглі: “Вы пазбеглі павагі!” Страх засціў вашыя думкі, забіў па кутах, Няўжо […]...
- Актавы кахання Руды сітнік. Сіні глей. Сонца, нібы язь паджары. Зелень раскі. Бель лілей. Блякла-шэры колер хмары. Восень, нібы лагапед, вымаўленню вучыць […]...
- Дрогкія рукі твае Моўчкі вазьму ў далоні. Час прыпыняе бег – Вусны мае ў палоне. Паломнік тваіх вачэй, Палонны твайго дыхання. Цалую ячшэ […]...
- Экскурсія Перад вамі – зямля продкаў маіх і дзяцей. He любіць яна чужынцаў, любіць яна гасцей. Тут вас накормяць, і спаць […]...
- Загадкавыя, дзіўныя істоты Загадкавыя, дзіўныя істоты Жывуць ад Паазер’я да Палесся: Жытло іх – норы, звыклы стан – маркота; Яны – як тролі […]...
- Бацька Неман Наш бацька Нёман Ціхі у маю Кудысь з усходам паспяшае І толькі качкі да бабры З ягонай сілай граюць. Ён, […]...
- Мне не трэба Мне не трэба тваёй ласкі, Ды згінацца я не стану… Мне, як поскудзь, вашы маскі У смярдзючым скотным стане… Так […]...
- Устань з каленаў Устань з каленаў, галаву ўздымі, Мой беларускі народзе! Хопіць запалохвання ды хлусні, Быць статкам беcпраўным годзе! Гонар у кожным ёсць, […]...
- Адгукнісь П. Н. С. Адгукнісь! Умомант бліснуць твае вочы І памкнуцца зрэнкі ўшыр, Адгукнуцца сэрца хоча, Ды язык нема маўчыць. Ад […]...
- Беларускія хлопчыкі Вашы босыя ножкі топчуць жвір і травіцу, на віхры, як на рожкі, жоўты промень садзіцца. Найсціплейшыя вочы ў хлапчукоў з […]...
- БАЦЬКАВЫ ГУСІ Ловіць татка плотак на Дняпры, Мамка гулянятам ладзіць клетух… На глухім стаіўшыся двары, Я на смак спрабую цыгарэту. Бацька п’е […]...
- Прыпыніце час Прыпыніце час: Мне патрэбна выйсці. Колькі ёсць яшчэ нас З прыналежнасцю “чыйсці” Прыпыніце час, Бо няма ўжо моцы: Ён бяжыць […]...
- Люблю я восеньскія знакі Люблю я восеньскія знакі, Калі барвовыя сады. I луг, Ягоны покрыў мяккі, He прыхапілі халады. Калі спружыняць пад нагамі Ля […]...
- А спаткання няма Я кудысьці ўсё еду і еду. Я кудысьці лячу і плыву. На зямлі ж з усяго – Ані следу, Толькі […]...
- Я стаю на скрыжаванні шляхоў Я стаю на скрыжаванні шляхоў, Што вядуць да гарызонтаў жыцця. За спіной маёю вопыт вякоў, А душою прагну я забыцця… […]...
- Зачараванне Зачарованы я зачарованы і няма таму слоў супраціў твае вочы вясной намалёваны калі сэрцам, цябе я свяціў. Зачапіўшы жывое натхненне […]...
- Навекі паслы Навекі паслы Маёй Беларусі: Для лета – буслы, Для восені – гусі. Так белым крылом Душ высокіх, птушыных, Як сонца […]...
- Не гуляйце, паэты, са смерцю! Не гуляйце, паэты, са смерцю! Не рыфмуйце свой будучы скон: Гэтак лёгка – узяць і памерці, Калі вамі накліканы ён. […]...
- Ненапісаныя вершы Вы не далі зняверыцца ў жыцці. Я так хацеў, каб вы былі са мною Вялікай, неадольнаю сцяною, Што нельга, смерць […]...