Верш Разгле2ючы Караткевіча У

Ещё вершы:

1. Паром роспачы (Памяці Уладзіміра Караткевіча) Час разлівае нам у чаркі, Як тамада, на небе Бог І вызначае той парог… А вось чаму яму не змог […]...
2. БАЛАДА УЛАДЗІМІРА КАРАТКЕВІЧА (26.11.1930-25.07.1984) Ён паехаў на Прыпяць памерці. Там у чоўне, як ліст у канверце, Што напісаны Богам для Бога, Ён па […]...
3. Ўсіх паэтак мы знайшлі вунь! Нават Анку сь Васілюньку ш Ну, і ў нас партал тут гондзе! Даш Васіль Жуковіч онь, Хек! Ну, і хораша […]...
4. Наш поцёнг до й Варшавы ж прот Оно п фкупыць якый гурок сь 2 жыда встрэтілысь ладком. І ось 1 і кажэ: коб… Як бы й ля […]...
5. Гукі звяроў – Што за дзіўны гул і гам На двары пачуўся? Што за гукі чую там – Сам не разбяруся. Нешта […]...
6. Слухай ноч Слухай ноч, працятую аглушальнаю цішаю, слухай, як напінаецца ціш, выштурхоўвае нас з сябе, – туды, дзе прарастае з нябыту, нараджаецца, […]...
7. Чарноцце З сэрца майго вылазіць чарноцце, Запалняючы душу маю. У думках пануе брыдоцце, Я быццам ў балоце стаю. Надломлена нешта ўнутры. […]...
8. Колы ты хочыш ласкы кручый Быры ж хоть квіток 7 Да й насладысь в сымйі А нас тут блогеры замучыв! Прам спасу нема, гэтак гучать […]...
9. Кагда адінацать аш деманаф З гаршка вылетают, то шок? І шо ж мы севодня імеем. Го! Сфет вжэ пафсюды а во. Ну, рвэмо да […]...
10. Пагасла зорка дзесь над полем Пагасла зорка дзесь над полем. Пасля яшчэ вунь, і яшчэ… Што мне да іх?.. А нейкім болем Раптоўна сэрца апячэ. […]...
11. “…ЧОМУ Я НЕ СОКІЛ…” Казкі дзіцям нашым мусіць Ўдзень і ўноч распавядаць. А гаворачы па руску – Дык, а што тады губляць? Справы? Гэта […]...
12. ДЫМ ДА ГАРЫ Нешта даўгое пяе калаўрот, Голасам сонным, поўсцю авечай. А ад зачыненых нанач варот- Тумана шматкі да самай рэчкі. Ноч абгарне, […]...
13. Лiпы Хутка лiпы адцвiлi. Лiпеня палова праляцела, не вярнуць гэтую пару. Падалося мне, што Мiнск пахне адмыслова: водар хлеба, нешта йшчэ […]...
14. Песьня на адыход Сцежкі ня мераны, хвалі не гладжаны, Вецер пра нешта пяе. Грозна-зласліва і цёмна-адладжана Хмарны разгул настае. Трумы задраены, вёслы ва […]...
15. Вецер мне праны прынес! Выдзержу ль прама-тКі сь Ш-ш-ш-ух! І на зэлыні снег. – Где это! Тэлыпэнь! – Да вот, усадьбы маей Вам ны […]...
16. Па завулках старой Гароднi Па завулках старой Гароднi Паўз муроў яе цагляных Валачыўся я знову сёння Ўсхваляваны, што бачу iх Нешта ёсць у цябе, […]...
17. Нахлынула, як ліўні ўсіх стагоддзяў Над краем гэтак міла-міла Увесну сонейка свяціла – Свіціўся ліст, свіціўся свет. I быў для сэрца не замкнёны, I быў […]...
18. Маленства жыцьця Ні на воднай карціне ня будзе тваіх матылькоў, Малака, паху дробных дзяцей і майго кацяняці. Я дагэтуль прашуся на ручкі […]...
19. Аб чым маўчыць розум П. Натальлі С. Аб чым маўчыць розум. Зачым маё сэрца птахам трапеча Калі сустракаешся ты, Мабыць яму тое ведама нешта […]...
20. Барадатым Падабаюцца мне барадатыя, Бо не сквапныя, не зацятыя, Не насатыя, не губатыя, А прыгожыя барадатыя! Вось знайду я сабе барадатага, […]...
21. Вось яно – побач Вось яно – побач, а ўзяць – немагчыма. Дзве рукі поруч – здаецца, учынак. Нешта наяве – а веры няма… […]...
22. Трывожна за цябе Трывожна за цябе, Народ. Каторы год, Каторы год Салодка так Дынамікі спяваюць I рай, I рай Салодкі абяцаюць… А я […]...
23. Нараджэнне вядзьмаркі Не чытаючы хронікі Мясцовай Сярэдзіны дзевяностых (Відаць алкаголікі На дровы Падпалілі нешта проста) Калі першы крык яе заўважылі Медсястра і […]...
24. Стаў хлапчына ля дзяўчыны, каламыйку грае Стаў хлапчына ля дзяўчыны, каламыйку грае, На дзяўчыніны істужкі нешта пазірае. Ды не так ён на істужкі, як на тыя […]...
25. Цукеркі Я на крэсла ўзняўся смела, За цукеркамі палез: Нешта ў вазе зіхацела, Сілкавала інтарэс. Крэсла хруснула імгненна, Пахіснулася. Лячу… Вам, […]...
26. ЯК СПРАВЫ? Мімаходам, мімаволі Цяжка нешта адшукаць, Мусіць толькі ўзнагароду І каханне напаткаць. Напатканне не сустрэча. Узаемнасці няма. Узнагароды і каханне Мы […]...
27. Нешта журботнае вецер пяе Нешта журботнае вецер пяе У лясах парыжэлых. Аддам я ўсе перамогі свае За адно паражэнне. А ты не хочаш у […]...
28. Няўжо і праўда ўсё – усё адно? Няўжо і праўда ўсё – усё адно? Няважна мова і размова?.. Гляджу напружана ў акно, Як быццам мне там нешта […]...
29. Любушцы Не спяшайся праганяць Ад алоўка з цыгарэтай. Я не ўсё паспеў сказаць Незавершаным куплетам. Я цябе не “абдымлю” І здароўю […]...
30. Можа, i мяне вайна дагонiць Можа, i мяне вайна дагонiць, Адарве навек ад спраў-турбот: Нешта ўсё часцей пачаў у скронi Азывацца сорак трэцi год. Можа, […]...
31. Пра загубленае Не шкадуй, калі нешта губляеш, Якой ні была б тая рэч! Да свайго заўжды прывыкаеш! Шкадаванне, ідзі адсюль прэч! З […]...
32. УСМЕШКА Хацела ўсміхнуцца… Усмешку не знайшла Сярод пустэчы вулічнай. І толькі мішура Гарэзлівага лісця Смяялася ў твар, Усмешкамі лажыляся На шэры […]...
33. Ляціць цягнік, грукоча Ляціць цягнік, грукоча па стыках жорсткіх шпал… Пра нешта там ляскочуць калёсы абапал дзьвух рэек паралелных… І шум, і звон, […]...
34. На Вуж рацэ Каляндары Мігцелі лускай І год змяі Поўз ціха ўперад… А ля ракі А ля нагі Мільганула нешта Заміраю… І жоўты […]...
35. Улагоджаны палеткi Улагоджаны палеткi, Абмалочаны стагi, А на ранку – белай кветкай Выпаў снег на берагi. Пад снягамi спiць рачулка, Недакошаны пракос… […]...
36. Шкадуеш, што на памяць нават дробязi Шкадуеш, што на памяць нават дробязi Аб тым, далёкiм, у цябе няма? Калi з былым нiякай iншай повязi – То […]...
37. Над горадам Менскам “Весенняя прогулка” – Влад Ива пераклад на беларускую мову Марына Влада-Верасень Над горадам Мінскам лунала Вясна Ў садах, рассыпаючы кветак […]...
38. Зімы недарэчная рэшта … Зімы недарэчная рэшта – Сьнег падае і растае. Ды ўсё ж ён нагадвае нешта, Пра штосьці забыць не дае. […]...
39. Залатое лісцце. Дождж. Хачу імжы Залатое лісцце. Дождж. Хачу імжы. Калі ўжо восень нешта замуцІць? Са зьмьямі ў глебу…Дарога для душы. Ці мо яна у […]...
40. Кажуць, час наш вада Кажуць, час наш вада, Уляціць у забыццё, Але пройдуць тыя, хто дораг нам, Праз наша жыццё. У паўдзённы пакой Сон […]...