Верш Як грыбы

Канцэнтрацыя дурняў крытычная:
Ёсць – прасцяк, без цара ў галаве,
Ёсць, што з розумам ходзіць пазычаным,
А найбольш – хто на дурня жыве.
Так прыладзіцца, так прыкінецца:
З богам – бог, а з героем – герой,
Цыркулярыць душа-чарнільніца,
I з трыбуны – за праўду гарой!
Так захопіцца часам прамоваю –
Аж паветра рукамі грабе,
Аж сапе, быццам дух напампоўвае –
Перакрыкнуць самога сябе!..
Нос кіруе па плыні, як човен,
Сець закідвае – што пагусцей,
Знае толк у праграме Харчовай:
Там выконвае, дзе тлусцей.
Быццам бурбалкі – лозунгі клічныя,
Аж сіпіць перагрэты гарляк, –
Колькі іх, што на дурняў разлічваюць
I смяюцца паціху ў кулак…
Ні касцы, ні жняцы, ні аратыя, –
Як грыбы – партфельная раць!..
Поўны з коптурам кош бюракратыі…
Што рабіць толькі з гэтаю браціяй:
Ці саліць іх, ці марынаваць?..

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Мінск едзе па грыбы Бярыце, дзеці, кошыкі, Паедзем мы на пошукі Тугіх баравікоў. А то яны застояцца, Пад лісцямі затояцца Ад лісаў і ваўкоў. […]...

Як мы з сябрам па грыбы хадзілі Сядзім на канапе, субота пануе. І раптам мой сябар мне рапартуе: – Ой, як надакучыў мне горад той шэры, Падалей […]...

Выкапень На другім канцы пільнуюць, а на гэтым слоў няма. Тэлефонныя падмуркі не аднолькавы ў нуля. Той вышэй, а гэны нізкі. […]...

Кожны дзень разбіваюцца тысячы лёсаў Кожны дзень разбіваюцца тысячы лёсаў, Тысячы скалечаных сэрцаў, Тысячы знявечаных душ На сто мільярдаў драбнічак-аскепкаў І становяцца ледзяшамі, Бо ўтвораны […]...

У акно гляджу Пісаць аб чым?.. Думкі няма. Муза мяне Знойдзе сама! У акно гляджу – Пра тое, што бачу, пішу. За акном […]...

Хопіць? Мы гаворым таямніча, Шчыра веруючы ў то, Што ў кожным доме быццам, Вока…, вока ад ЯГО! А яго мы паважаем. […]...

Муха Шпарка не ляці да мёду, Ведай ты аб гэтым, муха, Мёд бароняць мухі злыя, Раптам атрымаеш у вуха. Ды ў […]...

Дзень сканаў Дзень сканаў. Закіпае вада. У чаканні гарачага чаю Адзначаю: жыццё – не бяда, Покуль простыя радасці маю: Проста дыхаю – […]...

Не знае світання, не знае змяркання Не знае світання, не знае змяркання Гарача-кіпучая страсць. І зноўку сустрэча, і зноўку расстанне, Каханне – для сэрца напасць. І […]...

Эканомнасць ЭКАНОМНАСЦЬ Я у збіранні знайшоу зброю Есці толькі раніцою Раніцой прашу дабаукі Тры разы ды кубак каукі За абед і […]...

Жыццёвы шлях Кожны у жыцці Зробіць нешта сваё, Але што застанецца Пасля яго. Шукаць бяздумные Адказы на пытанні. И не выконваць Ні […]...

Так! Пад ценем вясла Так! Пад ценем вясла утрапёнай вады вуркатанне, пеннай бурбалкі ўсхліп, – так! Пад ценем вясла – цень на дне, цень, […]...

1418 дзён Гэта – працягласць апошняй вайны, Якая яшчэ прарываецца ў сны, У нашыя сны, А не нашых дзяцей. Для іх яна […]...

У дзяцей казарменны пад’ём У дзяцей казарменны пад’ём Непагадзь ці сонца з галубамі – Пакідаюць свой прыціхлы дом, I ў дарогу – на руках […]...

Дзіця, паэт і маска Дзіця яшчэ не знае стратаў. Яно яшчэ не носіць маску. Дзіця гуляе з рутай – мятай І верыць самым лепшым […]...

Агонь Ззяе яскрава агеньчык далёка, Ледзьве заўважны нашаму зроку. Ледзьве даходіць да нас яго пах, Недзе хаваецца ён у кустах. Людзі […]...

Агонія лістападу Айчына. Іх мноства розных ёсьць айчын, Ім сьпевы розныя сьпяваюць, Вялікі сьвет кажа: ,,Маўчы, Тваю, ва мне, ці кожны знае?,, […]...

Мурашка і Жук Раз летнім днём цераз дарогу Мурашка пруцік валакла Ды прыпынілася была, Чакаючы сяброўку на падмогу. I гэтым часам Пачуўся нейкі […]...

БАЛАДА УЛАДЗІМІРА КАРАТКЕВІЧА (26.11.1930-25.07.1984) Ён паехаў на Прыпяць памерці. Там у чоўне, як ліст у канверце, Што напісаны Богам для Бога, Ён па […]...

Ластаўка, дзіўная птушка! Ластаўка, дзіўная птушка! Можа падкажаш што мне? Можа нашэпчаш на вушка, Ці прашчабечаш у сне? Ты адкажы, калі ласка, Край […]...

Шукаю ў начы Шукаю ў начы, не бачу нічога, Ні гора, ні шчасця, ні чорта, ні бога… Ні восеньскіх лісцяў, ні кветак вясны. […]...

Як добра жывецца на свеце Як добра жывецца на свеце, Як добра пяецца у цішы! І ўсё ад таго, што крыху мы ўсе дзеці, І […]...

Шукаю ў начы, не бачу нічога Шукаю ў начы, не бачу нічога, Ні гора, ні шчасця, ні чорта, ні бога… Ні восеньскіх лісцяў, ні кветак вясны. […]...

Шукай ў дробязях празрэння Шукай ў дробязях празрэння, Дзе свежай думкi ёсць палёт. Дзе ёсць краса – там ёсць натхненне (Азарт, прыгоды i здзiўленне!), […]...

Дзіця, Вожык і Змяя Выходным днём у саснячку Жанчына з дзіцянём гуляла, Лягла пад сонца, задрамала, А небяспека напаткала Яе маленькую дачку. 3 узгорка […]...

Ёсць! Гэта слова – чэсць і гарт саддата Ў мірных днях, ў паходах баявых, Хай з вайсковых статутаў узята – Стала […]...

Я к табе прылячу Я к табе прылячу Шызакрылаю птушкай, Каб хоць крышку суняць І суцешыць твой боль. Слёзы, беды твае Знае толькі падушка, […]...

Жаночая гордасць Ёсць звон ручая, ёсць свежасць рос, ёсць веліч вяршыні горнай. I ёсць яшчэ адно з дзівос, гэта – жаночая гордасць. […]...

Зоркавы ливень Зоркі жне жнівень, кідае ў пракосы – зоркавы лівень расквеціў нябёсы. Шлях зор імгненны. І хто яго знае, колькі жаданняў […]...

Служу царыцы я віна Наліце мне ідэйна У келіхі партвейна! Згарыце ўсе сумневы, Падданы каралевы. Дынастыя хмельная, Святая галіна, Хай кожны ведае і знае: […]...

БАЛАДА ЛЬВА САПЕГІ (4.04.1557-7.07.1633) У Ружанах на вуліцы вецер, Нібы воўк, што ў начы заблудзіў, Ля вакон, што да раніцы свецяць, Прыпыніўся, свой […]...

Родны мой краю I страт перажыў і пагарды сцярпеў – He ўмесцяць Дняпро і Нарач. Пад бокам – нібыта гісторыі спеў – Рыпелі […]...

УДЗЯЧНАСЦЬ Х. А. Удзячна, што быў ты, што ёсць, Далёка і блізка – са мной. Не муж, не сваяк, і не […]...

Баяцца паэты прастояў Баяцца паэты прастояў. Як гнёт: “Ні дня без радка…” З парожняга ды ў пустое – Абы не гуляла рука. А […]...

Хоць і сцвярджаюць так Хоць і сцвярджаюць так, не верце, Што раўнадушша існуе! Ўсё прапускаецца праз сэрца І ўсё да сэрца дастае. І да […]...

Каб ты ведаў Мой каханы, мой любы! Што не тоіш атруты, Быццам боль і пакуты Не твае, а мае! Зноўку вусны надзьмуты, Не […]...

У пустэчы бясконцай У пустэчы бясконцай… Не каханне – пакуты… Без цябе – што без сонца З лiстапада па люты… Не жыццё – […]...

Ветэранам педагагічнай працы Ветэранам педагагічнай працы. Мае калегі-педагогі! Вітаю вершам сёння вас. Не так даўно адной дарогай Дзяцей вучыць ішлі мы ў клас. […]...

Лес сухі Лес сухі Не знае лета. Не заплача аб ім восень. Лес сухі ніколі болей Не сасніць сваёй вясны… Снега шчодрасцю […]...

БАЛАДА ФРАНЦІШКА АЛЯХНОВІЧА (9.03.1883–3.03.1944) У Вільні ёсць твая магіла, Але-у ёй цябе няма. Айчына, дзе дзіця згубіла?.. …Зноў вінаватая зіма, Вайны пажар і […]...