Верш Бусел над Хатынню
Пакружыўся над Хатынню бусел
сонечна-пагодлівай вясною:
каміны стаяць. І людзі ў скрусе.
А нідзе хаціны ні адной.
Заміраюць галасы людскія,
гукі абуджальнае вясны,
і плывуць трывожныя такія,
тонкія жалобныя званы.
Пакружыўся над Хатынню бусел
і паплыў у светлую смугу.
Ён не ведаў болю Беларусі,
пэўна ж, ён адчуў яе тугу.
Пакружыўся бусел над Хатынню
і ў смузе пад воблакамі знік.
Папялішча ўсё яшчэ не стыне,
і ў грудзях не замірае крык.
(5 votes, average: 4,20 out of 5)Ещё вершы:
- – Ад чаго ты самотны, бусел? – Ад чаго ты самотны, бусел, у гняздзе над знямелай вёскай? – Я сумую па Белай Русі дачарнобыльскай, чыстаросай. – […]...
- Краскі ў лесе над Хатынню Лес заснаваў надоўга сны, Старым нічога не забыта. Гараць агеньчыкі вясны Балючым полымем блакіту. А неба чыстае ўгары, Як васількі. […]...
- Чорны бусел Стань ля Прыпяці, Любуйся, Прыхаваўшыся ў лазе. Чорны бусел, Чорны бусел На адной стаіць назе. Я люблю буслоў і белых, […]...
- Дзед і бусел ДЗЕД І БУСЕЛ Дзед пад сто адмерау і яшчэ хацеу бы Толькі сум прыжыуся у хаце апусцелай Ужо дауно аціхлі […]...
- Белы бусел у вырай ляцеў Небакраем анёлавых межаў Белы бусел у вырай ляцеў. Прамінаючы гмахі і вежы, У абдымках сцюдзёных залеў. А на крылах бялютка-бліскучых […]...
- БУСЕЛ Спадзяюся – жыць на Беларусi… Мо таму, што ўвесь мой род тут жыў. Тут над светлым храмам Плаўна кружыць бусел, […]...
- Кружыць бусел вёсачцы Сямёнавiчы прысвячаю Кружыць, кружыць белы бусел Ды над вёскаю маёй. Ён дзяцей чакае мусіць Разам з бусліхай сваёй.. У гняздзечку родным вецер […]...
- На стозе бусел Крамяныя грудастыя аблокі Над пожняю, над лесам коціць дзень. Жывое джгае порсткі авадзень, А даль мігціць наміткай-навалокай. На стозе – […]...
- Бусел белы – клёкат смелы Бусел белы – клёкат смелы Па-над белай стараною. Ён лунае белай верай Нада мною і табою. Можна голасам змяняцца, Горды […]...
- Голас цішыні Імклівы голас цішыні Трывожыць вечар развітання, Самотны бусел увышы Клякоча – сэрца замірае. Душу напоўніла туга, Агортваў подых прадчування, З […]...
- Чараўніца Бачу я блішчыць люстрана шкло і харызма верхняга вакна так высока што і не дастаць наўздагад насмеліўся спаўна! Калідор гасцініцы […]...
- Наш правадыр і не ведаў Наш правадыр і не ведаў, Што ў Беларусі бываў, Што ён і ў Брэсце абедаў I ў Мінску не раз […]...
- Калі падае ў лесе сасна векавая Калі падае ў лесе сасна векавая, што падпілена вострай пілой, – на хвіліну ў маўчанні яна замірае, перш чым голлем […]...
- Над Белай Руссю Над Белай Руссю – белы бусел Над Белай Руссю – Белы бусел З даверам выпрастаў крыло. А гэта значыць, Белай […]...
- Бусел адлятае ў вырай Мінула цёплая пара, Трываць мароз няма ўжо сілы, І выправіцца ўжо пара – Ён пакідае край свой мілы. Чакае зноў […]...
- Дзевачка маці казала Дзевачка маці казала: “Мама, вунь птушкі лятуць!” Тая ёй адказала:”Гэта, дачушка, не птушкі, Гэта, дачушка, вайна!” Рвалі гарматы, снарады Горад […]...
- Прывыкаю, к табе прывыкаю Прывыкаю, к табе прывыкаю. Прыкіпаю праз з’едлівы боль. На пакуты сябе абракаю. З галавой у зямную юдоль. Замірае, з табой […]...
- Жыві ў Беларусі Жыві ў Беларусі, Да месцаў тых бяжы, Дзе ты, як малый бусьлік, З сям’ёй бацькоўскай жыў. Жыві ў Беларусі І […]...
- Каб ведаў хто Каб ведаў хто, як я баюся Згубіць адзінства ў сабе, Згубіць усё то, чым ганаруся, Згубіцца ў жыццевай журбе. Каб […]...
- ДА БЕЛАРУСІ ДА БЕЛАРУСІ Якою зелкай прываражыла, Якой замовай, любоў мая? Хай на прыветнай ці злой чужыне Адно табою жывая я. На […]...
- Цвінтарэй Так зыркаюць вачэй маіх звяркі. Збіў з панталыку, раздражніў і цешся. Як вочны цвет запаланіў гуркі, нібы сівец запаланіў грудкі, […]...
- У эпіцэнтры восені У эпіцэнтры восені, У беразняку Ліст з настылай просіні Злятае на руку. Зялёныя пражылкі, Жаўтлявае крыло, – Адбіўся, пакружыўся, Ды […]...
- Пакінутая Колькі болю ў жыцці, колькі жалю, Колькі скрухі кладзецца на снег. Ты забыўся ўжо сваю Галю, Яе вочы, гаворку і […]...
- Лес галее Лес галее, як балясы, Але ўзлесачак вясновы Пасцяліў свае паласы – Маладой вясны абновы. Мо лясун, на плёткі ласы, Звабіў […]...
- Я ўнука вяду ў Маўзалей З высокай нязменнай любоўю Між добрых надзейных людзей Да Леніна крочу ізноў я I ўнука вяду ў Маўзалей. Яго павучаць […]...
- БАЛАДА ВІКТАРА ВАЛЬТАРА (28.07.1902 – 17.04.1931) Пад Сатурнам нараджаюцца паэты І ў нябыт сыходзяць, як вада ў пясок. Ты, гаротны, добра ведаеш пра […]...
- Святло і цеплыня Гатовы цэлы свет я асвятліць сягоння: Агеньчыкі вачэй – нібыта ліхтары, А сэрцайка маё палае, як паходня. Святло і цеплыня […]...
- Кветкі Хараством вясенніх яркіх кветак Мы ўпрыгожваем зямлі абшар. І ад іх духмяніцца палетак, Весялей зямны кружыцца шар. Ты ідзеш пануры […]...
- Бабулін запавет Светлай памяці маёй бабулі Ф. Я. Літвіновіч прысвячаю… Жыццё пакінуць як героі Адзінкі з тых, хто жыў на свеце. Астатнім […]...
- Беларускім паэтам “Паэт Расіі болей, чым паэт…” Паэт на Беларусі двойчы болей! Бо наша слова мае свой хрыбет, Хрыбет нязломны: не прыгнуць […]...
- Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...
- Зорны час Беларусі У век бясконцага прытворства, I крывадушша, і хлусні, Мая зямля, ты светлы востраў, Які ў маленстве толькі сніш. У век […]...
- Памяци ВАСІЛЯ БЫКАВА Трымціць непаслухмяная рука, Баліць душа і замірае сэрца, І слова выбіваецца з радка – Яшчэ не ўсведамляе сэнсу смерці. Не […]...
- Парыж Парыж Amour, мы засталіся безь нічога, Няма тваёй, няма маёй віны, Ты пэўна ведаў, часам лёс благі, А траціць мне […]...
- Цётка Скрыпка грае – сэрца замірае I лучынка свечкаю гарыць… Гэта гранне чуюць ва ўсім краі, Гэта свечка – зоркаю ўгары. […]...
- Зноў пра любоў Там, дзе канец усім дарогам, Чарнее ў вечнай цішыні парог, Як апынуся я за тым парогам, Дык мне назад не […]...
- Выплывае раніцца Выплывае раніца з берагоў начы. Цемра сонцам раніцца, нікне ў далячынь. Вочы твае весняцца, поўныя трывог. Зарыпелі весніцы… Малады мурог… […]...
- На адлёт гусей Заклінаннем неба Гэты клін гусіны Затуманіў вочы Восеньскаму дню. Тут дзяўчо Хатыні Ўслед яму махае Хустачкай пунсовай Вечнага агню. І […]...
- Цi анёл, цi дэман У выблісках дзён хадзіў, блукаў. І тваё паднябессе шукаў, У цемры паўночнай не спаў На пекла прыступкі пазіраў. Не ведаў […]...
- Вераснёвае сонейка промнямі лашчыць зямлю Вераснёвае сонейка промнямі лашчыць зямлю, Размалёўвае ў чырвань і золата соннае лісце І пяшчотай сваёй суцішае істоту маю, Што сумуе […]...