Верш Замільгацела за небакраем
Замільгацела за небакраем…
Шалёна заркі наўскос ляцелі…
То Леаніды матыў зайгралі,
свой старадаўні матыў сустрэлі…
Такі быў дзіўны, крыху наіўны
матыў касмічных шляхоў спрадвечных,
што затрымцелі Сусвету струны.
Як на арэлях, што так кранулі,
крыху хіснулі,
і панясліся так недарэчна
на голаўзлом у блакіту далеч.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- На тонкіх галінах клёна На тонкіх галінах клёна Нібы на арэлях Гойдаецца варона І марыць пра сонца Голыя рукі дрэва Не захінаюць яе ад […]...
- *** Шарэюць кустоўі ракіты …Неба вясновае мне падае Кубак блакіту. К. КАМЕЙША Шарэюць кустоўі ракіты, Спавіты нябёсы смугой… Налі мне, паэце, блакіту з вясновага […]...
- Як струны звонкія цымбалаў Як струны звонкія цымбалаў, У сэрцы песня зазвінела І змоўкла ў лузе анямелым, Як струны звонкія цымбалаў. Яна у думках […]...
- Вузлы У жыццёвай складанай гонцы Я часта раблюся наіўным: Прывязваю промні сонца Да знявечанай бурай галіны. Мураўіную звязваю сцежку З дарогай, […]...
- Вечаровае 1. Звон струны – Ці спеў аблокаў? Захад сонца палымнее, І душа – нібы нямее: Звон струны Ці спеў аблокаў? […]...
- Начныя жахі Зямля дрыжэла, нібы хімера, планету трэсла ў той панядзелак. Дрыжэла неба, дрыжэлі зоры, дрыжэў і ветах у той аўторак. Так […]...
- Пра сябе Я ніколі не буду лепшая. Я заўсёды буду такая як ёсць, Крыху стомленай, крыху замешканай, крыху дурніцай, Але буду такая […]...
- Чуеш, дарагая? Ў шумным горадзе ўсе гукі я ня чую і ня бачу, хоць страляй ты тут базукі на экстрым не перайначыш, […]...
- Спазнанне Каханне памножанае на роспач – здрада. Ці ведае восень, навошта фарбуе лісце? Ідучы па заснежанай дарозе – рыфмуеш сваё існаванне […]...
- Зямля бацькоў, ты зажурылася Зямля бацькоў, ты зажурылася, Няма той радасці ў вачах, Нібы да плоту прытулілася З дрыготкай хіласцю ў нагах. Вось хатка […]...
- Гуляе непагадзь Гуляе непагадзь. Мой горад у аблозе. О, рэчаіснасць! – Прывідная небыль. Гуляе непагадзь на роспачным парозе, і бровы-хмары ссунуты ў […]...
- Люблю палескія прасторы Люблю палескія прасторы І Ясельды павольны бег, Зірнуць з вышынь на лесу мора, Адчуць: я тут – свой чалавек. Асфальта […]...
- МУЖЧЫНА Мужчына адбярэ спакой – І сэрца сціснецца, як птушка, Прыціснутая пад рукой. Ты згодна стаць яго вяснушкай, Намаляванай пад шчакой, […]...
- Шапні напаследак мне простае слова! Апошняе лета, апошняе лета… я тут пражываю ля Альфы і Бэты і далей лячу да загадкавых вежаў бязмежжа Сусвету, Сусвету […]...
- Быць ці не? Крыху тугі і пакуты крыху – зноўку душа напаўняецца крыкам… У кругаверці задухі стогне слова жывое, надзея тоне. Рыбай на […]...
- Вечар асенні, вечар маўклівы Вечар асенні, вечар маўклівы Песціць, цалуе, песціць каліны. Песня зблудзіла, песня у гаі, Зоры ж у высі, зоры мігаюць. Срэбрам […]...
- Дзяўчаці Цябе спаткаў і сам не знаю, Ад сэрца шчырага кажу, Якую, дзеўча, думку маю І спеў аб тым які злажу. […]...
- Кожны дзень ахінаюцца зноў Кожны дзень ахінаюцца зноў На заходзе чырвонай парфірай І гучаць старажытнаю лірай Таямніцы сівых курганоў. Ад спрадвечных прыроды дароў Нам […]...
- Самотна без цябе мне на Зямлі Быў дзень духмяны, вечар п’яны, ноч затым… Было каханне, закусіла цуглі, На голаўзлом панесла праз гады, І лёд за ёй […]...
- ДЗІКУН Ты непапраўны мой дзікун, Такі наіўны і сапраўдны, Навошта мне, ты памяркуй, Зласлівасць іншых, смех і звады? Навошта мне згрызотаў […]...
- БЕЛаРУСЬ. Захад Смаленскага княства, 1201- шы год Друцк беларускі, горад сла́ўны, На Друці рацэ, беразе пра́вым. Тут праходзіць адзін са шляхоў, Шляхоў у грэкі, з варажскіх вярхоў. […]...
- Струны душы Днём ці дурманяць нябесныя чары, Ці цёмнай ночкай не хочацца спаць, Струны душы, быццам струны гітары, Распачынаюць ціхутка гучаць. То […]...
- Радаўніца У дзень святы, у дзень Пашаны продкаў, Калі з вышынь спускаюцца багі, Мой травень беларускі самы звонкі Люляе водар славы […]...
- Па полі ездзяць трактары Па полі ездзяць трактары. Спачатку на гару, пасля з гары. Спыніўся нейкі, а шафёр – у лес. Няхітры прадчувае ен […]...
- ЧАС ТРАВАСТОЮ Каму пара якая дадзена, А травастой час скарыстаў. Стагі ўжо свезены і складзены, Іх прычакаў студзёны стаў. Нам лета шмат […]...
- Дазвольце ёй палетуценіць Дазвольце ёй палетуценіць, Маёй пакутніцы-душы. Мой шлях у восеньскіх адценнях, О, творца, болей не пішы. Дазвольце мне свой колер змрочны […]...
- Твае слёзы Ты казаў, што мужчыны не плачуць… А твае даражэйшыя вочы Былі сёння ў слязах, не йначай. Ці прасохнуць яны да […]...
- Аўтабіяграфія Снежань Снежань бясснежны, Зоркі-калючкі. У золкім бязмежжы Ўсё не-па людску. Ўсё недарэчна, І не фартова. Згорблены плечы, Страчаны словы. Лёсу […]...
- Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай паглядзі ў мае вочы, расчытай мае вочы. Дзень у цемрава збочыў, дзень у раніцу […]...
- Твае вочы Твае вочы мяняюць колер, І мне колеры гэтыя любыя: Светла-жоўтыя мілыя сонейкі, І кашэчы зялёны прыжмур, І блакітна-зялёныя хвалі, Што […]...
- Абцалую цябе Абцалую цябе, Абшапчу, Адагрэю, Не пушчу ні на міг У сівую зіму. Над вяршынямі сосен, Над вольным палётам барэю На […]...
- Камінар Перад Вялікаднем звычайна Я гэтай працы не мінаў, – У сажы ўвесь блішчаў вачамі, Нібы сапраўдны камінар, Яловым голлем чысціў […]...
- Я ніколі цябе абдыму Я ніколі не буду тваёй. Гэта праўда. Так будзе. Напэўна. Мо так лепей. Не рушым спакой. Ды навошта? Але ж […]...
- Калі і дзе, якой часінай Калі і дзе, якой часінай, Упаду жоўтым жалудом, Ля векавечнае хаціны, Што без шляхоў, дзьвярэй, вакон? Аддам каму апошні,,дзякуй,, , […]...
- Твае цёмна-зялёныя вочы Твае цёмна-зялёныя вочы, Як магнітам мяне прыцягнулі. Твае цёмна-зялёныя вочы Цеплынёй маё сэрца кранулі. Твае цёмна-зялёныя вочы Глыбінёю душу паланілі. […]...
- Я шукаю цябе Над нівой збажыны ціха рояцца промні, сініх кветак званы далятаюць да скроняў. А сцяжынка заве на далёкі пагорак, птушкай думка […]...
- Валошкі ў жыце Ну, не кажыце – Валошкі ў жыце – Нібыта вочкі На твары сонца. І вочкі тыя, Іх шмат, бясконца, Глядзяць, […]...
- Сказаць кахаю не магу! Не зразумею я ніяк, Пытанняў гэткіх як сабак. Мяне і мучаць, і злуюць – і недарэчна ўсё псуюць! І ідзяце […]...
- Свабоды дух, ляці на крылах Свабоды дух, ляці на крылах, нібыта птах прыгожы, вольны, хай грукацяць сабакі з тылу па-за смуродам навакольным. Ляці вышэй, каб […]...
- У праменьні зорнай цішыні У праменьні зорнай цішыні Горад за вакном Даўно маўчыць. І, забыўшы стомленыя дні, Любая заснула на плячы. У імгненьнях мройна-залатых […]...