Верш Прысвечана L
А на небе лагодныя зоркі
Штосьці шэпчуць маркотнай луне.
Але ж ты не шкадуеш мяне –
Толькі позірк кідаеш свой горкі.
І ўсмешку тваю бачыць толькі
Сонца, што ходзіць над светам.
Ты не маім стаў паэтам,
Згубіўшы ўсё каяццё.
Колькі тых мар у небыццё,
Колькі тых мар у сэрцы нетрах.
Ты не схацеў стаць паветрам –
Ты захацеў стаць жыццём.
Ещё вершы:
- Успамин лета Гэта лета прайшло назаўсёды, Гэта лета ў сэрцы маім. У небе хмары вядуць карагоды, Навяваючы мне ўспамін. Успамін пра былое […]...
- Ахвярам кампутарных гульняў прысвечана Ночы пашча рыхтуе сустрэчу з таемным. Бачу, чую: расліны паднялі галовы, Па-над імі плывуць неймаверныя словы, Я схіляюся нізка. Здаецца […]...
- Ці трэба пра гэта пісаць? Лепш стаць дрэнным паэтам, Чым ні кім не стаць у жыцці. З дрэнным вершам застацца лепей – Чым застацца з […]...
- Усхваленне Радзімы Край мой родны, скажу без падману: Куды б сцежкі твае ні вялі,- Я душой прыкіпеў да Ашмянаў,- Няма лепшай на […]...
- Песняры Прысвечана Я. Коласу і Я. Купале Як два браты для Беларусі, Два волата святой зямлі. Яны з дзяцінства ўзялі гуслі І за сабой народ вялі. Вялі […]...
- Што багацейшая душою Што багацейшая душою Была з усіх зямных нявест Не ведала, пакуль са мною Як з самай віднаю з прынцэс Загаварыў […]...
- Не знікай Не знікай, будзь са мной у часіну трывог, Не знікай, калі цемра ўзыйдзе на парог, Не знікай, бо імгла ў […]...
- НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...
- Вясна І зноу прыйшла вясна, і зноу паветрам лёгка дыхаць, і казкі-песні граюць у снах, і хмары дораць з неба вільгаць. […]...
- Класіка – Мой родны ліфт, як ты мне мілы… – шапчу, вярнуўшыся з дарог. Паэтам дадзеныя крылы, іх выбірае з лепшых […]...
- Вечаровы настрой ВЕЧАРОВЫ НАСТРОЙ Залунаць бы ў тых дзіўных прасторах, між планет, між празрыстай імглы, адчуваць цяплыню блізкіх зорак, бачыць рухі жыцця […]...
- Ты ізноў стаў маім кашмарам Ты ізноў стаў маім кашмарам І цяпер ты прыходзіш не ў сне, І прыносіш канец маім марам І таму, што […]...
- Жыццёвы Колькі жыць засталося на свеце? Я не ведаю, як і вы. Гэта ведаюць, мабыць, дзеці і на гэта маюць правы. […]...
- Зайдрасць Нас з табой жанілі колькі раз суседкі, Седзячы на лаўцы, языкамі, ўлетку. На часцінкі сэрцы разбіралі ўпотай Ды ўслед глядзелі […]...
- Божа, як хочацца плакаць Божа, як хочацца плакаць над словамі, зорамі, кветкамі, стаць няўлоўнай, бязважкай, бязмежнай; ачысціцца ад шалупіння разважлівых думак і неразважлівай веры… […]...
- Вось і новы закончыўся год Вось і новы закончыўся год Перапалкай тваіх дэпутатаў I тваёй перапалкай, народ, У бясконцых, бясплодных дэбатах. Колькі злосці і колькі […]...
- Чорная хмарка Чорная хмарка па маім жыцці – варонай-пляткаркай. Куды ісці? Схавацца ў полі, у зелках высокіх? Цяжкая доля ўзыдзе асокай. Заснуць? […]...
- Жаданай Жаданая, колькі там часу назад, У новай яскравай святочнай сукенцы Рабіла звычайны ты свой прамінад, А я назіраў за табой […]...
- Перараджэнне Ты – воск, Ты гарачы расплаўлены воск, Каторы сцякае ўніз, А затым застывае. Ма-роз, Працінае ўсе жылы мароз, Ад тае […]...
- Каб мне стаць Каб мне стаць калі сасною На гары высокай I зялёнай галавою Закранаць аблокі, Падлічаць на небе зоры, Гаманіць з вятрамі, […]...
- Безліч рэчаў няўцямных і простых Безліч рэчаў няўцямных і простых Прабіваецца ў мроі мае: Боль, пакуты, узрушанасць, ростань I – каханне маё да яе… Смутак, […]...
- Сыйду Сыйду са сцежкі я тваёй, Як цень з няведамага краю, Хоць і не вырву ўжо з грудзей Таго, з чым […]...
- Мы з паэтам ярчэлі ў вачах Мы з паэтам ярчэлі ў вачах, нібы ў сутве шаленства сівога. І чаканне згоднага “так” пажаўцела ў сланечнік Ван Гога. […]...
- Ці хопіць часу беларусам стаць Ці хопіць часу беларусам стаць жыцця да скону: на роднай мове вольна размаўляць – не біць паклонаў, сягаць на ёй […]...
- Рукі маці Іх цалавала зямля Сваімі пясчанымі вуснамі I каласамі; Неба спякотай, вятрамі, дажджамі Іх цалавала. Пража нямала З іх выпіла ў […]...
- Мы не зрабілі адкрыцця Мы не зрабілі адкрыцця: Усё апісана паэтам – Малюнак нашага жыцця Рыфмую з грэчаскім сюжэтам. На сэрцы не паставіць крыж, […]...
- БАЛАДА ВАЦЛАВА ЛАСТОЎСКАГА (8.11.1883–23.01.1938) Дзень адыдзе ў небыццё Па чырвоных кветках смерці. Верыць жа табе ў жыццё І казаць народу: “Верце!” І на […]...
- Я жадаю Быць Я жадаю быць паветрам… Дыхай разам, дыхай мной. Я жадаю быць вадою… Хай зыйдзе твой боль. Я жадаю быць зямлёю… […]...
- У цемры начы У цемры начы Я заўжды адчуваю Словы і гукі яе. Мары і думкі У цемры хаваю Быццам сама ад сабе. […]...
- # ты пачакаеш ля прыпынку # ты пачакаеш ля прыпынку можа болей чым звычайна глынеш гаркоткага-салодкага віна ён можа ценем быць нябачным побач недзе можа […]...
- Шчаслiвыя хвiлi насталi Шчаслiвыя хвiлi насталi Ў душы запалаў агонь. А помнiш, як мы iх чакалi, Iсцi каб далонь у далонь, Каб сэрцы […]...
- Рум Дзіўная шыльда – плён маіх дум – Тут, каля рэчкі, з надпісам: “Рум”. Чуцен прыбою сцішаны шум: Ўзняўся мой ветразь, […]...
- Памяці Васіля Гадулькі Нізку вершаў не кінеш на плечы І на хлеб не намажаш, бы масла… Мо таму ў адзіноце й галечы І […]...
- Як мне перажыць узнёсласць гэту? Як мне перажыць узнёсласць гэту? Як мне подых гэты перажыць? Я ж не ведала, не ведала дагэтуль, Што такое нават […]...
- На сэрцы нешта неспакойна На сэрцы нешта неспакойна, І я сумую па табе, І я хвалююсь за цябе, Каб не было нам потым больна. […]...
- ЗАВАЛОДАЦЬ НЕ МУШУ Я СЭРЦАМ ЗАВАЛОДАЦЬ НЕ МУШУ Я СЭРЦАМ. І ЗАСТАЦЦА НЕ МУШУ У ІМ. БОЖА ПРАВЕДНЫ, МНЕ Ж КУДЫ ДЗЕЦЦА АД МАЛАНКІ, ШТО […]...
- Прайшло столькі часу Прайшло столькі часу – я бачу: Колькі страціла я людзей. Але я, але я не заплачу. Не для гэтага сённяшні […]...
- Жаніх ЖАНІХ Закахауся пеунік у карову муху Усе пяе гукае колькі мае духу Ку ка рэ ку муха я цябе кахаю […]...
- БАЛАДА ЕФРАСІННІ ПОЛАЦКАЙ (каля 1101-23 ці 25.05.1167) Ад Полацка да Іерусаліма, Нібы святы агонь, твая дарога. У сэрцы і за спінаю-Радзіма І прад […]...
- Люблю прайсціся пад дажджом Люблю прайсціся пад дажджом, Асенняй лужай стаць на час… У сэрцы шчырым зберажом, Што так шануе нас. У дождж з […]...