Верш Мне літасці няма

Ещё вершы:

1. Сонцавы промні фарбуюць лістоту Сонцавы промні фарбуюць лістоту, Ціха плыве павуцінавы дым. Восень ільдзінкі кідае ў воды, Дыхае яблычным пахам густым. Што за сінеча! […]...
2. Бездакорнаму быць Бездакорнаму быць і так жыць, як ручай І свабодна, і звонка, і ціха, І жадаць для сябе, і жадаць усім […]...
3. Верная…сабе Калі сады ўбіраюцца кветкамі, ці лістота сцелецца долу, ці снягі ахінаюць дрэвы…, ці… …кіроўца сігналіць – жартуе, што вясной на […]...
4. Толькі я не баюся слоў Толькі я не баюся слоў Не кажу, што забыў ганарлівую, Не хаваю пакутлівых сноў. Эсэмэскі твае, праўда, выдаліў. Толькі мы […]...
5. Жыццё – не тлен! Не думай так! *** Жыццё – не тлен! Не думай так! Адкінь благія думкі! Бо свайго лёсу ты мастак І ты ў сілах […]...
6. Памяци ВАСІЛЯ БЫКАВА Трымціць непаслухмяная рука, Баліць душа і замірае сэрца, І слова выбіваецца з радка – Яшчэ не ўсведамляе сэнсу смерці. Не […]...
7. Беларусь мая, родная, мілая Беларусь мая, родная, мілая, Да цябе я заўсёды ляцеў Птушкай стомленай з выраю, Шляхам тым, што ідзе карацей. Не магу […]...
8. Даруйце слёзы пані Восені Даруйце слёзы пані Восені, Калі ў чужы, далёкі край Шпакі ляцяць у стылай просіні За невядомы небакрай. Даруйце слёзы пані […]...
9. Пачаць занова! Жыць пачаць трэба занова, Кажуць: з чыстага лістка! Ёсць падстава для асновы: Пакінутая жонка Я… Мне не па сіле абавязкі […]...
10. Няма узросту у паэта Няма узросту у паэта, Не будзе часу ён лічыць, Бо у сярэдзіне сусвету У вечным роздуме стаіць. Яскравы сонечны праменьчык, […]...
11. Няма ні месяца, ні сонца Няма ні месяца, ні сонца – Усё згубілася ў дажджы, Што лье марудна і бясконца, Куды ні глянь, ні пабяжы. […]...
12. Часу няма сказаць “люблю” Часу няма сказаць “люблю”, не тое, што пакахаць, а ў пісьмах бацькавых працякае страха – 25 ёй гадкоў на Іллю. […]...
13. Я не разумны і непрадказальны Я не разумны і непрадказальны. Мяне заўсёды вучаць і клянуць. Але навошта ж мне далі каханне, таму дагэтуль вось пакуль […]...
14. Бяссэнсавыя крокі Чорная глыба растопіцца поглядам, І вецер магутны будзе слабей. Пад божым крылом, чутлівым доглядам Напрасткі ступалі глыбей і глыбей. Сцюдзенная […]...
15. Няма спакою ўжо нікому Няма спакою ўжо нікому! У краме, транспарце, чарзе, Ў гасцях, на службе, нават дома Гучыць бясконцае “Ты дзе?”. “Ты дзе?” […]...
16. Маўчыць зімовая прастора Маўчыць зімовая прастора. Імкнецца з ветрам снегапад. I снежань смуткам і дакорам сусвету засыпае сад. Куды ж імкнецеся, сняжыны? Куды […]...
17. “Калі няма на свеце маёй мовы…” Калі няма на свеце маёй мовы, Майго народа і мяне самога, – Дык для каго будуеце, панове, Канцлагеры, катоўні і […]...
18. Ўжо і хаты бацькоўскай няма Ужо і хаты бацькоўскай няма… Красавiк зноў нарцысам зацвiў, Але кветкі пяшчотай не вабяць, Рэжа вочы гранітны курсіў І вяртае […]...
19. Полымя Полымя ўварвалася, цішынёй ў начы Сэрца адазвалася, а ў ім тырчаць мячы На небе радовішча, чароўных зорак ззяе Ля ног […]...
20. Ты аддаляешся, ты аддаляешся Ты аддаляешся, ты аддаляешся, Ад пацалункаў маіх вызваляешся, Ад непатрэбнай нікому маны, Ад недарэчнай уласнай віны. Хто мы? Чужыя адно […]...
21. ЦЯБЕ НЯМА Цябе няма… і ўжо не будзе… Ты назаўсёды адышла… Мне цісне цяжкі груз на грудзі. Нядаўна ж ты яшчэ была. […]...
22. Не дазволь пайсці мне… Затрымай Не дазволь пайсці мне… Затрымай… Рукі на грудзях скрыжуй стамлёна… Хай сабе не варты я праклёну – Праклінай. Праклінай, галосячы […]...
23. Нас няма Нас няма. Мы спачылі, сыйшлі ў небыцьцё, Гадаванцы сумніўнае славы. Адзінота і змрок. Толькі ветру выцьцё Набажэнствы па нас адпраўляе. […]...
24. Не клянчу Я не клянчу з вас волю, Шаноўны. Я ўсё маю ці проста хапае, А яшчэ мяне хлопец кахае. Не трымалі? […]...
25. ЗНАЁМАЕ Хто напаткае гэты верш, Пакуль не ведае аб кім ён. Або аб чым. Ці яшчэ меньш… Дык, мабыць. нешта не […]...
26. Вэрвольф Шэрыя крывіцкія нябёсы Ў восень аб’яднаюць лёсы І нашыя далоні Таксама. У сэрца і скроні Крама не цэліць, Цяпер можна […]...
27. З днем Святога Валянціна Хачу, дзяўчаты вам сакрэт адкрыць Я напярэдадні святога Валянціна. Хачу сказаць я, што магу любіць, Хоць у жыцці і добрая […]...
28. АХВЯРАМ КАТЫНі Не хваляваўся чорны камісар, Калі паноў вялі да лесу. і толькі нешта, як цяжар, Хавалася за дзённую завесу. Калі раздаўся […]...
29. Прызямлённае Не жывем у лесе, людзі. Не на хутары якім. Але ў кожным госці брудзім падазрэннем аб благім. Недавер хай і […]...
30. Рэсентымент 3 Я ведаю, глупства пісаць пра боль – У кожнага ён, і варты увагі. Я ведаю, кожны пячэцца пра свой. Чужы […]...
31. Даруйце, родныя бары i пушчы Даруйце, родныя бары i пушчы, Зямлi бацькоўскай неацэнны скарб, Што – не глухi i не сляпы – вiдушчы – Не […]...
32. Як пабачу тыя бровы Як пабачу тыя бровы, Проста подбегам бягу… Сам сабе пішу вымову, Не глядзець жа – не магу. Як успомню – […]...
33. Лета трывожных дажджоў Ліпнёвую ноч бліскавіц паясы Святлом абпраменьваюць рэдкім. Ігліцай нейтроннай іскрацца лясы, Чарнобылем пахнуць кветкі. Сухое чаканне трывожных дажджоў Стаіць на […]...
34. У пакоi пустым У пакоі пустым ты аголенай снілася мне. Знаю я што распуста і нельга, ды што з гэтым зробіш, Ты стаяла […]...
35. Застольныя размовы пенсіянераў У сяброўкі імяніны. Стол накрыты з той прычыны. Шмат сабралася радзіны: Бабкі: Вера, дзве Галіны, Яня, Шура, два Іваны Перакульвалі […]...
36. Тым, каго няма Няма ўжо тых, хто першымі ішлі наперад. Тых, хто народ уздымаў ад самых каранеў. Але ў сэрцы засталася вера, Што […]...
37. Дзяучыне, якой няма Дыхау б я табою ад цямна і да соннай і туманнай раніцы. і каханне б піу тваё да дна Быццам […]...
38. Хай нехта круціць пальчыкам ля скроні Хай нехта круціць пальчыкам ля скроні, А нехта – усміхаецца мне ўслед, Але ж, пакуль пісаць не забароняць, Я буду […]...
39. Маналёг – Частка І (Быць альбо ня быць) Быць альбо ня быць? Вось у чым пытаньне: А, стрэлы і ўдары лёсу – ці вартыя яны трываньня? Ці мабыць […]...
40. Каб ведаў хто Каб ведаў хто, як я баюся Згубіць адзінства ў сабе, Згубіць усё то, чым ганаруся, Згубіцца ў жыццевай журбе. Каб […]...