Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Бацькоўскі кут

БАЦЬКОЎСКІ КУТ

Дзе ножкі мае босыя ступалі,
Трава найбольш гаючая расце,
І на Купалле, быццам знічкі ўпалі,
Найпрыгажэй тут папараць цвіце!

І сонца тут ярчэй і поўня свеціць,
І бліскавіц бліжэй няма чым тут.
Спакон найдаражэйшы у Сусвеце,
Асвечаны дажджом, бацькоўскі кут.

І тут найсаладзейшыя суніцы,
І тут найлагаднейшая рака.
Ў мяне ў старонцы роднай не сініца,
А журавель калодзежны ў руках.

З паклонам ён і днём дастане зорку,
Што для мяне за пазухай трымаў.
Аднак жа і такой рабіны горкай
Нідзе на белым свеце больш няма.

Як да сябе вяртанне я святкую.
Мне босым, як малому, добра йсці.
І найдаўжэй зязюлька тут кукуе, –
Нідзе такой зычлівай не знайсці.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Бацькоўскі кут - Станіслаў Валодзька