Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Вясновы дзень

Вясновы дзень быў радасцю даўгі,
Ды скарацеў, зрабіўшыся зімовым.
Цяпер даўжэе ноч маёй тугі,
Яна не падуладная замовам.

Я разумею ноч, а мне яна
Не паспрыяе, не паспагадае.
Тады было святло, была вясна,
Цяпер азябла цемра галадае.

А ўсё таму, што Вас няма са мной.
А Вы былі калісьці ці ніколі?
Былі маёй зялёнаю вясной,
Вясёлаю бярэзінаю ў полі.

Як той бяздушны вецер, я п’янеў,
I быў зялёны я ў сваім наіве.
Выў добры першы гром і першы гнеў,
I першы след на некранутай ніве.

Штоноч даўжэе ноч маёй тугі,
Радзей вясновае світанне сніцца.
Звіняць майго адчаю ланцугі.
Самота – беспрасветная цямніца.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Вясновы дзень - Рыгор Барадулін