Верш Мітынгі вялікай рэвалюцыі

Ещё вершы:

1. Маці, Радзіма – добрыя словы Маці, Радзіма – добрыя словы, З імі мы шлях пачынаем новы. Пошук і выбар – цяжкія словы, А для жыцця […]...
2. НАСТУПіЦЬ ЧАС Калі жыццё апусціць вочы, Прамовіць: “Далей не магу!” Калі найлепшы сябар не захоча, Схавае за спіну сваю руку. Калі замоўкнуць […]...
3. Ветэраны сексуальнай рэвалюцыі Мы ўсяго ў свой час Набачыліся, брат: Парнаграфіі, распусты, Прастытуцыі… Засталося нас ужо Не вельмі шмат – Ветэранаў Сексуальнай рэвалюцыі....
4. Анархіст Ходзіш на мітынгі, пратэстуеш, Звяржэнне рэжыму ты патрабуеш, Малюеш графіці, вешаеш расцяжкі, Твой лёс у гэтым краю будзе цяжкім! Праз […]...
5. Сярод людзей, дзе чалавек? Сярод людзей, дзе чалавек? Ау! Крычу – яго ж няма. Няўжо такі наш час, наш век, Такая вось няўжо зямля. […]...
6. Лесьвіца Адзін чалавек ступіў на лесьвіцу свайго разьвіцьця, але спыніўся на першай жа прыступцы. Другі чалавек падняўся трошкі вышэй, але аступіўся […]...
7. Можна ўсё: пусціць каханне дымам Можна ўсё: пусціць каханне дымам, Узяць і занядбаць мінулы шлях. Але толькі – не любіць Радзімы З чорнаю павязкай на […]...
8. ЛЯ ХАТЫ Ты не ўстанеш, не пабачыш, Як мне цяжка аднаму – Словы болю, горыч плачу Выказаць няма каму. Моўчкі тупаю ля […]...
9. І што мне рабіць з ім “Вы – святло свету… Так няхай свеціць святло вашае перад людьмі, каб яны бачылі вашыя добрыя справы і ўслаўлялі Айца […]...
10. БАЛАДА ЗМІТРАКА АСТАПЕНКІ (27.11.1910- 1944(?)) За мову беларускую-турма, Без мовы роднай чалавек-слабы. Нібы агонь, сібірская зіма Выпальвае ў людзях таўро “Рабы”. А ты-не […]...
11. Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны, Не вяртацца ў адвечны праклён. Ты хацеў вандраваць незнаёмым Між Саградай, Рамблай, Камп Ноў. […]...
12. Чалавек маленькага роста “Чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне?” Чалавек адказвае проста: “Гэта залежыць не ад мяне”. “Чалавек маленькага розума, […]...
13. Боль Хочацца крычаць да хрыпу, Хочу да крыві сябе падраць, Каб ня чуць мне болей крыку, Каб душа нарэшце пайшла спаць. […]...
14. Пахаванне кахання Ты паехаў на лепшае свята жыцця. Ды здараюцца ў ім і такія фінты: За шчаслівым пачаткам – сумны працяг. Абрываецца […]...
15. Даўгалецце Які мізэрны і убогі Той недалёкі чалавек, Што цягне да сваёй бярлогі Набыткі розныя ўвесь век. Сем дываноў, фарфор і […]...
16. Лесавiк У лесе цёмным – лесавік у вусны дзьмуй – крык вырываўся з горла бурай і круціў лясы на гурах. Ен […]...
17. Самазнішчэнне Гучыць ці ганарова слова чалавек, Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век? Воўк ніколі воўка не задзера, А кат з жывога […]...
18. За свабоду! Я кажу табе: “Прывітанне”! Справы як? – запытаў у цябе. І, здаецца, што з гэтым пытаннем Я прызнанне дарую табе… […]...
19. Жалезны век Ствараў машыны, адшліфоўваў час, Прагрэс іх гнаў за вынікам за лепшым… Мы гэтак жа ад іх цяпер залежым, Як і […]...
20. Слова пра словы Свет скаланаюць словы і словы, што з нашых вуснаў ляцяць стрымгалоў. Сядайце ў лодку, бярыце вясло вы, плывіце ў паводцы […]...
21. Усё Усе словы, якія я сказаў, Усе думкі мае не пачуты. Усе рэчы, якія я забраў, Ужо кожны дзень для мяне […]...
22. Легкай смугай туману вечаровай цішы Легкай смугай туману вечаровай цішы, Пакладзецца спакой на плечы. Нутро разрываецца, моцна крычыць, Бо нічога ўжо не лечыць. Ты хацеў […]...
23. Мост МОСТ З дурноты нехта ці са злосці Дзве дошкі вылупіу у мосце І прзвычаіуся народ Браць рэчку гэтую уброд А […]...
24. На вуліцы шэра і слотна На вуліцы шэра і слотна. Людзей не відаць і машын, Блукаеш па парку самотна, Падоўгу блукаеш адзін. Нічога на свеце […]...
25. ВЕДАЕ ПАЛЫН Сярод кветак сівы, знямелы, Нерухомы застыў палын. І здалося, што ў свеце цэлым Ён застаўся такі адзін. Ён адзін пад […]...
26. He трэба спачувальных тэлеграм He трэба спачувальных тэлеграм – Папера рвецца і ліняюць словы. Часова ўсё, да роспачы часова. Любіце тут. Любіць дарэмна там. […]...
27. Пекла вясновай адлігі Хацеў аддаваць словы паперы, але забыў, як трымаюць асадку кроплі дажджу напужалі дзверы: латунь ключэй становіцца вадкай. Хацеў аддаваць думкі […]...
28. Жыві у Беларусі На цёплых вастравах я жыць не марыў Дзе хвалі ліжуць белыя пяскі.. . Не клічуць мяне дзіўныя Канары, Там не […]...
29. Воблакі Па блакітнаму небу Ціха плывуць воблакі. Яны ўсе бачаць і усе ведаюць Пра нас, людзей. Пра наша шчасце і наша […]...
30. Радаслоўная Рослы селянін з-пад Магілёва, Жыў мой прадзед у глухім сяле. Жыў на месцы ўсё жыццё, як дрэва, Ў цемры, як […]...
31. У Шушанскім З тых дзён шмат часу адышло, А я заўсёды, дзе б ні быў, Няспынна думаў пра сяло, Дзе, як выгнаннік, […]...
32. У жыццёвым коле літары, як спіцы У жыццёвым коле літары, як спіцы. І калі спіцы гэтыя дастаць, Павінен будзеш прымусова ты спыніцца І не на год […]...
33. Чалавек не ўзнікае так Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца Як ратай, Як дзівак, Як мастак, Ад якога свет адбіваецца. Чалавек не […]...
34. БАЛАДА ЭДВАРДА ВАЙНІЛОВІЧА (13.10.1847-16.06.1928) Не прышэлец з Усходу ні з Захаду ён, А з тутэйшага люду, які гонар мае, Над якім неба светлага […]...
35. Рупі на садзе-агародзе Рупі на садзе-агародзе, Зямельку лашчы і дзяўбі, Як чорный шпак сьвішчы на дроце І веснаводар першы пі, Няхай пачуцьці твае […]...
36. Невялічкі заклік Чалавек зямлі не мае – Ён тады не чалавек. і чагосьці не хапае, і не хопіць ужо спрадвек. Досыць танна […]...
37. Першае падарожжа Рэкі нясуць на сумежжа адлігу. Душы зняверваюць грошы, аж страх, Едзе Скарына Францішак у Рыгу з бацькам у першы гандлёвы […]...
38. Горка ўспамінаючы нягоды Горка ўспамінаючы нягоды, Судзячы глухую даўніну, Як жа нам ня хочацца Заўсёды На сябе прымаць усю віну! Сьцішваючы скрушнае рыданьне, […]...
39. На хвілінку сабе я прымроіў На хвілінку сабе я прымроіў, Тваіх вуснаў салодкіх цяпло, Як жаданыя словы прамовіў, Запаліўшы ў сэрцы сьвятло. Як жылі і […]...
40. Мірскі замак У КРАІНЕ ЗАМКАЎ – БЕЛАРУСІ, Есць той адзін, к яму я сэрцам рвуся. То МІРСКІ ЗАМАК… Вакол яго паданьні, таямніцы […]...