Верш Лясы нырнулі ў хмары шэрыя

Ещё вершы:

1. Лясы Беларусі Бары і дубровы – краса Беларусі, І песня, і казка, і звон таямніцы… Я сцежкай лясной у маркоце прайдуся – […]...
2. Чужыя лясы Тут іншае неба, Блакітны прастор і стогадовыя хвоі, У іх захаваны сакрэт гэтых гор – Чужыя вяселлі і долі. Спрабую, […]...
3. Твае глыбокія лясы Твае глыбокія лясы, Празрыстыя, як люстра, рэкі… І звон ураніцу касы, І цягніка наперад рэйкі. Люблю цябе. Усю. Як ёсць. […]...
4. У яе ад восені – жоўтыя лясы У яе ад восені – Жоўтыя лясы, Ад зімовай просіні – Промні абразЫ. І на гэтым вось памежжы Скасаванне візаў, […]...
5. Лясы квiтнеюць Пралескамі лясы квітнеюць Гамоняць птушкі навакол Дождь кроплямі у небе млеець Ён хоча спешыцца на двор Вільготу хутка распаўсюдзіць Параспушчаць […]...
6. Адступаюць лясы Адступаюць лясы. Высыхаюць балоты. Усё меней красы – Усё больш адзіноты. З дбайным сумам глядзяць Землякі-хлебаробы На сваю сенажаць, На […]...
7. Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Мiма вокан Цягнiка “Брэст-Масква” iмклiвага Вось i восень… Журавоў галасы адлётныя З неба чую Уздыхнуць iм услед […]...
8. Вольны птах І зноў рукі – крылы. На мяжы быцця і небыцця світае трывога святая. Болей не будзе абрыдлага болю. Я – […]...
9. Гэй, наперад! Гэй, наперад, покі сэрца Б’ецца, рвецца на прастор, Годзе млеці ў паняверцы; Гэй, да сонца! гэй, да зор! Хай бацькі […]...
10. Аблокі і хмары Ты – аблачнынка між хмар – Воўчых зграй, Якія плывуць па небе Услед за ахвярамі Сонечных удараў. Я – твой […]...
11. Хмары плаваюць над намі Хмары плаваюць над намі, Зеляніна ўсё радзей. Раз’яднанне, раз’яднанне Дрэў, і птушак, і людзей. Лісця жоўтае кружэнне, Насцярожанасць травы. Адчужэнне, […]...
12. Шпак спявае Штабелявалі хлопцы шпалы – Сасны смалістыя брусы, Тайзе паветра не хапала, Стагналі краскі без расы. І дрэвы бранзавелі потам, І […]...
13. Яшчэ …праўду, праўду кажу табе: калі хто не народзіцца звыш, не можа ўбачыць Царства Нябеснага. Евангелле паводле Іаана, 3:3 Яшчэ плыву, […]...
14. Шэрыя і Белыя Разгледзеўшы, што шэры Воўк – прахвост, Яго з правіцеляў прагналі, На гэты ж пост Ваўчугу белага абралі. Але прайшлі гады, […]...
15. Хай заўжды будзе так Нейк у рукі ўзяў гітару, Не забуду я ніяк, Як ты мне тады сказала: “Хай заўжды будзе так!” З таго […]...
16. Шэрыя хаты, платы і вароты Шэрыя хаты, платы і вароты, – белая ноч на дварэ. Нешта лучына не хоча гарэць роўна пад шум калаўроту. Цеста, […]...
17. Не знаю ці хмары развеюцца Не знаю, ці хмары развеюцца. Шторм цягне з сабой цемру волакам, Разбіўшы пасудзіну месяца На рыфах грымотнага воблака. Не знаю, […]...
18. У акно гляджу Пісаць аб чым?.. Думкі няма. Муза мяне Знойдзе сама! У акно гляджу – Пра тое, што бачу, пішу. За акном […]...
19. Праплываюць хутка хмары ў нябёсах Праплываюць хутка хмары ў нябёсах, Выносячы з сабой ўсе благія успаміны. Як ў люстэрку адлюстроўваецца ў нашых лёсах Ўсеагульнага прагрэса […]...
20. У цемры начы У цемры начы Я заўжды адчуваю Словы і гукі яе. Мары і думкі У цемры хаваю Быццам сама ад сабе. […]...
21. Ля вогнішча Дрэвы нерухомыя застылі, Хмурацца нябёсы на лясы. Дзе агонь цыганы распалілі, Раздаюцца смутна галасы: – Я цябе чакала, быццам смерці… […]...
22. Незнаёмцы ў мятро Я бачыў у мятро яе зрэдзьчас, Але сустрэчы нашы рэдкі. Грукочучы, саставы носяць нас Сінхронна, ды па розных ветках. Куды […]...
23. Дзве тундры закаханыя Дзве тундры закаханыя, Які душы прастор! Дарогі богам данныя, І промні ясных зор. Рукі две лебядзіныя, Ляглі на плечы мне […]...
24. Ты мяне не чакай Ты мяне не чакай, я прайшоў красавіцкім дажджом, Ручаямі імклівымі збег да бліжэйшай рачулкі. Бачыш, следам за мной непад’ёмным паўзе […]...
25. Дрэвы скідваць лістоту Дрэвы скідываюць лістоту Быццам старое аддзенне Дрэвам трэба адпачыць І ўсё гэта без сумнення Снежань іх прыкрые коўдрай Цёплай, мяккай […]...
26. Наш лёс вызначаюць людзi! Ведай родная! Наш лёс вызначаюць людзі! Заручаць і развядуць – ўсё як мае быць! Бо без плётак іх жыццё нецікавым […]...
27. Тое, што выйшла з мяне Калі мяне заўтра раптам не будзе, То гэта не дрэнна, а наадварот… Толькі шкада, калі добрыя людзі Ніколі не зробяць […]...
28. Аберуч АБЕРУЧ Аберуч заплюшчу твае вочы, Кранацца да цябе ты мне дазволь, Мы паляцім кудысьці ў ночы, Адтуль не вернемся зусім… […]...
29. Першы дзень восені Жоўтае лісце лажыцца ў далоні. Восень сумуе. За ёю – зіма Кіне сняжынкі сівыя на скроні. Выйсця з палону ўзросту […]...
30. Юны чытач Прырода не мае падставы Адкрыць таямніцы свае: Яшчэ не прачнуліся травы, І сонейка позна ўстае. Яшчэ не вярнуліся птушкі – […]...
31. – Што ж ты, радасць, такою зрабілася? – Што ж ты, радасць, такою зрабілася? Не забавіш, не ўвесяліш? – Хм, сама на мяне і забылася: Смутна ходзіш, […]...
32. Заўтра нас ня будзе Я быў, а заўтра мяне ня будзе… Ты глядзела ў вочы, а гэта апошні раз… Ад болю рвуцца мае грудзі, […]...
33. Прыедзь у край мой ціхі Прыедзь у край мой ціхі, Тут продкаў галасы, Тут белыя бусліхі I мудрыя лясы. Хапае на Палессі I сонца, і […]...
34. Крылы чые – на такі размах? “З боку – таго зачыняйце дзьверы!” Пухаўку б’е, нібы ў барабан. Мне не хапае звычайнай веры – Хто мне той […]...
35. Сэрца і думка мне кажа …Радасць хай будзе мне сведкай, Свет няхай бача і людзі, – Нібы цудоўная кветка, Ордэн галубіць мне грудзі. Ці сонцу […]...
36. Расія Дзе слова мне знайсці такое, Каб прывітаць ад глыбіні – Расія – сэрца агнявое, Прастор нябачнай шырыні. Расія – волатава […]...
37. Гародні …І будзе дзень – маўклівы, чорна-белы і сцішаны, а я – дзіцём прад таямніцай, немаўлём… І будзе так: па горадзе […]...
38. Я паўдня вандраваў па Віцебску Я паўдня вандраваў па Віцебску Па завулках крывых яго Я аўтограф нагам выціснуў I пакінуў сярод снягоў Я уверх ўсё […]...
39. Калі мяне ня будзе Адчыняй усе вокны, хай будзе сьвежае паветра, Хай сонца пабудзе з табой, каханку, Калі мяне ня будзе! Апрані лепшы гарнітур […]...
40. Я адчуваю подых ветра Я адчуваю подых ветра і назіраю ззянне зор, Калі цябе я сустракаю вітае нас зямны прастор Шчабечуць птушкі пра каханне […]...