Верш Завея глея

Ещё вершы:

1. Міжнароднаму дню мовы прысвячаецца Ты мой святочны колер веры. Веры ў будучыню тую, Што зменіць час сумлення шэры, Што зменіць і зямлю святую… Я […]...
2. Завея Завея у душах правіць бал Ад пустаты і адзіноты. Бо вельмі доўга панаваў У сэрцы прымаразак самоты. І нездарма ўвесь […]...
3. Калі разыйдзецца завея Калі разыйдзецца завея, Жыццю хаўтуры запяе, Пячаткай льду зямлю абложа, А зь ёю думкі ўсі мае, Табе мо’ шчокі адубеюць… […]...
4. Ружавее, пунсавее, задыхаецца завея Ружавее, пунсавее, задыхаецца завея, Сонца высунула з хмар Задаволены свой твар. Па-надлесам, Па-над полем Развінаецца раздолле, I выпырхваюць з-пад ног […]...
5. Утопія …калі дыхаецца нам адным паветрам, і часам адным жывецца, чаму б чалавецтву – тым, у каго насы “па-” і супраць […]...
6. Павешаным 1863 года Калі ідуць на абардаж, I поўніць полымя прасцяг Да верху мачты – экіпаж Цвікамі прыбівае сцяг. Даўно здалася – нават […]...
7. Малая Радзіма На Беларусі шмат куточкаў Так блізкіх сэрцу, дзіўна мілых. Красуюць назвы, бы вяночкі, Але маленькая Радзіма Жыве ў душы, як […]...
8. Па расе Ноч ідзе пакрысе, Пах палыну нясе, Адзінокая дрэва, Дождж ідзе па траве. Чую водар у краіне, Маці мілай, Літве! Ехаў […]...
9. Кастрычнік заве змагацца! Кастрычнік заве змагацца, – Фашысты вядуць разбой. Не на вуліцы, Не на пляцы, – Мы сягоння ідзем на бой. На […]...
10. У спякоту Спякотным ветразем ліпеньскай галеры Імкнецца ў вырай пачуццяў крысо. У небе, ад жарсці людской заінелым, Ліецца застылых аблокаў віно… І […]...
11. Рыцар збройны на кані Рыцар збройны на кані Скача Блізка сем стагоддзяў, Каб нашчадак След знаходзіў Да крывіцкай чысціні. Рыцар збройны на кані Скача […]...
12. Красуюць успаміны Красуюць успаміны У памяці маёй, Па тых хто спадчыну пакінуў, Аб цяжкай долі змагароў. Людзьмі спрадвек яны завуцца, А гэта […]...
13. БЕРАЖЫ СВАЮ ЗЯМЛЮ, БЕЛАРУС! Хоць сёння беларус не ў павазе, Такое можа і з другім здарыцца, Але ж, панове, усе прыйдзе, не адразу, Мы […]...
14. Раманс аб агні Агонь не згасне покі полымя трымціць Альбо калі яго не загасіць гвалтоўна Не сплавіцца, пакуль дашчэнту не згарыць Не знікне, […]...
15. Везлі сена двое Накладзен воз аж да нябёс I рублем добра ўціснуты. Для вараных – пушынка воз, Адно ім толькі свісні ты. Воз […]...
16. ВЯРГiНi Цяпла няма i ў напамiне. Галiнкi голыя дрыжаць. i толькi – гонкiя вяргiнi Красуюць буйна… Не спужаць Апошнiх кветах халадамi, […]...
17. Ні першы, ні апошні Ні першы, ні апошні на прамежку жыцця, на скрыжаванні поглядаў мая дарога – сумленне і цішыня. Я назіраю за паветрам, […]...
18. Актавы кахання Руды сітнік. Сіні глей. Сонца, нібы язь паджары. Зелень раскі. Бель лілей. Блякла-шэры колер хмары. Восень, нібы лагапед, вымаўленню вучыць […]...
19. Аматар цыкорыя Моўчкі выпіў цыкорыя З водарам лімфы Выкідак крэматорыя З сэрцам як плінфа. У зацвілых шкарпэтках Просіць гемаглабіна, Яго бачыла сведка […]...
20. Пракляцце восені Восень лістотай апалай цалуе Вочы князёўны з мрояў і сноў. І ў небе ліцьвінскім яна раскашуе, Як мара аб волі […]...
21. БАЛАДА АЛЯКСАНДРА АСКЕРКІ (1830-11.01.1911) …Зноў крыж прыдарожны дарогу вартуе, А ў садзе і ў свеце шуміць ліставір. Маёнтак, дзе ты нарадзіўся, сумуе, Бо […]...
22. Чацвёра сонейкаў маіх Чацвёра сонейкаў маіх Сем год назад я стала ўзімку маці І цешылася сынам дзень пры дні… А ўжо смяюцца, бегаюць […]...
23. Сталенне Пакутай сталення Імкнешся да веры. Веры ў сумленне, Як вырай трызнення, Сваех летуценняў, Гульні светлаценяў На чыстай паперы, Між дзідаў-аераў, […]...
24. Перад Часам, нібы перад Богам Перад Часам, нібы перад Богам, Спавядаўся ва ўсім і ні ў чым. Перад Ра, Кукульканам, Сварогам – Перад боствам сваім […]...
25. На чужыне Вакол мяне кветкі прыгожа красуюць. Маркотна між іх я хаджу адзінок, Аж бачу – мне сіняй галоўкай ківае Наш родны, […]...
26. Сюр-настальгія БЛедны саван, сатканы для згубнага шлюбу з туману, Душыць ЕНкі аб волі і рэшткі пасечанай веры. У прасторы ЛУнаюць сляпыя […]...
27. Мова родная Ты – самы першы снег – цнатлівая. Крынічны звонкі смех – гуллівая. Асенняя туга – шчымлівая. Ты – хваля ў […]...
28. Хмары плаваюць над намі Хмары плаваюць над намі, Зеляніна ўсё радзей. Раз’яднанне, раз’яднанне Дрэў, і птушак, і людзей. Лісця жоўтае кружэнне, Насцярожанасць травы. Адчужэнне, […]...
29. Мае мары разбіваюцца аб лёд Мае мары разбіваюцца аб лёд. Я не ведаю, што ўперадзе імжыць. Хвалі тыдняў. Дзён – вадаварот. Без пяшчоты сэрца не […]...
30. Лунацік Свежы з вежы пацягнуў Ветрык зноў заходні. На ўсходзе ён ня быў, Там, дзе свет усходзіў. Тут і хмарак шчэ […]...
31. Спадзяванне Замглілася неба шэрай смугой. Канец лістапада – восень слатой Насыпле наўмысна пыл дажджавы, І сцішыцца ўсё, маўчым з нематы. Затлумлена […]...
32. Летним ранкам Выйду ўранку, Пастаю на ганку, Пагляджу навокал, На аблокі зірну вокам, А пасля – на сонца, На прастор бясконцы. Удыхну […]...
33. Восень слязьмі апалай лістоты Восень слязьмі апалай лістоты Быццам мастак, малюе жыццё… Шэрай улады пануе брыдота Нават калі пляваць праз плячо.. Край занядбаны сынамі […]...
34. Парыжскі санет Барысу Забораву З чужога неба дождж ілье чужы, Блішчыць Дэфанс, прыгожы і няўтульны, І прывід Эйфеля, як каравульны, Разгублена стаіць […]...
35. Бясхмарнае неба бязвоблачнай далі Бясхмарнае неба бязвоблачнай далі, Тут птушкі ўранку сонца віталі, Тут жнівеньскі вецер гукаў навальніцу, Каб елкі паскідалі шапкі з ігліцы. […]...
36. Оллайло Я сустрэла, знайшла Оллайло Сярод вулак зімовага ранку… Пасля працы – старога кіно – горад спаў. Я твая паланянка. Оллайло, […]...
37. Я смяртэльна баюся Я смяртэльна баюся, Што страчу цябе. Неадрыўна малюся Ў самотнай журбе. Я не верую ў Бога, А веры даю У […]...
38. Крылы чые – на такі размах? “З боку – таго зачыняйце дзьверы!” Пухаўку б’е, нібы ў барабан. Мне не хапае звычайнай веры – Хто мне той […]...
39. Цудзенішская школа На ускрайку вёскі, проста на пагорку, Там, дзе купка сосен шалясціць гаворкай З небам і паветрам, чысценькім наўкола, Шмат гадоў […]...
40. МУЗЫ МУЗЫ На лясной паляне Дзве красуюць Музы. Янка на баяне Грае. Яны кружаць. Кружаць, пазіраюць Гляне на якую – Хлопец […]...