Верш …Страмніны нябёсных блакітаў
Страмніны нябёсных блакітаў,
Празрыстаць паветраных сноў.
На чоўне з даўніны спавітым,
Пугач заблукаў між багоў.
Як водарыць кветкамі сонца!
Як росна спявае святло!
Тчэ восень узоры бясконца
Сплятаючы іх у радно,
Якое дыванам усцеліць
Палеткаў пажоўклыя дні…
Якое натхненне прывеціць
У светла-самотным гаі.
Ледзь чутнай малітвай чароту
Вятрыска цалуе жыццё,
А там, ля старэнькага плоту
Бы прывід, аблічча тваё…
Ещё вершы:
- Лятаў да блакітаў Лятаў да блакітаў Па песні жаўрук, Кідаў нам, здабыты, За гукамі гук, Бясконцаю ніткай Выводзіў узоры Над травой аксамітнай, Пад […]...
- Аблокі Я за аблокамі сачыў І кожнаму даваў найменьне. Цьвяліў вятрыска далячынь – Імёнаў паскараў зьнікненьне. Аблокаў большасьць найхутчэй Зьнікала ў […]...
- БАЛАДА ЛЕСІ БЕЛАРУСКІ (1920-1948) Ты ўсё стрывала, і ты ўсё змагла, Прайшла жыццё і ўпэўненна, і прама. Апекавала Ефрасіння Храмы, Ты ж душы, […]...
- Жыццё даецца, каб жыццё тварыць Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Каб светла-залатую яго ніць віць і далей – любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад […]...
- Жыццё, якога не было Жыццё, якога не было: Віно, атрута, здрады. Буяла стомаю асцё: Смех, кпіны, звады. Жыццё, якому і не быць: Спагада, літасць, […]...
- Надта хочацца ў вырай Надта хочацца ў вырай. Мая белая лебедзь, а ці хочаце Вы ў рай? мне хацелася б ведаць, мне хацелася б […]...
- БАЛАДА АНДРЭЯ МРЫЯ (1.09.1893–8.10.1943) Ты едзеш на Радзіму паміраць– Такую радасць даў табе Гулаг. Наўкол снягі і, нібы кроў, зара За цягніком па […]...
- Лятае вольна павуцінка Лятае вольна павуцінка, Блукае ў сумным лесе муравей, Прыйшла ужо восені часінка І адляцеў у выйрай першы журавель… Пафарбавала восень […]...
- Пракляцце восені Восень лістотай апалай цалуе Вочы князёўны з мрояў і сноў. І ў небе ліцьвінскім яна раскашуе, Як мара аб волі […]...
- Калюжына Душа расцякаецца калюжынай чорнай плямай у сутарэнні плоці праз косткі цягліцы скуру струменіцца калюжына вонкі і расцякаецца Міжземным морам і […]...
- Як светла ад Мары да Мамы вяртацца Як светла ад Мары да Мамы вяртацца З загоеным шчасцем дахаткі, дамоў. І везці ля сэрца маленькую братку, На ганак […]...
- Выпаў снег Выпаў снег. Ізноў ачышчаны І паветра. І зямля. Снег – як свята. Як праісціна. Зорак свежая ралля. Выйду ў ранак […]...
- Ружа вятроў кахання Свой лёс па рамонках любові – Вятрыска выгуліваў далі: Пялёсткамі шчасця не зловіш! Насіўся вецер па зямлі, насіўся вецер… Там […]...
- Мяне не трэба папракаць Мяне не трэба папракаць, Што таямніцу позна выдам: Люблю я роднае спаткаць За кожным новым краявідам. I зачароўвае мяне He […]...
- Ля Вечнага агню 1. Б’ецца, як сэрца, трапеча агонь. Вецер цалуе, хвалюе яго. Гэты вятрыска – дыханне палёў, Што далятае з далёкіх гадоў. […]...
- Звінелі летам салаўі Звінелі летам салаўі, Віталі неба парамі. Туман сцяліўся па зямлі, Шаптаўся вецер з травамі. Я адпусціў сваю любоў Шукаць пачуцці […]...
- Ну вось стаю з працягнутай рукою Ну вось стаю з працягнутай рукою з рахунку збіўся, ловячы каменні, ляцяць яны няспынна прада мною. бязладна ў нашым свеце […]...
- ГАННЕ Ледзь мільганула ты, як ў небе знічка, Адметны след пакінуўшы ў жыцці- Сваю із рук я выпусціў сінічку, Каб зорнае […]...
- Восеньская Прыпяць Туману сетка кінута нядбайна, Свінцова ў небе стульваюцца хмары, і Прыпяць па-асенняму звычайна Мяне вітае вадзяным гушчарам. Са свістам вецер […]...
- Васпане Вецер Васпане Вецер. Вецер-вятрыска, ты шляху не знаеш, Лагодаў і лютасьцей межы свае, Часам ніякі, рахманы, ласкавы, Часам, лют-воўкам у комін […]...
- Зіма адступае Зіма адступае, але не здаецца. Ды як ні лютуе яна, усё жыццярадасней тахкае сэрца: “До спаць, чалавеча! Вясна!” Хмялее вятрыска. […]...
- ЗіМА ДЭКАРУЕ САМА На снежным полі – чорныя кусты, Здзёр вецер вопратку з галінак. Цяпер яны стаяць маўкліва, Там-сям вісяць счарнеўшыя лісты. Навошта […]...
- ТАЕМНАСЦЬ МАЛАДОСЦI Цалуе лагодна ў вусны Дзяўчыну хлапец маладзенькi. Здзiўленна змаўкаюць музы, Знiмаючы вопратку з ценi. А ён да грудзей асцярожна Каханне […]...
- БАЛАДА КАНСТАНЦЫІ БУЙЛО (2.01.1893– 4.06.1986) Жыццё на чужыне, нібы– у палоне, Дзе ты прывыкаеш да сонца, якое Халодна-далёкае, як нежывое, У воблаках, нібы […]...
- ЗIМА ДЭКАРУЕ САМА На снежным полi – чорныя кусты, Здзёр вецер вопратку з галiнак. Цяпер яны стаяць маўклiва, Там-сям вiсяць счарнеўшыя лiсты. Навошта […]...
- БАЛАДА ЯЎГЕНІІ ЯНІШЧЫЦ (20.11.1948-25.11.1988) Жыццё кароткае, як ноч, што забівае, І вечнае, як верш, які з душы ўсплывае, Як з неба зорка, да […]...
- Унучка Усяслава Унучка Усяслава У гонар першай беларускай асветніцы Ефрасінні Полацкай Ад дзеда – князя Усяслава – яна пераняла духоўнасць. Жыццё яе […]...
- У палоне Палымянае сэрца кастрычніка На далонях тваіх трымціць… Нязмушана таньчыць, як лісце Пад ветрам растання шуміць. Лунае запозненым рэхам Нябачнай журбы […]...
- Пачуццю цёмнаму падлеглая Ты ўжо рассталася з уборам І ў ложка шлюбнае лягла, Свой сорам, свой жаноцкі сорам, Дрыжачая, перамагла. І ведаеш, табе […]...
- Ледзь знясілю, захварэю Ледзь знясілю, захварэю, Непакоюся найперш: Ці паспею, Ці даспею Напісаць свой лепшы верш? Каб хапіла толькі часу! Каб натхненне не […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА БУДНІКА (28.04.1949– 8.08.2007) Сваю душу напоўніўшы вятрамі, А музыкай, нібы душою, Храм, Трымаць ты ўзяўся неба па-над намі Сваім крыжом, каб […]...
- Восень слязьмі апалай лістоты Восень слязьмі апалай лістоты Быццам мастак, малюе жыццё… Шэрай улады пануе брыдота Нават калі пляваць праз плячо.. Край занядбаны сынамі […]...
- Сквара. Месяц засіліўся Сквара. Месяц засіліўся На ўласным розе. Марва. Зоркі замылены На тваім парозе. Задуха. Аблокі памыліся У чорнай знямозе. ПАра. Час […]...
- Не малітваю боскаму раю Не малітваю боскаму раю, Пакланюся душою ўсёй Не нябесным багам – На калені ўпаду перад сэрцам, Якое кахае. Каб жыло […]...
- Якое шчасце Якое шчасце – Жыць на белым свеце, Піць водар траў і цішыню бароў, Твар падстаўляць пад чабаровы вецер I мець […]...
- Не будзі мяне раніцай Не будзі мяне раніцай, родная. Буду бачыць я сон пра жыццё, Дзе краіна, ад глупства свабодная, Прарываецца скрозь забыццё. Дзе […]...
- Напоўнены нашы думкі * * * Напоўнены нашы думкі Напоямі рознымі: Яе – гаркава-зайздросным Настоем восеньскім. Мае – саладжава-самотным З прысмакам верасу. І […]...
- Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло. У ім мерзлы бруд здаецца выстуджанай зямлёю; ягада арабіны – кропляй крыві, пажоўклыя лісты […]...
- Пахнуць промнямі пажоўклыя старонкі Пахнуць промнямі пажоўклыя старонкі, Між якімі кветкі і палын Пальцамі танклявымі ў пярсьцёнках Прыхаваныя ад плётак на ўспамін. Томік чый […]...
- Зімовы дзень Зімовы дзень. Скупою меркай Жыццё адлічвае хвіліны. Глядзіцца ў цьмянае люстэрка Замерзлай лужы – куст шыпшыны. А свет такі надзіва […]...