Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш ПАД

Пад футрам сонечных ветраў
Ветразь слабкі і дрыготкі
Штурхае пад карак паэтаў –
Намыленых разам з вяроўкай.

Пад ценямі гонкіх ялінаў
У спратах хаваюцца змрокі.
Буяе растрэльна шыпшына,
Смуткуюць крывавыя глогі.

Пад шэрымі вокнамі гмахаў
Напружанне зносінаў горкіх.
Свідруюць свядомасці страхі
На ложках драўляных і волкіх.

Пад поўняй чырвонай ад хмелю
Упокат разлегліся хмары.
Дзьме сівер у самую пелю
Падраных да сораму мараў.

Пад сэрцам ахопленым жарсцю
Надзея – прыбраная ў млосці:
Руйнуюць і паляць палацы
Нашчадкі рабоў з маленкосці.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш ПАД - Павел Гаспадыніч