Верш На масянжовым небе чорны ветах

Ещё вершы:

1. Узышла на небе Зорка Узышла на небе зорка, Асвяціла нам дарогу. і з Хрыстовым Нараджэннем Мы усе пазналі Бога. Усіх віншуем, усе мы рады, […]...
2. Дзесьці жаўра ў небе цінькае Дзесьці жаўра ў небе цінькае, Я ж у смерці на краю Басаногае дзяцінства На іржышчы пазнаю. З прагавітымі вачыма, Як […]...
3. На іншы віток падымаюся з поглядам іншым На іншы віток падымаюся з поглядам іншым, Пашырыўшы рамкі ўспрымання свайго хоць крыху. Раз’юшаны вецер пустыя арэлі калыша, І нізкія […]...
4. Спяць у небе зоркі Рассцілае ложак За заходам цень. Прыпыняе рухі Сонца карусель. Сонейка збяжала Спаць за далягляд. Ценню прыхавала Наш вялікі сад. А […]...
5. Сонца на небе Сонца на небе, I кветкі наўкола, Весела круціцца “Чортава кола”, Дзеці шчабечуць; Свет наш – скарбонка, Поўніцца вечнасць Радасцю звонкай. […]...
6. Зоркі на небе агністыя Зоркі на небе агністыя, Промні здалёку мігцяць, Сузор’і раськіданы пырскамі, Ад Векавечча ляцяць. Крабам расьцят Арыён, Спадарожнік паўзе, вокам бліскае… […]...
7. О зорка шчасця ў небе Беларусі! О зорка шчасця ў небе Беларусі!.. Слязой упала – сонца ўкрыў кажан. І быццам Богу, краю я малюся – Пакінутым […]...
8. Чорны рыцар, самага чыстага белага святла Ён па шляху сваім ідзе, Хоць дзе ягоны шлях незнае. Пячатку цяжкую нясе, Але пры гэтым свет кахае. Ён любіць […]...
9. Як па небе Як па небе высокім, па небачку Плылі караблі, ды з Поўначы, З белых ветразяў шэрань сеялася, Люты сівер з-пад крылаў […]...
10. Ад Чарнобыля ў небе плыве аблачынка Ад Чарнобыля ў небе плыве аблачынка. А па лузе ідуць хлапчанё і дзяўчынка. Вецер шастае колкі. Ліпкі дожджык імжыць… І […]...
11. У небе стынь У небе стынь, у аблогах імшары, Сцяўся звонку задумлівы шлях. Рассыпае зіма свае чары Па зямлі ў яе на вачах. […]...
12. Адзіная зорка у небе гарыць Адзіная зорка у небе гарыць, З кім можна з адкрытай душой гаварыць. Цябе я з маленства начамі шукаў, Табе спавядаўся, […]...
13. Тае ў хмарны небе Тае ў хмарны небе покліч жураўліны, На алеях – клёнаў рыжая далонь, Нібы рук спляценне – тонкія галіны, У вераснёўскім […]...
14. Сонца ў небе дзесь высока Сонца ў небе дзесь высока Ярка свеціць у зеніце. Так твая любоў здалёку – Свету промень у цямніцы, У якую […]...
15. Далёкая зорка блукае на небе Далёкая зорка длукае на небе, Ўпала дзесць побач, ў начной цішы. Яе адшукаць я хачу для цебе, Каб светлай стала […]...
16. Ветах Зноўку нашыя спадяваньні Як жарынкі, што рушылі ў космас. Ветах будзе трымацца да раньня, Распаўсюдзіць таемныя позвы. Вершалінамі дрэвы ня […]...
17. Моцныя духам Што страшней за ўсё на свеце? Можа гэта моцны вецер? Што выклiкае небяспеку, Няўпэўненаму чалавеку. А можа то гарача спёка? […]...
18. Асмужліва-журлівы сцішны ветах Асмужліва-журлівы сцішны ветах. Ключы жыцця згасаюць дзень пры дні Ільдзіны змроку крохкія, як лета Са звонам яблык ў роснай цішыні. […]...
19. Як сустрэну прыгожага Як сустрэну прыгожага, з хвалістым чубам, Дык адразу успомніцца колішні, любы… Толькі любым цяпер вось яго я назвала, А тады […]...
20. Чорны дым Клопат кожны неяк мае. Хтосьці мае праз сям’ю, хтосьці ў справах набывае, на рабоце, на краю. Без клапот калі – […]...
21. Чорны бусел Стань ля Прыпяці, Любуйся, Прыхаваўшыся ў лазе. Чорны бусел, Чорны бусел На адной стаіць назе. Я люблю буслоў і белых, […]...
22. ЧОРНЫ ВІР, РАЧНАЯ ПЕНА Распусціла дзеўка косы, Перад святам добрым таньчыць. Моўчкі слухаюць бярозы, Як зязюля горка плача. Чорны вір, рачная пена І кароткі […]...
23. Жоўта-чорны знак, ахвярай на сняданак Жоўта-чорны знак, ахвярай на сняданак Сонечнай ўсходняй калатэчай У вечную рэчку Спрэчкай дапасаванай да заганай вячэры Ніцма, спусціўся долу На […]...
24. Табе, беларус, паразважаць Беларусь… Беларус… Беларуская мова… Больш няма нічога светлага, прыгожага, мілагучнага… Ці не так, беларус? Ці не лічаш ты гэтак? Толькі […]...
25. Эратычна-пакаёвае Мне ў вакно усміхаецца вечар. А за ім і прастуджаны вецер Пракураным сіплым голасам Стараецца спець серэнаду мне Пра адданасць, […]...
26. Па кроплях, як па прыступках Па кроплях, як па прыступках да Бога душу вядзеш. А можа табе толькі сніцца – нібыта на яве жывеш. Нібыта […]...
27. Вяжу свой лёс Вяжу свой лёс – штодня, штоночы Ствараю ўзор свайго жыцця. Гляджу, як меншае клубочак – Гадоў адведзеных працяг. І бачу […]...
28. БАЛАДА АРШАНСКАЙ БІТВЫ (8.09.1514) Не вясна, ды Крапіўна ля Воршы, Як з палону, ідзе з берагоў. І крыляе над ёй чорны коршак, Бо […]...
29. Толькі ўспыхнуць у полі Толькі ўспыхнуць у полі Рабацінкі праталін – Б’ецца вырай у сэрца, Як агонь навясны: Салаўіная рэчка, Салаўіны світанак, Салаўіная памяць […]...
30. Крылаты ўспамін Мне часта з дзяцінства ўспамін выплывае: У небе раскіданы клін жураўліны Кругамі блукае, журботна гукае, Згубіўшы, на поўдзень дарогу шукае. […]...
31. Барадатым Падабаюцца мне барадатыя, Бо не сквапныя, не зацятыя, Не насатыя, не губатыя, А прыгожыя барадатыя! Вось знайду я сабе барадатага, […]...
32. Вецер Ня маючы сьвятога больш На той зямлі, што пакідае Ўспаміны. Кшталту стары Цмок Да сабе землі ў дар прымае. Лагодны […]...
33. Гуслі Замешаны родныя гукі густа, Крыштальнай расою зіхцяць, звіняць. Гудуць над Белай Руссю гуслі, I песні-лебедзі ляцяць… “Запражыце коніка мне найлепшага, […]...
34. Каго шануем? Яны шануюць Пушкiна – як бога, Вялiкiм i магутным стаў народ, У будучыню – ясная дарога, Амаль няма для рускiх […]...
35. Шчэ жыў прадчуваннем прыгожага Шчэ жыў прадчуваннем прыгожага, Шчэ ружа-краса не цвіла, А сны юнака растрывожыла Паненка, што побач прайшла. Мінулі часы. Ды блізкімі […]...
36. Чорная Русь. Пытанне паганца Паганская, Чорная Русь, накрытая белаю плямай. З мячом і агнем не адракуся на зямлі, на небе і нават у яме. […]...
37. Хмара Поглядам стомленым абгляджу Чараванае наваколле. Жывых сярод не знайду Адтуленых цемрай няволі. Табе падаецца гэта жыццё, Іскрыстасмць знаходзіш у слове. […]...
38. Звярніся да Бога Калі ты страціўся, Знікла перад табой дарога І не ведаеш куды ісці – Звярніся да Бога! Калі табе балюча, Бачыш, […]...
39. Сакавік жывіць корань Сакавік жывіць корань, Красавік квеціць гольле, Май, зялёнай лістоты Накідае з падолу. Мноства птах ды саловак Утуліць шчодрае лета, Дасьць […]...
40. Перараджэнне Ты – воск, Ты гарачы расплаўлены воск, Каторы сцякае ўніз, А затым застывае. Ма-роз, Працінае ўсе жылы мароз, Ад тае […]...