Верш Сонцам пяшчотным угрэты

Ещё вершы:

1. У доме пад сонцам – жыве немаўля У доме пад сонцам – жыве немаўля, Цёпла, утульна ў тым доме, Дзе пасялiлася дабрыня, Побач – i шчасце, вядома. […]...
2. МАМА Ў ДЗЯЦІНСТВЕ БЫЛА СОНЦАМ – Мама ў дзяцінстве была сонцам… Мама ў дзяцінстве была сонцам. З яе пачынаўся дзень. Потым акенцам. Яна адкрывала свет. […]...
3. Самоціцца жнівеньскім сонцам Самоціцца жнівеньскім сонцам Душа, паланяка спякоты. Машэкам жыла яна моцным У час недалёкай шчэ слоты. Пад промністым днём палымяным Расталі […]...
4. Што сонцам узыдзе Што сонцам узыдзе, Што хмарай растае… У жыцці ўсё абрыдзіць Чаго не хапае. І веды, і грошы І ласка, пяшчота… […]...
5. Зямля пад сонцам ажыла Зямля пад сонцам ажыла, і кволы парастак нясмела туды прабіўся, дзе была вясна ў агні ружова-белым… Быў свежы вецер… Пах […]...
6. НЯБЕСНЫ КЛАВІР Радок к радку, да знаку знак, імгненне і мелодыя пpачнецца. Жывым і чыстым напаўняя сэрцы, У добрых, як ніколі, нашых […]...
7. Ці сонцам узыдзеш над полем Ці сонцам узыдзеш над полем, Ці з хмары тваёй будзе град ісці, Ты адна, як у сейбіта доля, – I […]...
8. СВЯТЫЯ і ГРЭШНЫЯ Набожна моліцца стары, Укленчыўшы перад касцёлам. За цяжкія свае грахі, Але не слухаюць анёлы. У бруднай чарадзе грахоў, Яны святла […]...
9. Ты можаш пазбавіць мяне вачэй Ты можаш пазбавіць мяне вачэй і нават пазбавіць рота. Ты можаш зрабіць, каб з маіх начэй я плёну ня меў […]...
10. Для лістоты Для лістоты час неістотны яна цешыцца смакам прасторы глебай сонцам вадой у карэннях асяродкам і толькі сталенне ў кастрычніку колеру […]...
11. Зоркі жыцця Палохаць павінна аднолькавасць думак, А нас яна вабіць. Не слухаць патрэбна, што іншыя кажуць, А мы проста так Прымаем да […]...
12. Усё жыццё ты чакала Усё жыццё ты чакала, ліліся слёзы на вецер, Як ручаі забыцця праз сэрца, воля растала… У сабе ўжо сіл не […]...
13. Хоць і сцвярджаюць так Хоць і сцвярджаюць так, не верце, Што раўнадушша існуе! Ўсё прапускаецца праз сэрца І ўсё да сэрца дастае. І да […]...
14. Чэ Гевара Здрада атрутай блішчыць у вачах… позірк апошні… і плюнуў у гэтыя вочы. Воляй і моцай выклікаў жах… а на двары […]...
15. Немаўля На сьнезе знайшлі немаўля – У неба глядзіць і ня плача. Далонька сьціскае імя – Адзіную спадчыну. Марозу яго не […]...
16. На апошні паверх На апошні паверх – Горад, цемра. І не тое, каб смех, Ці памерла. Холад, восень ідзе, Не жартуе І люстэрка […]...
17. Ценям Касцюшкі Легіянеры, маршам, йшлі! Коні, рвалі, вудзілы! З дахаў, пыл, ляцеў! Сэрца, агенчык, грэў. Хай, ня змрэ, той Легіён! Бо, на […]...
18. Чорныя вершы Дрэнная назва стылістыкі – белыя вершы, Бо вершы ніколі не могуць быць белымі. Ня белы апошні радок і ня першы. […]...
19. Дрэва жыцця Добра, калі муж збудуе хату, Добра, калі ў ёй працягне род! Добра, калі ён пасадзіць дрэва, Добра, калі дрэва ўродзіць […]...
20. ДЗіЦЯЧЫЯ АНЁЛЫ Гараць у полымі бярозавыя дровы, Ноч вугалькамі ў шыбу б’ ецца. Ляцяць над хатамі дзіцячыя Анёлы, Нясуць вянкі з пяшчотай […]...
21. Змены Штосьці павінна змяніцца, Але не ведаю як. З гэтым нельга мірыцца, Нельга мірыцца ніяк. Штосьці патрэбна рушыць І будаваць наноў: […]...
22. Як пішуць вершы Як пішуць вершы Пытаюцца часта, як пішуцца вершы? Ды толькі хіба растлумачыш такое… Народзіцца ў сэрцы аднойчы з іх першы, […]...
23. Чарноцце З сэрца майго вылазіць чарноцце, Запалняючы душу маю. У думках пануе брыдоцце, Я быццам ў балоце стаю. Надломлена нешта ўнутры. […]...
24. Веру Веру – вернецца – пераменіцца!.. Мякка сцеліцца з’едлівы дым… Не хачу паміраць маладым! Поўня свеціцца… Сэрца ўсцешыцца – Толькі дай […]...
25. Пакліканай восенню Мілай Танечцы 1. Больш за восеньскае шчасце, што можа быць? Усё наўкол адмірае, а ты жывеш сваім восеньскім шчасцем. Дакладна, […]...
26. З каханнем цяжка развітацца З каханнем цяжка развітацца, Пайсці зусім, пераступіць парог, Расстацца – і душою не вяртацца, Апошні ў сэрцы боль, апошні крок. […]...
27. Я – сын зямлі Я – сын зямлі, нашчадак хлебаробаў. Услед за сонцам доўга мне брысці. Быў надта б рад, каб хоць зярняткам дробным […]...
28. Дрэва шчасця Дрэва шчасця – унікальная знаходка, Што пад Лепелем, у Окане, расце: Два ствала з адзінай кронай – аднагодкі – Быццам […]...
29. Цалую твой партрэт Цалую твой партрэт – у смуце, у журбе. МілЕнькі! Белы свет сышоўся на табе! Забойны гэты клін не выштурхнуць нічым: […]...
30. Люты Сонца свеціць летнім светам, А цяпла нідзе няма. Ды яшчэ цяпер не лета! Ды цяпер яшчэ зіма! Цёплы люты ў […]...
31. На вакзале Месца сустрэчы нязьменна, З сонцам вясновым, ці сьнегам – Пункт прыбыцьця-адпраўленьня, Альфа твая і амега: Звонка імкнуцца трамваі, Дрэмлюць у […]...
32. Як распазнаць свой дзень апошні Як распазнаць свой дзень апошні, Каб, не губляючы хвілін, Усю душу, нібыта грошы, Раздаць на добры успамін? Каб напярэдадні расстання […]...
33. Чалавечы лёс – дарога да хаты Чалавечы лёс – дарога да хаты, Калі не ведаеш, што ў канцы: Ці бацька твой ляжыць паддаты, Ці золата ляціць […]...
34. А што я пажадаць маю? Колькі вякоў у Кітаі Кожны сабе жадае Нарадзіцца і жыць ў Ханчжоу, Харчавацца ў Гуанчжоу, Ажаніцца ў Сучжоу, Паміраць у […]...
35. Хмарнае неба Хмарнае неба, хмарны настрой, Што кладу на свой аналой?- Ці нікчэмнасьцьі слоў пустэчу, Ці святыя, каштоўныя рэчы. Што было, зберагчы […]...
36. БАЛАДА ЮЛЬЯНА НЯМЦЭВІЧА (16.02.1758 – 21.05.1841) Ізноў зацішыцца маёнтак Скокі- Збіраешся ў дарогу, гаспадар. Паўзуць з усходу чорныя аблокі, І сонца ўсходзіць, бы […]...
37. Гэтае дрэва Як разлагодзіла душу Мне гэта дрэва! На гэтым вецці калышу Сны-неспадзевы. Упаў на цёплую траву, Раскінуў рукі. О, не кружыце […]...
38. Яшчэ апошні будзе снег Яшчэ апошні будзе снег, Цяжкі, як позняе світанне. I юнай трызніцца вясне, Як непазбежнае – расстанне. Сплывае ноч у туманы. […]...
39. Шчэ душа не паспела прачнуцца Шчэ душа не паспела прачнуцца, а зямля ўжо ўладарна і смела затапляе паводкай пачуццяў востраў сэрца майго здзірванелы. Зносіць смецце, […]...
40. То з Алма-Аты, а то з Дуброўніка То з Алма-Аты, а то з Дуброўніка Я табе, любімая, пішу. Прымірыцца з прагаю вандроўніка Я цябе, любімая, прашу. “Ёсць […]...