Верш Па лінейках пеша
Па лінейках пеша…
Цнатліва бялее сшытак,
Нямыя глядзяць лінейкі,
Не ведаю ці адбітак
Убачу на іх я нейкі.
А можа ніводнага слова
Мне запісаць не удасца,
Мо здрадзіць паэзіі мова,
Да іншых паэтаў падасца.
І ўсё, што жыве ў маіх думках,
Прыхаваным застанецца
У нейкіх таемных клунках,
У самым куточку сэрца.
І думка з якімсь непакорам,
Пайшла па лінейках пеша.
Няхай не бялеюць дакорам,
Адчуюць прысутнасць верша.
1999 г.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Слова Кожнае слова верша Прыносіць усім асалоду. Апошняе яно, ці першае, Мужчынскага, ці жаночага роду. І ў кожным слове-мэта, Вялікая, ці […]...
- КРЫНІЧНЫ ЗВОН Паэту Анатолю Канапельку Не на зямлі — у сэрцы трапяткім Сімфонія жыве гаючай нотай, Ліецца над зялёнаю лістотай, Над плынню […]...
- Мілане Цемра зыходзіць у бясконцы шлях, Калі нараджаюцца дзеці. І яркім промнем упрыгожвае дах Святло адзінай у свеце. Дачка, як працяг, […]...
- Ты ночкаю каляднай варажыла Ты ночкаю каляднай варажыла І ў воду воск напоўправідны ліла, Цікавячы, што выхадзіла мне: Курганчык… белы крыжык… так, магіла! У […]...
- Трыялет. Ружы для Л*** Я хачу Вам падарыць букет Алых руж як сімвал захаплення Светлых сноў маіх увасабленне, Я хачу Вам падарыць букет. Хай […]...
- Што здарылася? Што здарылася з вёскай, Дзе гурт малады, Дзе хлопцы, дзяўчаты, Што калісьці былі? Дзе ж гоман трашчоткай, Што калісьці ішоў, […]...
- Забыцца пра брудныя думкі Забыцца пра брудныя думкі, Далей уцячы ад іх, Аддацца ў абдымкі ветру, Што гуляе ў валасах маіх. Не згадваць пра […]...
- Родны дом Родны дом, з дзяцінства мілы Дах, які даўно цячэ. Дзверы, збітыя двухсоткай І замочак на цвіке. А на ганку, куды […]...
- Думка Думка. Дражніць думка маё сэрца: Не лянуйся, кроў гані, Душу дражніць, каб гарэла Ад шчадротнай дабрыні. Сэрца глуха, душа цьмяна, […]...
- А пабываць там даўно я мару А пабываць там даўно я мару. Праехаць ціха, прайсціся пеша, Дзе жыў Твардоўскі, дзе жыў Гагарын, Дзе сам хадзіў я […]...
- Вас, відаць, не было сапраўды Вас, відаць, не было сапраўды Ля крыніцы, ля вішань, ля студні… Нібы сон, паўтараліся Вы, І балелі-балелі мне грудзі… Вы […]...
- Арыгамi Я не ведаю, што будзе з намi, I цi здолею вытрымаць гэта: Думкi складваюцца ў арыгамi – Закаханасцi позняй прыкмета. […]...
- Жыве Беларусь, жыве Жыве Беларусь, жыве I будзе, i будзе жыць У сэрцы маiм, ў галаве Гучыць гэты лёзунг, гучыць Нiбыта няма яе […]...
- Смак дзявочага цела А тваё цела пахне кветкай, Пунсовай кветкай усiх жаданняў. I нечым чыстым, вельмi рэдкiм, У полымi дзiцячых абдыманняў. Знямелi вусны […]...
- Вецер-вандроўнік Вецер-вандроўнік Поўніць прастору Восеньскім смуткам, Жалем пра лета, Што адышло, Прамінула так хутка… …Сонечны водбліск Ў куточку партрэта…...
- ***Ад сівой даўніны мудрых думак сувой *** Ад сівой даўніны мудрых думак сувой Не згубіўся ў вяках і сягоння дарэчы: “…Прад матуляй укленчы, Айчынай сваёй, А […]...
- Запела вясна сваю песню I шумам задумнага лесу, I шчэбетам птушак шчаслівых Запела вясна сваю песню, Запела на збуджаных нівах. Выходзіць сялянін на поле, […]...
- Клічнік Маленькі клічнік схаваўся ў куточку пад паліцаю. Я не паліцыя, але ж пайду-знайду яго для ўзняцця настрою. Эмоцыі клічнікам вызвалю. […]...
- Ты перад мною, а я насупраць Ты перад мною, а я насупраць. Здіўляе твой позірк – ты бачыш несупраць. І вока ў вока, кахання прысутнасць. Між […]...
- Жыве Жыве пад кустамі зайчо, І птушка на дрэве жыве. Ля дома гуляе шчанё, А гусі плывуць па вадзе. На даху […]...
- Застольная Няхай жыве паўкварта, А то няхай і больш Такое моцнай, вартай, Каб аж глушыла боль. Жыве хай хлеба луста, Здабыта […]...
- Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
- Дырэктар трэшлітратуры А фобіі, утопіі, Сваё атфоташопілі, Утульную канапу ЗабрАлі у прараба І архітэктара культуры. Цяпер два літра арматуры Палітрай намалююць Куры […]...
- Жыві, Беларусь! Жыві, Беларусь! Веру, будзеш жыць заўсёды. Святло “Пагоні” будзе сэрцы нашы акрыляць. Жыве, жыве наш край пакутны і свабодны, Нескароная […]...
- БАЛАДА ЯНКІ ШУТОВІЧА (24.01.1904–9.12.1973) У Віленскай карціннай галерэі Ты сціплы беларускі вартаўнік. І сэрца, і душу мастацтвам грэеш, Не забываеш маладыя дні, Дзе […]...
- Ну дзе Ты, Бог …А можа й праўда… Мо Цябе й няма?.. …Ну дзе Ты, Бог? У чым твая прысутнасць? Халодзіць кроў няўцямная вайна… […]...
- Род Высокі род. Разбураны палац Ці хата, што на тым жа самым месцы Раз дзесяць будавалася. Глядзяць Праз вокны продкі, А […]...
- Мой пацалунак паветраны Мой пацалунак паветраны даляцеў да цябе ці знік? Ён з маіх думак злеплены і з цукру вуснаў маіх. Ты захавай […]...
- Скразнякі Скразнякі На вятры-халады шлях жыццёвы багаты. Ды з гадамі жаданняў маіх не адняць: Прыхінуцца б да мамы, пабегчы да таты […]...
- Ты не лічы ў хвіліны нематы Ты не лічы ў хвіліны нематы Маіх папрокаў крыўдных і ўчынкаў. Так, я ўжо не святы, Святая, мусіць, ты, Калі […]...
- З той пары З той пары, Як ты мне падарыла Маленькае сонца – дачку, Параўноўваць цябе Мне хацелася з нівай жывою, Што адведзена […]...
- Яшчарка Бы хтосьці заўзята пацягнуў за нябачную нітку вераценца рудое: Перабегла дарожку і знікла ў атаўцы неспадзяваная яшчарка! І хоць бы […]...
- Чацвёра сонейкаў маіх Чацвёра сонейкаў маіх Сем год назад я стала ўзімку маці І цешылася сынам дзень пры дні… А ўжо смяюцца, бегаюць […]...
- Я не ганю землі чужыя Я не ганю землі чужыя, – Хай іх сонца не абміне. Толькі дзе б за морам ні жыў я, Беларусь […]...
- Пiсалiся вершы на тэму адну Пiсалiся вершы на тэму адну: Пра восень, пра лета i пра зiму… Ды iм не хапала тандэма: Нiводнага верша – […]...
- Сваё Хацеў бы я вершы пiсаць каханне спаткаць у каханнi прызнацца пасля каб не знiкнуць не заблытацца ва ўласных мне думках […]...
- Спатканьне Прайдуць гады, мінуюць тыднi У жыцьцi сустрэну шмат людзей, Але адзіны вобраз у сэрцы Застанецца сярод падзей… Адзіны ён, бо […]...
- Больніца Калі доўга грукаць галавою аб бэтонную сьцяну, бэтон зробіцца цёплым… і да яго можна будзе прытуліць сваю шчаку падобную да […]...
- Не паддамся Не паддамся Я назауседы маладым Тут застануся у думках Не скораць сталыя гады Быцця майго падмуркау Не дам тут голасу […]...
- Бабулька “Бабулька” Адзета неяк старамодна Кіек, сагнутая спіна Ідзе паволі, асцярожна Відаць не з гораду яна Ніхто яе не сустракае Адна […]...