Верш Нябесная сотня

Звычайныя учора у краіне
Рабочыя, настаўнікі.
Міколы, Галі….
Як звон бяды прабіў над Украінай-
Салдатамі, Героямі пастаялі.

Пакінулі і працу, і радзіну –
Сталі ўсе адна сьвятая раць.
За гонар чалавечы. За Айчыну
Пайшлі, як продкі, горда паміраць.

Даруй, матулечка, што я цябе пакінуў.
Што не дагледзеў старасьці твае..
Я ведаю, што кожны міг загіну –
Ды зло трываць ўжо сілы не стае!

Даруй, каханая, што я цябе пакінуў.
Начэй каханьня не дапіў. Не даласкаў.
Я ведаю, што кожны міг загіну-
Каб генафонд наш зорны, сакаліны
Вораг за мяжу не прадаваў!

Даруйце, дзетачкі, што вас пакінуў.
Ды казкі вашы БТРы павязьлі.
Я ведаю, што кожны міг загіну –
Каб вы рабамі, дзеткі, не расьлі!

Страляюць снайперы па нашай волі.
Каб запалохаць нас.
Бандыцкую на трон вярнуць “радню”.
А на Майдане патрыётаў болей,
Болей, болей….
І нават чэрці нас баяцца як вагню!

Стаім мы Сеччу мужнай на Майдане.
Крывавую цалуем мы зямлю.
Бо верым, што ніколі не завяне
Дух змагарны.
Адпор дадзім і чорту і Крамлю!

І сьмерці не баімся.
Добра знаем
Продкаў Запавет – як белы май:
Душы воінаў, хто гінуць за Радзіму,
Адразу, бяз суду, ідуць у РАй.

Мы ўжо ня ў целе.
Ў небе. Дома.
І плакаць, родныя, па нас ня варта.
Мы цяпер, як і Багам вядома:
Нябесная, сьвятая Роду варта.

Не плач так роспачна, матуля…
Твае сьлёзы-кроў із-пад нажа.
Зямны наш час адлічвае зязюля.
Не знае сьмерці воіна душа.

Я цябе, матулька, не забуду.
Сьпеў пачуеш першы салаўя.
Ці ля парога кветы мяты-руты-
Ведай, родная, што гэта я.

Я павернусь, я павернусь на Украіну
Зорным ліўнем. Працай ратая.
Будзе вецер цалаваць каліну-
Ведай, любая, што гэта я.

Я буду вечна з вамі ва Ўкраіне
Сьвятлом заранкі.
Зорак сьпеў здаля.
Анёл-ахоўнік на жыцьця вашай сьцяжыне—
Дзеткі, ведайце, што гэта я.

Я буду променем жывым Ярылы-
Каб Роду нашага не зьвяла шчасьця ніць.
Даждом я буду ціхім, мілым
Каб нівы родныя ў засуху жывіць.

І буду вечна мечам Перуновым
На тых, хто хоча Украіну ўсьмярціць!
Або прадаць духоўныя жыцьця асновы!
Такіх бяз літасьці я буду вечна біць!

29, 30. 03. 2014
да 40 – ка дзён Нябеснай Сотні

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Зноў дажджынкі – нябесная паства Зноў дажджынкі – нябесная паства, Бьццам сьлёзы, па твары цякуць… Ці твае неспакойныя пасмы Лёгкім дотыкам лашчаць шчаку?.. Можна вочы […]...

О, як холадна жыць, Божа мілы! О, як холадна жыць, Божа мілы! Стынуць вусны, ляднее душа. Дай мне сілы, мой Бог, дай мне сілы! Хай загіну […]...

Нечаканне Так, я ведаю- ты прыйдзеш. Да мяне збяжыш ад слоты. Але болей не пакрыўдзіш нечаканай адзінотай. Там, дзе ты мяне […]...

Тваё імя гучыць у сэрцы Тваё імя гучыць у сэрцы, Нібы вакол званы гучаць. І я жадаю цябе бачыць, І буду я цябе кахаць… Сустрэча […]...

Тым даўжэй – Дні без Мамы – Яны не твае, Іх табе напавер дае Шчодры Бог, Каб ты перад Мамай Малітваю шчыраю […]...

Досьвед Досьвед – гэта гады, Якія ты пакінуў наступнікам у пакаленнях. Пачуцці – хвалі вады, Якую ты выпіў стагоддзі таму і […]...

Ля мора Ля мора, ля Чорнага мора Спаткаўся, каханне, з табою. Мяне захапляла ты моцна, Ня трэба дзяўчыны другой. Каханне маё ўзмацнялась: […]...

Трэба пажыць Хопіць мне стрэлаў у спіну, Досыць асечак ужо, Я не ўпаду, не загіну. Стрэльба (іначай – ружжо) Ведае, хто чаго […]...

Цеплыня… Мяккіх рук цеплыня Цеплыня… Мяккіх рук цеплыня… Чую голас я ціхі, журботны. Пагляджу на яе, і вясна Прасынаецца ў сэрцы гаротным. І нікога […]...

Люблю Ашмяны Мой горад – Ашмяны, я тут нарадзіўся, І кожны куток твой люблю я да слёз. Табой я, мой горад, заўжды […]...

Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...

У гэтым свеце У гэтым свеце, даволі брыдкім дзеля прыгожага памірання, я не зраблюся самазабойцай, не захлынуся агіднай тванню. Я буду ўпарта наперад […]...

Цябе Цябе… і толькі я цябе кахаю! Ты бачыш? Стала я зусім другая. Маўчыш… не ведаеш што трэба адказаць? Тады ідзі, […]...

Мы твае немаўляты, жыцьцё Мы твае немаўляты, жыцьцё, Твае ласкі малочнае, песты, За рукою тваёю слухмяна ідзём, У абліччы сваім чалавечым. Паасобку, ці цугам-гуртом, […]...

Любіць цябе буду Маці мая, Зямля, хачу табе сказаць, не буду пісаць лісты, а казаць… Казаць тое, што жадаў даўно, аб чым Бога […]...

Няхай балiць! Я чую што жывы! Няхай баліць! Я чую што жывы. Я ведаю, што зноў тварыць сумею І бачыць твае вочы візаві І цалаваць грудзей […]...

А ведаеш, што ты – мая атрута? А ведаеш, што ты – мая атрута? На густ прыемная, прыемная ва ўсім. Тваё імя паўсюдна не славута, Але яно […]...

Пажаданьне П. Мядзьведевай Н. А. Пажаданьне. Хай тая птаха, што Шчасьцем завецца, Атуліць крыламі цябе, Хай твае згінуць блуканьні па сьвету, […]...

Пра сябе Я ніколі не буду лепшая. Я заўсёды буду такая як ёсць, Крыху стомленай, крыху замешканай, крыху дурніцай, Але буду такая […]...

Я ведаю, што ты мяне кахаеш Я ведаю, што ты мяне кахаеш, Я ведаю – ніколі не забыў, Я ведаю, бо кепска ты хаваеш, Якім foutriquet […]...

Беларусаў – няма! Беларусаў – няма! Вывучаем дарма мы няродную мову ў школе. Мы яе адмялі, з Божых рук не ўзялі – і […]...

Аль-бомнае Лістападзіць настрой Драбязінка любая. Мне цябе не хапае, Як каню мурагу. Не тужу, не ўсыхаю, Не іржу, не ўздыхаю, Не […]...

Чужы горад А без цябе мне гэты горад стаў чужы, Усмешак тут чамусь не бачу болей, Замест кахання тут ідуць адны дажджы, […]...

Калі я дапішу апошні верш Калі я дапішу апошні верш І духам узнімуся над зямлёй, Я палячу туды, Дзе ты Жывеш, Каб стрэцца і развітацца […]...

Як добра быць маленькім Як добра быць маленькім – Цябе цалуюць усе, І мараць, каб салодкімі Былі сны твае. Як добра быць патрэбным – […]...

Селькор На прастор Беларусі квяцістай, На шырокі свабодны прастор Выплыў ты, сакаліна-арлісты Беларускіх загонаў селькор. Узгадавала цябе завіруха, Ускарміла шумлівае жыта, […]...

Ты кажаш, я не ведаю вайны Ты кажаш, я не ведаю вайны, Што мне было тады гадоў замала. Чаму ж яна мае забрала сны? На ўсё […]...

Дзьмухаўцы Сонца ім ласкі не шкадавала, сонечнай фарбаю пафарбавала. Ой жа якія прыгожыя кветкі! Ляцяць да іх пчолкі, бягуць да іх […]...

Супярэчнасць Не хачу болей Вас кахаць. Не магу і не буду болей. Толькі б сілы хапіла сказаць, Што кахаю Вас паміж […]...

Партыя Партыя! Болей святога У свеце не ведаю я. Партыя, гарту стальнога, Родная наша сям’я. Шлях твой, Здаўногу вядомы, Лёг праз […]...

Калі цябе я сустракаю Калі цябе я сустракаю, Мне свеціць сонейка ярчэй. Таму што я цябе кахаю, Няма нікога даражэй. Калі гляджу ў твае […]...

Ты называеш гэта шчасцем Глядзець любому прама ў вочы, I кожнаму сябе аддаць, Забыла ты пра нашы ночы, Не зможаш болей ты кахаць. Заўсёды […]...

Ты ведаеш, розна бывае ў змаганні Ты ведаеш, розна бывае ў змаганні, цябе я вітаю з-за крат… Успомні, дзяўчына, вясну, і каханне, і сцежкі, і жыта, […]...

Нашто? Сёння дождж ліецца з вокан І я пакутую адзін… Ты, мабыць, ужо далёка – Пайшла за безліччу гадзін… Нашто, нашто, […]...

Тое, што выйшла з мяне Калі мяне заўтра раптам не будзе, То гэта не дрэнна, а наадварот… Толькі шкада, калі добрыя людзі Ніколі не зробяць […]...

Пра хлопчыка Федзю Разышоўся хлопчык Федзя: Малпу ўхапiў за нос, I набiў свайго мядзведзя, Наступiў кату на хвост. Мацi кажа: “Федзя, Федзя, Ну […]...

Проста ведай Я стаю ў возера ляснога, А вакол квітнеюць сады, Ведаю, кахаеш ты іншага, Я жадаю, каб ведала ты, Што для […]...

Я ніколі цябе абдыму Я ніколі не буду тваёй. Гэта праўда. Так будзе. Напэўна. Мо так лепей. Не рушым спакой. Ды навошта? Але ж […]...

Цёмны ранак Я не буду табе каханай.. Болей здрады абодва не хочаць я не буду і першай спатканай- сустракаліся мы неаднойчы… толькі […]...

Мужык Што я мужык, усе тут знаюць, і, як ёсць гэты свет вялік, З мяне смяюцца, пагарджаюць, – Бо я мужык, […]...