Верш Мяцеліцы
Вецер стыне ў голасе звонкім,
Свету белага не відно –
Ткуць мяцеліцы прадзівам тонкім
Белым-белае палатно.
То пяюць, то закружаць хвацка
Думкі даўнія вечароў.
А затым уцякуць знянацку
І да новых заснуць вятроў.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Рызыка Пакіну свае сляды На тонкім і слізкім лёдзе, Нясмела пайду да вады, – Туды, дзе й рыбак не ходзіць. У […]...
- Палатно Палатно. Як успаміны ніткі вяжуць Жыцьця былога палатно – Хлусьня ўсё: яно ракою, Як не было яго, сплыло. Не важыць […]...
- На белым палатне зімы На белым палатне зімы, Дзе дрэў графічныя карункі, Сябе саміх шукаем мы, Нібыта лёсу падарункі. І заканчэння не відно Ў […]...
- Не надышоў, мо, гэты час Не надышоў, мо, гэты час, Каб нам усцешыцца каханнем. Жыццё віруе паміж нас Сваім бязглуздым спадзяваннем. А я іду цераз […]...
- Воблака Кожны дзень праплывае нада мною высокае воблака з тонкім жаночым профілем. Што гаворыць мне неба? Нагадаць хоча тую, з якой […]...
- Дзесьці крэмзае скрыпка Дзесьці крэмзае скрыпка Будучыні палатно… Крывацечным і ліпкім Плёскае ў куфель віно… Ўсплёскі ўспамінаў ранніх – Парваная кімсьці струна… Не […]...
- Развітанне з Кактэбелем Мора, каб хацеў, дык не сурочыш Разьвітальным пошапкам сваім. Закружыўся чаек крык сірочы. Мы над ім разгублена стаім. Ты яшчэ […]...
- ПЕРШАСЬНЕЖКА А калі ўжо здаецца, што выйсьця – ніякага, і што шэраю фарбай запэцканы лёс, – Раптам бачыш, як белае, чыстае, […]...
- Успенне Кружляюць жоравы, туга чырвоным лістам на дні ружовыя зляцела. Строма стыне выспа, і вір пражорлівы глядзіць задзірыста на цела, шлючы […]...
- Ваяры-алівАры А ў летку Можна зьесці ля дрэва Ранетку. Пазайздросцілі б жыды Адам і Ева. Не бяды. Тысячу грам, А затым […]...
- Я тут в настаўніцу ўлюбён А тая шэ й з Махра хрэнь! Жанчына, музыка, вясна. І дзе гэта каханьне… Ды вот ш: Натальля з Янава […]...
- Горад юнацтва Сёння я праязджала Праз мой горад юнацтва. і хвіліна настала Успамінам аддацца. Нібы ў сне, нібы ў казцы Летуценная, празрыстай […]...
- Карацела зіма, карацела І сьвяцілася зьнічкай лампаднай, Яе белае-белае цела Сірацела на дрэвах сада. Ападалі сьнягі лістападам, Залацелі прагаліны шчыра, Уяўлялі сябе вадаспадам […]...
- Нараджэнне Нараджэнне Белабогавай песні танюткія зыкі Акаляюць заснежаны беласцю свет. Як далёка яшчэ да свабоды-адлігі, Як не сцерпна чакаць часу новага […]...
- ДАЙ БОГ! В. Гiруць-Русакевiч У Ваш асеннi юбiлей, Хоць мы не побач, бач, але: Жадаю жыць, любiць, здзiўляцца. Жадаю – верыць i […]...
- Знявечаны пёс Знявечаны пёс. Хворы. Вецер хістае. Калісьці быу лоск, а цяпер ледзь кульгае. Пад скурай мароз, а у вачах стыне вечнасць. […]...
- Новых змен! Замест цяпла – зялёнае шкло, Замест агню – дым, З сеткі каляндару выхаплен дзень. Чырвонае сонца спаліць святло, Дзень дагарыць […]...
- Самотна без цябе мне на Зямлі Быў дзень духмяны, вечар п’яны, ноч затым… Было каханне, закусіла цуглі, На голаўзлом панесла праз гады, І лёд за ёй […]...
- Спектр Зялёнай раніцай на зжоўклы горад выпаў фіялетава-сіні снег. Чырвонае сонца ўспыхнула порахам і ўпала на ружовыя далоні стрэх. У блакітнай […]...
- Бусел белы – клёкат смелы Бусел белы – клёкат смелы Па-над белай стараною. Ён лунае белай верай Нада мною і табою. Можна голасам змяняцца, Горды […]...
- Ціхутка вецер хвалі гоніць Ціхутка вецер хвалі гоніць. Плывуць няспешна, думкі тояць. Няма нікога, адзін лебядзь. Ім яго думкі добра ведаць. Яны з ім […]...
- Міражы Глядзі, як быццам міражы, Гэта – лістотныя дажджы. Што ўсё сапраўдна, дакажы. Ты абяцаў яшчэ вясной, Што будзем разам мы […]...
- Я твой габелен Так! Я твой габелен Ад усіх перамен Беражы ты мяне нібы вока Знай і мой прыйдзе час Будуць ведаць пра […]...
- Шлях да Храма На фоне велічных нябёс – Прыгожа белае на сінім. Да Храма Спаса-Еўфрасінні Мяне ізноў прыводзіць лёс. Дарогай гэтай, пэўна, йшла […]...
- Гомельская восень Цвітуць белым цветам каштаны. У восеньскім парку старым. Калышуць іх вэлюм туманы І травіць ад вогнішчаў дым. А вецер, зрываючы […]...
- Маналёг – Частка І (Быць альбо ня быць) Быць альбо ня быць? Вось у чым пытаньне: А, стрэлы і ўдары лёсу – ці вартыя яны трываньня? Ці мабыць […]...
- Алёна Запляталі у косу, стужачку чырвону, Выдавалі замуж дзяучыну Алёну, Без яе згаднення, нават не спыталі, У белае адзенне яе апраналі […]...
- Ты стаяла ў белым адзенні Ты стаяла ў белым адзенні, Вецер дзьмуў на твае валасы. Адзінота, як цемры стварэнне, У думках блытала галасы. Дзесьці граў […]...
- Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа, трымціціць на далоні сняжынкай-слязой. Што – памяць забрала, што – снежань заснежыў, а нешта […]...
- Любімая і родная Дзве родныя мовы, як два ручаі, Зліліся і сталі крыніцай жывою. Мне курскія ў Глуску пяюць салаўі, I кружацца нашы […]...
- БЕРАЖЫ СВАЮ ЗЯМЛЮ, БЕЛАРУС! Хоць сёння беларус не ў павазе, Такое можа і з другім здарыцца, Але ж, панове, усе прыйдзе, не адразу, Мы […]...
- Не веру мемуарам Усмешка на вуснах Упартыя думкі І планы з калыскі Дабрацца да высі… Такія асобы Робяць усё… Каб некалі здзейсніць Злачынны […]...
- Белы знутры Што звычайна – тое распаўсюджана, Я будую свет з паперы белае, І абараняць яго прымушана Нейдзе мае сэрца ашалелае. Бачу […]...
- Апалогія Быццам адзінокі, Быццам я ў цьме… Крочу я да шчасця, Крочу я ў сне… Быццам снегам белым, Быццам сонца свет […]...
- Уцякуць, прасачацца скрозь пальцы вадою гады Уцякуць, прасачацца скрозь пальцы вадою гады, I не будзеш такiм, як ранней, маладым. Абаўе павуцiнка маршчын вабны твар, I кране […]...
- Цалуе вецер лісцейка бярозы Цалуе вецер лісцейка бярозы, Смяецца смехам вольным, маладым. А я губляю зоркі на дарозе І думаю, што Вечнасць – гэта […]...
- Верасень Шапаціць румлёўскі гай. Птушкі ў вырай адлятаюць, А ў маёй душы складаюць Ноткі вераснёўскі рай. Хрызантэмамі пяюць Нават хмаркі ды […]...
- Перад Вялікаднем Панядзелак радзіўся на зломе Нескаромнага шчырага тыдня. У табой ашчасліўленым доме Пост вялікі хрысціўся ў Вялікдзень. Белым воблачкам раніца ззяла […]...
- ЧЫСТАЯ СУБОТА, альбо напаперадні Сусветнага Жаночага дня 8 Сакавіка ЧЫСТАЯ СУБОТА, альбо напаперадні Сусветнага Жаночага дня 8 Сакавіка. Вы кінулі усіх і сям’ю і дзяцей Пад весну відаць набалела […]...
- Зямля пад сонцам ажыла Зямля пад сонцам ажыла, і кволы парастак нясмела туды прабіўся, дзе была вясна ў агні ружова-белым… Быў свежы вецер… Пах […]...