Верш Патрэба
Патрэба.
Патрэбу маю да жыцьця,
Пакуль яшчэ яно са мной,
Пакуль краінай забыцьця
Не запыніўся гук, зрок мой.
Патрэбу маю Вам сказаць,
Пакуль з душы маёй не моўкнуць,
Красы вясновай, вечнай зёлкаў,
Прывіды родные і мова.
Патрэбу маю, краю мой,
Каб не спазнаў чужынцаў боты,
Каб жыў ты мудрасьцю сваёй,
Без прагных лапаў дабрахвотаў.
Патрэбу маю да Радзімы,
Каб ёй надалі праз вякі
Вялікакняжычы-літвіны
Моцы душ і дзей сваіх.
Патрэбу маю ўшанаваньню,
Што не ўладна забыцьцю,
Бо пакуль яшчэ я з Вамі
На сьвеце гэткасным жыву.
-04.02.17.
(2 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Пакуль яшчэ ногі носяць Пакуль яшчэ ногі носяць, Пакуль яшчэ бачаць вочы, Павінен я столькі зведаць, Хапіла каб назаўсёды! Ніколі не будзе досыць Мне […]...
- Навокал мяне атачаюць прасторы Навокал мяне атачаюць прасторы Цябе, Беларусі, прыгожых мясцін і гледзячы ўдалеч я ганаруся Што тут, у цябе, народжаны быў Праз […]...
- Мой Менск Квітней багаццем праз вякі, Мой Менск – нязгасна зорка! Ляціць аб велічы тваёй гаворка. Квітней багаццем праз вякі! З выявай […]...
- Баяцца паэты прастояў Баяцца паэты прастояў. Як гнёт: “Ні дня без радка…” З парожняга ды ў пустое – Абы не гуляла рука. А […]...
- Прыпыніце час Прыпыніце час: Мне патрэбна выйсці. Колькі ёсць яшчэ нас З прыналежнасцю “чыйсці” Прыпыніце час, Бо няма ўжо моцы: Ён бяжыць […]...
- БАЛАДА ЯЎХІМА КАРСКАГА (20.12.1860-29.04.1931) У словах беларускіх Беларусь жыве, Як у жывой крыві-спрадвечны шлях людскі. Па ім жыццё, як сонца праз сусвет, плыве […]...
- Лухта Лухта. Сьляпому – красуню, Глухому – цымбалы, А хціўца ж, да ўлады, Быць блізка надалі; Каб было вясельле, Каб людцы […]...
- Калядная імпрэсія Не стае моцы подыхам адным спыніць сплін застылы млын сніць зніч які яго сагрэе але няма моцы зорцы даляцець не […]...
- Абяссілелі крылы Абяссілелі крылы, Няма моцы на ўзлёт! Дасягнуць небасхілу Мая мара – палёт. Дакрануцца аблокаў У свабоднай цішы, Без аглядкі навокал, […]...
- БАЛАДА ГАЯ ДЭ ПІКАРДА (20.07.1931-21.04.2007) Туманны Лондан, як каменны човен шэры, Плыве праз акіян і праз вякі плыве. І нехта ў сонцы бачыць залатыя […]...
- Класікі А класікі ўслаўлялі хараство, Радзімы у валошкавых калёрах, І поўні срэбнае сяйво У залатых, як пчолы, словах. А класікі ўслаўляюць […]...
- Апратка душы Мова ў нас – душы апратка. Пэўна так, але баўтанкай Пнецца ў вушы нам трасянка. І ў апратцы – латка […]...
- БАЛАДА ЮРЫЯ АЛЕЛЬКАВІЧА (17.08.1559 – 6.05.1586) Слуцкае Евангелле напісана табой, І дачка ў цябе расце і вырасце святой Соф’яй Слуцкай, пра якую будзе […]...
- АЗАРЭННЕ Як задаволіць пагадненне паміж табою і душой?, калі няма ў ім азарэння, падараванага праз бой? Душа і ты – не […]...
- Мёд Радзімы Калі я ў дзяцінстве Прастудай хварэў, Як мядзведзяня, Мёд я лыжкамі еў. Такога на свеце Не знойдзеш нідзе, – З […]...
- Што мне трэба? Калі б спыталі, што мне трэба, Не ведала б што адказаць. Мая сапраўдная патрэба Не будзе выпадку чакаць. Сама я […]...
- ПАКУЛЬ ПАКУЛЬ Пакуль вядуць ступені ўверх Дыханьне й сэрца на пад’ёме. Удзячны лёсу за давер – Таго ўсё менш з чым […]...
- Не падайце духам, браты! Там, дзе пануе гнусь Камунафашысцкай сілы, Помніце, ёсць Беларусь- Бог наш да самай магілы. Не падайце духам, браты, Кіпіць у […]...
- Няхай палунаюць сьняжынкі вольныя Лашчыць сваёю музыкай цішыня, Пяшчотна вецер трымціць увечары. Дзесьці так гучна пяе вясна, Вабіць кволым ды крохкім плечыкам. Ціха-ціхенька ўцякае […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ ТРУХАНА (18.08.1947-20.03.1999) На сцэну выйсці і на ёй застацца, Як застаюцца зоры над зямлёй, Каб разам з намі плакаць і смяяцца, […]...
- З ЮБiЛЕЕМ (Пяршайскаму народнаму тэатру) Вiншую з важнай датай Майстроў народнай сцэны Пяршайскага тэатра i ўсёй культуры ў цэлым. Спачатку было цяжка, […]...
- Пра сумленне Не па колькасці грашей ў кішэні Патрэбна годнасць чалавека вымяраць. І не па тым якое ёсць на іх адзенне Належыць […]...
- Крыніца Стаялі ля дарогі тры вярбы, А каля іх струменіла крыніца. Крыштальнае халоднае вады Вандроўнік мог заўжды з яе напіцца. Расказвае […]...
- Я кожны міг імкнуся да цябе Я кожны міг імкнуся да цябе Праз часу неабдымныя абсягі – Усё жыццё – і ў шчасці, і ў бядзе […]...
- Ці прашэпча космасам жыта Ці прашэпча космасам жыта, Ці пагост небыццём дыхне, – Колькі іх – невядомых, забытых Як у нейкім бясконцым сне… I […]...
- Старэю цягне да магілкіС Старэю… Цягне да магілкі. Раней туды баяўся я хадзіць, А зараз забягаю на хвілінку, Каб з бацькам тут пагаварыць. Старэю […]...
- Калі ты ад Радзімы на сотні кіламетраў Калі ты ад Радзімы на сотні кіламетраў – з’ядае сум душу… І ў цішыні пішу два словы на паперы: я […]...
- Ад шчасця сэрца скача, як дзіця Ад шчасця сэрца скача, як дзіця, Ад бед яно, як млын, шуміць начамі, Варочае цяжкімі камянямі, Падлічваючы горычы жыцця. Ды […]...
- Адцурайся ад моцы рэцэнзій Адцурайся ад моцы рэцэнзій над прачытаным безадказных; ад малітвы – як быццам – заўчасных; быццам кат, маю * карму, у […]...
- Паэма да св. іаана Кармянскага. 5. Дзецям Хрыстовым …Палымнее душа Чысцінёю, святлом і любоўю. Ззяе так, Што балюча, няможна глядзець. А праз ззянне – Сцякае жывою крывёю сваёю. […]...
- Дарога пазвала Дарога пазвала мяне ў родны кут, Цябе адаьрала: ты дзесьці там, я – тут. Чаго яшчэ чакаць ад гэтага жыцьця? […]...
- Я хачу, каб народ мой мяне пачуў Я хачу, каб народ мой мяне пачуў. Я не вечнасці, я не славы, He бяссмерця сабе хачу, – Я не […]...
- Да 350-годзьдзя вайны. Ч-2 Частка 2-я. Да 350-годзьдзя трынаццацігадовай вайны на Беларусі, (1654-1667г. г.). Беларусь… з табой што стала Пасьля гэтае вайны… Калі Сьмерць […]...
- Пакліканай восенню Мілай Танечцы 1. Больш за восеньскае шчасце, што можа быць? Усё наўкол адмірае, а ты жывеш сваім восеньскім шчасцем. Дакладна, […]...
- Я спазнілася праз дождж Я спазнілася праз дождж, Я спазнілася… Хоць спяшалася і бегла як магла. Закахалася ў цябе, Ці стамілася Я чакаць таго, […]...
- Аmо tе “Аmо tе, аmа mе, fides immortales” – “Кахаю цябе, кахай мяне, вернасць несмяротная”, – пісалі старажытныя рымляне на заручальных пярсцёнках. […]...
- Алесі Адамаўне Бабарэцы Штонядзелі спяшаліся мы ў гэты дом І сядалі за стол з беласнежным абрусам. І, хоць горад чужы пільнаваў за вакном, […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ ЕРМАЛОВІЧА (29.04.1921-5.03.2000) Ён праз туман, нібыта праз стагоддзі, І праз стагоддзі, нібы праз туман, Ідзе няспешна, як па тонкім лёдзе, Па […]...
- МІРУ Адраджэнне?… Мы згіналі? Не было наогул нас? Ці мы праўду не шукалі, А вось сёння яе час? Мы былі…, жылі, […]...
- Радзіма 13.11.2014. За беларускае адраджэнне. Беларусь – мая старонка, Родны край маіх дзядоў. Разнясецца эхам звонкім Кліч Радзімы, кліч братоў. Вось […]...