Верш Каб не сапсаваўся
Цэлы дзень галодны бацька
Поле пад пасеў араў,
Сын жа са знаемым дзядзькам
Каля рэчкі загараў.
Вечарам стары – дахаты,
Ды заскочыў у гарод,
Агуркоў набраў, цыбулі,
Каб забацаць бутэрброт.
Выйшаў добрым адназначна,
Найвыдатнейшы меў пах,
Выглядаў па-боску смачна,
Толькі бацька – на парах.
Адбяжаўся на хвіліну,
Каб свіням паесці даць.
Думаў: “Накармлю скаціну
і пайду адпачываць.”
У гэты час да магазіна
Сын спяшаўся за піўком.
Забяжаўся за грашыма,
Бычыць дзіва – гэта ЁН!!
На халяву дужа падкі
і благі да языка,
Ён навёў свае парадкі,
Замахнулася рука…
Наш герой – галодны бацька
Гаспадарку накарміў.
Прадчуваючы імгненні,
Рукі cпэцканыя мыў.
Паглядзеўшы на талерку,
Падыйшоў ён да стала.
На падлогу, на люстэрка.
– Што за чорт! ЯГО няма!!!
Ды ад злосці ён як лясне!
Звеўшы лікі са сталом,
Ён патрапіў на няшчасце:
Урач сказала – пералом.
Сын, прачуўшы пра такое,
Порткі ледзь не сапсаваў
На прызнанні ў пакоі
Так яму распавядаў:
Не было табе клапот,
Дык чаго злаваўся?
Я ж ЯГО паклаў у рот,
Каб не сапсаваўся.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)